ماجرای شعر تورکی و آموزنده «روباه و کلاغ» و تبدیل آن به شعری بی محتوا و کودکانه در کتاب فارسی دوم دبستان داستان «روباه و کلاغ» از شاهکارهای ادبی «میرزا علی اکبر صابر» یکی از

مفاخر آزربايجان در کتاب معروف «هوپ هوپ نامه» است که در کتاب فارسی دوم دبستان با ترجمه حبیب یغمایی بدون اشاره به نام شاعر به چاپ رسیده است!
«هوپ هوپ نامه» مجموعه ای است طنزآمیز و دربرگيرنده شعرها و قطعات با مضامين مردمی و انقلابی كه سراينده نامور آن با بهره گيری از طنز خلاق خود در جريان انقلاب مشروطيت در باره مسائل گوناگون كه می توانست برای انقلاب مطرح و مفید باشد سروده است.
ميرزا علی اكبر صابر طاهر زاده در سال ۱۸۶۲ در شماخی (آزربايجان) و در خانواده ای متوسط و مذهبی به دنيا آمد.
او معتقد به تأثير شعر در بيداری اذهان مردم و آگاه كردن آن ها از وضعیت موجودشان بود.
میرزا علی اکبر صابر به خاطر نوشتن شعر علیه رژیم وقت و افشای عوامفریبی آن ها زبانش بریده شد و چون کتابش بعد از بریده شدن زبانش تمام و چاپ شد نام کتاب را «هوپ هوپ نامه» گزید؛ زیرا همان طور که در فارسی برای ساکت کردن شخصی سیس می گویند در تورکی هم «هوپ» می گویند!
سراینده واقعی «روباه و زاغ» کیست؟
کتاب های درسی دوره دبستان بدون اسم بردن از شاعر و پديدآورنده ی اين اثر، اين شعر را به نام «حبيب يغمايی» در كتاب درسی به چاپ رسانده اند!
در مورد سراینده واقعی شعر «روباه و زاغ» چند نظر وجود دارد:

• شاعر فرانسوی قرن هفدهم ، ژان دو لافونتن

• يکي از داستان‌های کتاب حکایت های ازوپ است

• اين شعر از شاعری روسی به نام «ايوان آندريويچ گريلوف» می باشد که حدودا در سال 1844 م فوت کرده است.

• اين شعر را برای اولين بار «ميرزا علی اکبر صابر» شاعر آزربايجانی دوره مشروطه و صاحب کتاب «هوپ هوپ نامه» به تورکی آذربايجانی ترجمه و به نظم درآورده است.
«صابر» همان شاعری است که شعرهايش در مجله «ملانصرالدين» چاپ می شد و «نسيم شمال» به محض چاپ شعرهايش آن را به فارسی (البته بدون ذکر مأخذ) ترجمه می کرد.
در اين خصوص می توان به کتاب از «صبا تا نيما» مراجعه کرد.
ترجمه فارسی اين اثر از روی مضمون ترجمه تورکی «صابر» و مربوط به زمان های اخير است و این شعر انقلابی و آموزنده بدون اشاره به نام شاعر به شعری بی محتوا تبدیل شده و به عنوان شعری کودکانه به نام حبیب یغمایی چاپ رسیده است!
قارغا و تولکو
پئندیر آغزیندا بیر قارا قارغا
اوچاراق قوندو بیر اوجا بوداغا
تولکو گؤرجک یاواش – یاواش گلدی
اندیریب باش ادبله چؤمبلدی
بیر زامان حسرت ایله قارغا ساری
آلتدان – آلتدان ماریتدی باش یوخاری
دئدی: «احسن سنه، آ قارغا آغا!
نه نزاکتله قونموسان بوداغا!
بزه دین سن بوگون بیزیم چمنی
شاد قیلدین بو گلمه یینله منی
نه گؤزه لسن، نه خوش لقاسن سن
یئری وار سؤیله سم – هماسن سن
توکلریندیر ایپک کیمی پارلاق
بد نظردن وجودون اولسون ایراق!
بو یقین دیر کی، وار سئویملی سسین
اوخو، وئرسین منه صفا نفسین!»
بؤیله سؤزدن فرحله نیب قارغا
آغزینی آچدی تا کی، ائتسین – غا
«غا» ائده رکن هنوز بیرجه کره
پئندیری دیمدیییندن ائندی یئره
تولکو فوراً هواده قاپدی یئدی
قارغایا طعنه ایله بؤیله دئدی:
«اولماسایدی جهاندا سارساقلار
آج قالاردی یقین کی، یالتاقلار»