رفتن به محتوای اصلی

بحران گذار، یا گذار از بحران
01.11.2018 - 05:40

بحران گذار، یا گذار از بحران
قبل از غلبه بر بحران گذار از جمهوری اسلامی ایران، چپ دموکرات ایران باید بر حل مشکل تئوری گذار از بحران غالب گردد. جای خرسندی است اگر گفته شود، در این زمینه تا حدود زیادی وحدت نظر قدرتمندی در جبهه چپ دموکرات احساس میگردد. به همین خاطر هم وحدت نظر و اتفاق عمل قابل توجهی در این زمینه موجب نائلیت های چشمگیری خصوصا بعد از شکل گیری حزب چپ ایران (فدائیان خلق) حاصل گردیده است. اما، تاثیرات غیر مستقیم روایت های سیاسی نئولیبرالی و محافظه کارانه از یک طرف، و اندیشه ها و روایت های سیاسی دیگری که به نحوی خواهان حفظ بخش هایی از بافت سیاسی امنیتی نظام جمهوری اسلامی ایران هستند، و بالاخره روایت های سیاسی دیگری که به نحوی خواهان دخالت فعال و مستقیم غرب سرمایه داری نئولیبرال، و در راس آن آمریکا در رقم زدن سرنوشت و طرح پروژه آینده بعد از جمهوری اسلامی ایران تحت عنوان دموکراسی و حقوق بشر وارداتی میباشند، همچنان فشار می آورند تا انسجام نظری چپ دموکرات را در راه پیش رو، متزلزل کرده و یا به انحراف بکشانند.
اخیرا نشریه " به پیش" مقاله ای را از آقای حبیب پرزین ( از فعالین اتحاد جمهورخواهان ایران میباشند)، تحت عنوان " بحران کنونی و بحث گذار به دموکراسی" نشر نمود. این نوشته ، پروژه هایی مانند "میدان" در اوکرائین و گرجستان، توسط یولیو تیموشنکو و آقای ساکاشویلی را بعنوان انقلابات دموکراتیک مردمی با کمک دخالت غرب می نامند. بر اساس چنین تحلیلی، حرکت خزنده نیروهای امنیتی ناتو به سمت شرق، با تصویر ایشان همراه خود نسیم ازادی و دموکراسی را به ارمغان می آورند.
تحلیل ایشان در مورد ایران، فشار جنبش های توده های زحمتکشان از پایین، حمایت ها و دخالت های خارجی دولت های غربی ( بخوان آمریکا و انگلیس) از طرف دیگر را به موازات حفظ نیروهای قهر و امنیتی نظام جمهوری اسلامی ایران، از جمله سپاه پاسداران و ارتش را بعنوان فورمول عملی اجرائی جهت عبور از نظام جمهوری اسلامی ایران اعلام میکنند. بر اساس این فورمول فقط نهاد ولایت فقیه با نهادهای حاشیه ای حامی آن حذف میگردند. در این مدل از جنبش اعتراضی مردم به تنگ آمده از جمهوری اسلامی ایران بعنوان عامل فشاری استفاده میگردد تا اینکه توافقی میان دولت های غربی با بخش هایی از حاکمیت فعلی صورت بگیرد تا نظام جمهوری اسلامی ایران در عرصه هایی به عقب نشینی بپردازد، تا کلمه "اسلامی" از تیتر نظام جمهوری اسلامی ایران حذف گردد. در چنین شرایطی است که بخش هایی که خود را اپوزیسیون جمهوری اسلامی ایران مینامند، با جناح هایی از نظام حاکمه جمهوری اسلامی ایران ادغام شده، و با حفظ ارگان های قهر نظام فعلی حاکمیت جدیدی را که مورد پسند دولت های غربی نیز میباشد، بر سر کار بیاید. آیا این عبور از نظام جمهوری اسلامی ایران به نظامی مدرن، آزاد و دموکراتیک میباشد، یا یک معامله و توافق ادغامی در بازار رباخواران و دلالان؟
چپ های دموکرات ایران خواهان شکل گیری نهادهای صنفی سیاسی مدنی و مردمی میباشند. آنها خواهان بازگشت شرایطی میباشد که در آن آزادیهای فردی و اجتماعی محترم شمرده میشود و دموکراسی و اعمال اراده مردمی توسط قدرتمدارن با پول و زور خریداری و تصرف نمیشود. آنها نه تنهاخواهان فراهم شدن امکانات رفع هر نوع تبعیض جنسی، ملی ، دینی و اجتماعی دیگر میباشند، بلکه خواهان فراهم شدن شرایط مساعد برای رقابت های سالم سیاسی میان احزاب سیاسی جهت فراهم کردن شرایط لازم جهت ایفای نقش فعال و مستقیم مردم در تعیین سرنوشت سیاسی خویش میباشند. تنها در چنین شرایطی میباشد که زیر چطر تامین امنیت قانونی برای همه آحاد جامعه برای آزادی فعالیت در نهادها ی صنفی مدنی و احزاب سیاسی، امکانت غلبه بر بحران های اقتصادی، اجتماعی و برچیده شدن هر نوع تبعیض و بی عدالتی اجتماعی فراهم میگردد.
تجربه چهل سال گذشته نشان میدهد که چنین شرایطی فقط بعد از عبور از نظام جمهوری اسلامی ایران میسر میباشد. نظامی که بر پایه های اختلاس و رانت خواری از یک طرف، دستگیری، شکنجه و کشتار از طرف دیگر، و بالاخره به باد دادن ثروت های کشوری بر پایه ایدئولوژی شیعه اثنی عشری افراطی که خود همان رویه دیگر سکه وهابیسم و سلفی گری میباشد، به هیچ وجه اصلاح پذیر نمیباشند. مردم خیابان خود به این نتیجه رسیده اند که نه تنها خواهان عبور از این نظام میباشند، بلکه بعد از دهها سال، این بار احساس میکنند که این دفعه عملا و واقعا قادر میباشند تا از این نظام به آینده ای روشن تر عبور و گذار نمایند.
چپ دموکرات ایران بر پایه های آرمان ها و اهداف خویش که در آن انسان و حقوق مردم عادی و زحمتکشان مرکز ثقل آن را تشکیل میدهند ، بر نیروهای مردمی تکیه کرده و خواهان آن میباشد تا توده های خیابان خود سرنوشت آینده کشور را رقم بزنند. بر چنین پایه هایی نه تنها هر نوع پروژه های وارداتی تعویض حکومت توسط دولت های امپریالیستی را افشا می نماید، بلکه هر نوع راهبردهائئ را هم که خواهان حفظ بخش هایی از نهادها و ارگان های قدرتی سیاسی، اقتصادی و امنیتی نظام جمهوری اسلامی میباشند را نقد کرده و به چالش میکشد. به همین خاطر، در مباحثات درون جبهه ای سکولار دموکراتیک در مورد مبحث عبور از جمهوری اسلامی ایران میباشد که این تاثیرپذیری هایی که میتوانند موجب شکنندگی راهبردهای چپ دموکرات گردند، بیشتر مشاهده میگردند.
روی کار آمدن شخصی مثل دونالد ترمپ گرچه از یک طرف موجب نگرانی ها و اضطربات ویژه ای گشته است، در عین حال موجب گردیده است تا به مرور زمان همه کم کم با آداب میدان بازی سیاسی درون گرایی ناسیونالیستی آمریکائی آشنا گردند. رفیق "مجید سیادت" در نوشته اخیر خود "دنیا در لبه پرتگاه"، ضمن ابراز نگرانی های خویش از آشوب سیاسی بین المللی ناشی از موضع گیری های غیر قابل پیش بینی دولت آقای ترامپ در آمریکا، در نهایت به این نتیجه میرسند که "آقای ترامپ چندان علاقه ای به گزینه نظامی ندارند". ضمن موافقت محتاطانه با نتیجه گیری ایشان، باید گفت که این برآورد یک برایند مثبتی برای صلح جهانی میباشد که تمایز سیاستهای وی با سیاستهای خاورمیانه ای آقایان اوباما و بوش پدر و پسر در مورد خاورمیانه و بخصوص سوریه و عراق، منجر به ثبات و امنیت قابل توجهی در منطقه گردیده است.
این شرایط از طرف دیگرچهره های شاخص دیگری را با هدف های مشخص و ویژه ای در خاورمیانه به صحنه آورده است، که از آن جمله میتوان به سلطان اردوغان عثمانی، بی بی نتنیاهویی که رمالی سیاسی امنیتی منطقه را میکند در کنار سلاطین آل سعود و بن سلمان عربستان و آقای سید علی خامنه ای ولی فقیه شیعیان در ایران را اشاره کرد.تقریبا در همه حکومت های زیر نظر این حضرات، نیروهای آزادیخواه، مردمی، مترقی و سکولار، به ویژه نیروهای متمایل به چپ، بطور غالب تحت تعقیب و زندان بوده و اجازه فعالیت نداشته و زیر پیگرد میباشند.
بحران گذار از شرایط توصیف شده امروز، در درون خویش نوزاد و انتی تز خویش را جهت گذار از بحران در حال زایمان میباشد. نوزادی که از درون این بحران زاده میشود، نظام ارزشی حاکمه امروزین را نفی می کند. نظام ارزشی نوین آینده بر پایه های ارزش ها و حقوق انسانی مبتنی بوده و تعالی و ترقی جامعه بشری، آزادیهای فردی و اجتماعی، تامین حقوق انسانی ، استقرار عدالت اجتماعی و فراهم کردن شرایط لازم جهت سعادت، تعالی و ترقی بشری را آبستن میباشد. راه حل های نیمه بند و مماشات گرانه، موجود ناقص الخلقه ای را زایمان خواهد کرد که سال های سال موجب عذاب اجتماعی جهت غالب آمدن بر بیماریها و نابسامانیهای آن کرد.
دنیز ایشچی
31 اکتبر 2018

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

دنیز ایشچی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.