فریده ماشینی، پژوهشگر و فعال حقوق زنان، روز 10 خرداد 1391 بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت. وی که دغدغه اصلی زندگی اش را مسائل زنان و ارتقای حقوق و منزلت آنان شکل می داد، دانش آموخته رشته مطالعات زنان بود و سالها مسئولیت ریاست کمیسیون زنان حزب مشارکت را بر عهده داشت و در ائتلاف های زنان همچون «هم اندیشی فعالان جنبش زنان» (1382)، «ائتلاف زنان علیه لایحه حمایت از خانواده» (1387)، «همگرایی طرح مطالبات زنان در انتخابات» (1388)، و نیز «همگرایی سبز جنبش زنان» (1388 ـ 1389) فعالیت های چشمگیری داشت. متن زیر دل نوشته فاطمه فرهنگ خواه، یکی از فعالان جنبش زنان است که به گفته خودش در همین فعالیت ها و همگرایی های زنان، فریده ماشینی را شناخت – یادش گرامی باد:

پروازی دیگر از زنان فعال و مسئول کشورمان فریده ماشینی.  در آستانه سالگرد کشته شدن هاله سحابی ناباورانه خبر پروازت را شنیدم. نمی دانم به چه کسی باید تسلیت گفت؟  به آقای عبادی، به فرزندانت و یا به همه ما زنان ایران زمین؟ زیرا تو امیدی بودی  برای آینده.

ناله را هر چند می خواهم که پنهان بر کشم / سینه می گوید که من تنگ آمدم فریاد کن

حال من درست مصداق شعر فوق است. هر چند می خواهم ناله را پنهان کنم، سینه می گوید فریاد کن فریاد کن. دریغا که عمر ارتباط ما کوتاه بود.

ملاقات های ما معمولا در جلسات مشترک در حوزه زنان، ورک شاپ ها، سمینارها و یا سایر فعالیت های اجتماعی و سیاسی اتفاق می افتاد. در همان ملاقات های  کوتاه می شد به خوش فکری و خوش صحبتی ات  پی برد.  حرف های تو نشان از درک عمیقت از موضوعات و مسائل مطرح شده داشت.  به همین دلیل تو را نیرویی قابل اتکاء برای کشور می دانستم. ولی افسوس که چه زود بار سفر بستی و همه ما را تنها گذاشتی.

سفرت به خیر اما... به شکوفه ها، به باران، برسان سلام ما را.

روحت شاد و راهت پر رهرو باد