رفتن به محتوای اصلی

اى دماوند
27.05.2018 - 12:16

اى  دماوند

 

از منوچهر برومند م ب سها

 

با تو ام اى قلّه ى خاموش

 

با تو ام اى غول يخ  بر دوش

 

با تو ام  اى پير اى نستوه

 

اى دماوند اى گرامى كوه

 

اى فلك سا كوهسار

 

اى بندگاه ِ پادشاهِ اژدها پيكر

 

اى كه روزى ، روزگارى

 

سيل و توفان ِ شرار انگيز ِ سنگ و آهن و سرب ِ مذابت

 

همچنان ، خورشيد هاى سرخ و زرد و پاره پاره

 

از بلندين آسمانها

 

كهكشانها

 

عرشها ، تا ماوراى لامكانها

 

نور خشم آلود زهر آگين

 

به چشم خيره اهريمنان مى ريخت ......

 

اى بلندْ آواز

 

اى سرا پا راز، كهسارى كه در اعماق گردون

 

قلب پاك قدسيان آسمانى

 

چون آناهيتا و مهر و آن دو شش امشاسبندان

 

از دل عرش برين تا جُلْجُتا

 

از قاف تا سينا و حرّا

 

از تف و تاب تو مى لرزيد.

 

اى مهابت بار كهسارى كه زير ِ تاجِ ابر ِ پُرْ شكوهت

 

مهر و ماه و صد هزاران  اختر و سيّاره گه مى مُرْد و گاهى  زنده مى گرديد.

 

اى گرامى قلّه

 

اى نستوه ، كوه ِ نام گستر

 

حاليا بر دوش دارى ، توده ى برف و يخ و از آن همه

 

آتشفشانهاىِ عظيم و تند و رُعْب  آور

 

اى دريغا ، مانده برجا، تل خاكستر.....

 

با تو ام اى كوه

 

اى  ندامتگاه ضحاك ......

 

 اى بهين سكّوىِ پرتابِ خدنگ ِ آسمان پيماىِ آرش

 

اى كه در غارِ تَلويَتْ

 

نام همنامان ِ توس و ضربت ِ خنجر گذاران ِ بلوچ و دودمانِ زند و افشار است.

 

اى تو نقشى از جهنم

 

اى تو دستان ساز .....!

 

كو شهاب شعله هاى خشم آگينت......؟!

 

كجا شد، يورش ِ آتشفشان و جوشش سيل مذابت ؟!

 

تا بسوزانى و اندر كام آتش در ربائى ......

 

خيل نامردان ِافسونكار و بد نام و نشانى را كه چون جانوسپاران در تباهى جمله مشغولند.....

 

جوشش دشمن كشت كو......؟!

 

سيل ِ غُرّان ِ مُذابِ  آتشت كو ... ؟!

 

اى تو جنگ آموز

 

اى تو دشمن سوز

 

اى كه صد ها چون سكندر

 

كينه توز ِ كاخ سوزِ قصه ها را، در تف و هرّاى ِ سوزانت

 

منهدم كردى و سوزاندى ......

 

اى تو خاموش، اى بلند آواز

 

اى سراپا راز

 

اى صلابت از بلنداى تنت، زى آسمان.... زى كهكشان .... زى لامكانها مى كند  پرواز !

 

اى  تو خاموشِ سرا پا گوش

 

در تنت شور ِزمان در جوش

 

خلعت برف زمان بر پيكرت خوش پوش

 

اى  كنام شير....

 

كو جوان شيرِ جهانگيرت،  كه آيد سوى ايران باز؟!

 

اى تو هستى ساز.....

 

 بيژنان در چاه ذلت مانده اند!

 

كُفرِ بو جهلى جهان را تيره كرد!

 

لشكر مروان سپاهان را گرفت!

 

ملك دارا عرصه تاراج گشت !

 

بابك از نيرنگ افشين مثله شد !

 

چشم ِ روئين تن  ز بينش باز ماند!

 

خسروانى نامه ها بر باد رفت !

 

كس نيازد، بر لب آرد، نام گردان كيان !

 

ظلم حجاجى فروزد آتش شيطانيان!

 

كو تهمتن ؟!  تا كه بر بندد ميان ؟!

 

تاج رفعت بر فرازد بر سر ايرانيان!

 

شرزه شير خفته دامانت  كجاست؟!....

 

داستان زال و سيمرغت حديثى آشناست....!

 

راز پنهانت چراست؟!

 

با تو ام اى كوه،  اى جهان بين ِجهان بشكوه !

 

اى دماوند،  اى گرامى، نام گستر كوه!

 

ديده و واديده شور و شادى و اندوه !

 

گو...... در اين  عمق سكوت پر شكوهت ، نكته هاست !

 

 گو .. كه گردى در نهان دارى .... 

 

پهلوانى، نامبردارى، چو توس و كاوه و يعقوب....

 

 يا چو نادر....

 

  بهر پاس مهر ِميهن  ميهمان دارى......!

 

 پاريس منوچهر برومند م ب سها

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

رضا وضعی
برگرفته از:
ایمیل دریافتی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.