نامه همدردی جمعی از فعالین سیاسی و مدنی با زانیار مرادی

وقتی عقربه های ساعت نیمه شب ۲۶ تیرماه را نشان می داد، به خیلی از دردهایمان فکر می کردیم، به زانیار و لقمان و رامین که زیر حکم اعدامند، به تن رنجور و شکنجه شده سهیل در شکنجه گاه تهران بزرگ، به سرطان رو به رشد آرش و مجید، به صدای خاموش شده ارژنگ داودی در زندان زاهدان و به معلمان اسیردر دستان ستمگران و.... اما هرگز گمان نمی کردیم که اشقیاء این چنین بی رحمانه قلب اقبال ما را نشانه بگیرند؛ اقبال مرادی.
او مبارز جسوری بود که پای درخاکی دیگر اما دل در گرو وطن داشت. آخر قلبش را در زندان گوهر دشت در سالن ۱۰این زندان جایی که زانیارش و لقمانش اسیر بودند، جای گذاشته بود. هرگز صدایش را فراموش نمی کنیم وقتی با صوت و لهجه شیرین اش نامه آخر زانیار را از زندان می خواند.
زانیار عزیز! ما را در کنار خود ببین. این درد همه ماست. این درد وطن است که تا دیوان و ددان برآن حاکمند باید داغها را تحمل کنیم. صبوری و استواری تورا می دانیم پس جای سفارش ندارد ولی تو دیگر تنها زانیار نیستی. مسئولیت اقبال هم بر شانه توست. دست ات را به گرمی می فشاریم و بر عزم و آرمانت برای رهایی و آزادی مردم ات هزار درود می فرستیم.
جمعی از فعالین سیاسی و مدنی – مرداد ماه ۹۷
شهین مهین فر
راحله راحمی پور
فرنگیس مظلوم
بهنام ابراهیم زاده
زرتشت احمدی راغب
مهدی ساجدی فر
امید نوروزیان
پونه اسطلخی
احمد عالی نژاد
امیر نوذر نوری پور
کامران ایازی
شکوفه آذر ماسوله
منصور اسانلو
امجد حسین پناهی
حوریه فرج زاده طارانی
رضوان بیگی
دایه شریفه
خالو میرزا
سودابه نامدار زنگنه
طاهره خاتمی بیدگلی
مهدی علی زاده
آرشام رضایی
رضا حضرتی
پوریا ابراهیمی
خلیل زیاد زاده
بهزاد همایونی
عباس اکرمی
احسان صدیق
نادیا عنبری
سعید پور حیدر
مهرانگیز شاه مرادی
کاوه مرتضوی
افسون دهقانی راد
میترا ابراهیمی
پریچهر نعمانی
علی ابراهیمی
سهیلا دالوند
مبینا پرورش نیا
زینب کاوری زاده