رفتن به محتوای اصلی

قضاوت قاضی القضات، حالا که مرده است!
29.12.2018 - 09:40

داوری کار دشواری است، در جهان متمدن امروزی "قضاوت نکن!" در محاوره روزمره پیاپی توصیه می شود اما این تأکید بر مناسبات مردم با مردم جاری است، به حکومت و قاضی که می رسد داوری حق و حتی تکلیف هر شهروندی است که با او قانونمند برخورد نشده و مجموعه قضائی کشور زندگی او را بی آن که رفتارش مصداق دقیق مجرمانه داشته باشد بی سامان کرده است!

از من خواسته شده تا تفاوت ساز و کار قضائی کشور را پس از انتصاب آیت الله محمود هاشمی شاهرودی به ریاست قوه قضائیه از نگاه وکیل مدافعی که با این ساز و کار ارتباط حرفه ای داشته بیان کنم، در تقویم زندگی حرفه ای خود که جستجو کردم دیدم در نخستین سال های انتصاب ایشان دیگر در جایگاه وکیل مدافع سر و کاری با مراجع قضائی نداشته ام اما در جای متهم، محکوم و همسر قربانی حاضر و شاهد بر ساز و کار قوه قضائیه ای بوده ام که در آن یک کلام از قانونمندی خبری نبوده است! لذا از این زاویه صحنه را می نگرم.

سال ۱۳۷۸ شاهرودی از سوی آیت الله علی خامنه ای به ریاست قوه قضائیه منصوب شد، دو سالی از انتخاب محمد خاتمی در مقام رئیس جمهوری گذشته بود، چهار قتل سیاسی از سوی وزارت اطلاعات وقت اتفاق افتاده و انتظار مجازات آمران و مجریان را داشتیم که شاهرودی به این دادخواهی ملی اهمیت نداد! مطبوعات اصلاح طلب هدف حمله و هجوم بودند و یکی در میان تعطیل و تعلیق می شدند، شاهرودی دست سعید مرتضوی (قاضی شعبه ۱۴۱۰ مجتمع قضائی کارکنان دولت معروف به دادگاه مطبوعات که بعدتر دادستان تهران شد) را باز گذاشت تا با اهل قلم و نقد به دلخواه گردگیری کند! البته با هدف اعدام اصلاح طلبی! اواخر همان سال سعید حجاریان که او را تئوریسین اصلاحات می نامیدند ترور شد و انتظار می رفت در قوه قضائیه شاهرودی مرتکب جزا ببیند که ندید اما بر صدر نشست!

در سال ۱۳۷۹ اصلاح طلبان در انتخابات مجلس ششم اکثریت مجلس را به دست آوردند، حزب سبزهای آلمان برگزار کننده کنفرانس بین المللی برلین شد که تمرکز کنفرانس بر ایران بعد از انتخابات مجلس ششم بود، هفده تن از نخبگان اصلاح طلب و حامیان سکولار و لائیک آنها میهمان کنفرانس بودند، من هم یکی از آنها ! در بازگشت از کنفرانس برلین در سال ۲۰۰۰ روز دهم اردیبهشت ۱۳۷۹ به شعبه سوم دادگاه انقلاب احضار و با صدور قرار بازداشت موقت روانه زندان اوین شدم! از آن پس دیگر متهم بودم و حق داشتن وکیل در مرحله تحقیقات از من سلب شده بود! در بند ۲۴۰ بخش انفرادی زنان در شرایطی نامطلوب مدت پنجاه و چهار روز حبس بودم! بدون حضور وکیل بازجوئی می شدم، قاضی تأکید داشت بر این که به زنان بند گفته شده که من قابله هستم و به صورت غیر قانونی سقط جنین می کرده ام! به این ترتیب در ساز و کار قضائی زیر سلطه شاهرودی حتی باید هویت خودم را در زندان تغییر می دادم!

این در حالی بود که رسانه های جهان و نهادهای حقوق بشری و مطبوعات کشور هویت وکالتی و نویسندگیم را جار می زدند اما قاضی حسن معروف به مسعود احمدی مقدس معاون دادستان تهران و قاضی دادگاه انقلاب اسلامی تهران برای آن که زنان زندانی باخبر نشوند که زن هم می تواند از نظام سیاسی کشورش در محافل جهانی انتقاد کند و مثلا بگوید: "ایران مدت بیست و یک سال است نقض حقوق بشر می کند!" یا بگوید: "بدون اصلاح قانون اساسی اصلاحات ممکن نیست!" هویت مرا در زندان تغییر داده بود! در نتیجه وقتی زنان در محوطه کوچک هواخوری دقایقی حضور داشتند من از هواخوری خودداری می کردم، یکی دو بار که حاضر شدم دورم حلقه زدند و از دردهای جسمی و مشکلات جنسی و زنانه و خونریزی و سقط جنین می گفتند و از من می خواستند نسخه بپیچم! این حواشی شاید از متن داوری نسبت به ریاست شاهرودی بر دستگاه قضا دور باشد اما برای کسانی که تجربه اش کرده اند اهمیت خاص دارند و پاره ای است از ویژگی های محاکمات منصفانه که از آن محروم بوده اند.

بازجوئی ها در این پنجاه و چهار روز کاملا غیر قانونی بودند، نه تنها وکیل حق حضور نداشت بلکه سؤال ها خارج از موضوع اتهام بودند، بیشتر پرسش ها پیرامون پیشینه فرهنگی و سیاسی همسرم سیامک پورزند دور می زدند و یک پرونده قطور روی میزشان همیشه توی چشم می زد که با ماژیک آبی رویش نوشته شده بود: "سلطنت طلب!" گاهی در بازجوئی ها به همسرم و دخترم آزاده زنگ می زدند که در ساعت معینی به شعبه سوم دادگاه انقلاب مراجعه کنند و دقایقی مرا ببینند، آنها استقبال می کردند و حاضر می شدند، پیش یا پس از دیدار همسرم که متهم پرونده نبود به صورت محیلانه ای به اتاق قاضی دعوت می شد و او را کاملا دوستانه بازجوئی می کردند! همسرم که تصور می کرد نزدیک شدن به قاضی ممکن است به من کمک کند ساده دلانه به این اقدام غیر قانونی تن می داد، غافل بود که دارند بر اوراق پرونده های قدیمی خودش می افزایند! دلم می خواست به او می فهماندم که مجبور نیست دعوت قاضی را به اتاقش بپذیرد و بگویم این بازجوئی های دوستانه در حالی که او متهم نیست غیر قانونی هستند ولی فرصتی نداشتم!

سیامک باری شجاعانه در برابر قاضی احمدی مقدس ایستاد که همین ایستادگی سرنوشت اسفناک او و ما را در دوران ریاست شاهرودی بر قوه قضائیه رقم زد! آن روز قاضی با دمپائی پلاستیک خردلی رنگی که به پا داشت لخ لخ کنان آمد در آستانه اتاقی که آقا صادق بازجو حضور داشت ایستاد و خطاب به سیامک گفت که پس از پایان دیدار به اتاق او برود، سیامک نگاهی به قاضی انداخت و خیلی جدی گفت: "در صورتی که شما کفش مناسب و کت بپوشید حاضر می شوم، من شما را با دمپائی در مقام قاضی به رسمیت نمی شناسم!" قاضی رفت و دقایقی بعد با لباس مرتب و کفش و جوراب بازگشت و این بار سیامک با او رفت که ای کاش نرفته بود! او از قانون بی خبر بود و نمی دانست می تواند از رفتن خودداری کند، او متهم پرونده کنفرانس برلین نبود، داشتند برایش پرونده می ساختند و او را به عشق دیدن من به دادگاه می کشاندند تا به مقصود غیر قانونی خود وجهه قانونی بدهند.

قصه را کوتاه کنم، پس از انواع قانون شکنی ها در مرحله تحقیقات به قید وثیقه به صورت موقت آزاد شدم، در حالی که ده روزی از عمل جراحی وسیع به علت ابتلا به سرطان می گذشت به جلسه محاکمه دعوت شدم و در محاکمه ای غیر علنی از پنج اتهام به دو اتهام رسیدگی شد و به تحمل چهار سال حبس محکوم شدم! اعتراض کردم تا شاید در مرحله تجدیدنظرخواهی تغییرش دهند، از طرفی رسیدگی به سه اتهام باقی مانده حسب نظر شاهرودی به عزیز کرده اش سعید مرتضوی ارجاع شد که چون زیر شیمی تراپی و رادیوتراپی بودم محاکمه موکول شد به پایان درمان! همزمان با این رویدادها در زندگی شخصی ما سعید مرتضوی یکباره حدود بیست نشریه اصلاح طلب را تعطیل اعلام کرد! اتحادیه اروپا که در آن روزگار بر حکومت ایران نفوذ داشت قوه قضائیه را در فشار گذاشت تا برای برخورداری از درمان بهتر از کشور خارج بشوم، این گونه بود که اجازه خروج من از کشور صادر شد به شرطی که هر گاه لازم دیدند بازگردم!

فقط سه ماه از خروج من و آزاده پورزند از کشور گذشته بود که همسرم در دوران شاهرودی از اطراف خانه خواهرش ربوده شد! پرونده اش را به صورت موهوم و قلابی ساخته و پرداخته بودند! یکی از نیروهای متعدد امنیتی، زنی به نام مستعار ونوس را که همکارشان بود در مجموعه فرهنگی - هنری تهران که سیامک در آنجا کار می کرد سر راهش قرار دادند و نخستین برگ پرونده تازه ای را که اخلاقی بود با این شگرد بر ضد او ساختند! تا مدت ها از سیامک اطلاعی در دست نبود، بخشی از قوه قضائیه به ریاست شاهرودی زیر نام مجتمع قضائی فرودگاه مهرآباد به ریاست جعفر صابر ظفرقندی مدیریت سر و سامان دادن به این پرونده موهوم را به عهده داشت، این مجتمع متصدی ساختن و پرداختن پرونده سیامک پورزند به قصد تضعیف اصلاحات بود، شاهرودی ریاست بر قوه قضائیه را با این شرط از رهبر دریافت کرده بود که بتواند ریشه اصلاحات را در کشور بسوزاند و سوزاند!

سیامک را مدت یک سال و نیم در زندان های غیر رسمی که هنوز به درستی نمی دانیم کجاها بوده زیر فشار بدترین شکنجه های جسمی و روحی وادار به اقاریری کردند که از ریشه دروغ بودند! بر ضد خودش، من و دوستان و همکاران و نخبگان کشور اقاریر کذب داشت! ارسال نامه های من به شاهرودی بی جواب ماند، نهادهای مهم حقوق بشری و دولت ها و شخصیت های سیاسی و حقوق بشری جهان هر چه با شاهرودی مکاتبه کردند بی فایده بود! سیامک را قوه قضائیه شاهرودی با حال زار و نزار زیر پوشش مصاحبه مطبوعاتی در برابر دوربین صدا و سیما نشاند و سیامک گفت همه آن چه را زیر شکنجه های جانکاه از او خواسته بودند! وکیل همسوی قاضی ظفرقندی به نام دبیر دریابیگی بر خلاف عرف وکالتی کنارش نشسته بود و جیک نمی زد! اخیرا نام او را در یکی از فهرست های فساد حکومتی دیده ام!

من و فرزندان سیامک این سوی اقیانوس ماندگار شدیم! پیغام پشت پیغام که هر گاه بازگردم و بخواهم در کشورم زندگی کنم و حرفه وکالت را ادامه دهم در فرودگاه مهرآباد دستگیر می شوم! بارها راهی نیویورک شدم و به دیدار آقای محمدجواد ظریف شتافتم، نظر ایشان هم همین بود! روزنامه کیهان به صراحت نوشت فلانی اگر بازگردد باید به بسیاری از جرائم امنیتیش رسیدگی بشود! خانواده دو پاره شد، دفتر وکالتم در تهران تعطیل شد، آقای شاهرودی که کاملا آگاه بر این سناریوسازی های قضات همسوی خود بود در پاسخ محمد خاتمی که حسب اصرار من از او خواسته بود به من امان بدهند تا بازگردم و زندگی درهم ریخته را باری دیگر جمع و جور کنم به صورت شفاهی پاسخ مثبت داده بود و هنگامی که خاتمی گفته بود همین را روی یک پاره کاغذ بنویس تا بگویم بازگردد امتناع کرده بود!

شاهرودی با اخذ اقاریر اجباری با هدف سیاسی و جناحی خانواده ای را شقه شقه کرد و یک بار که دخترم آزاده به دیدن پدرش رفت که در حبس خانگی بود کارمندانش دخترم را به بازجوئی و تهدید کشاندند، از او خواستند یا برود در رادیوهای فارسی زبان خارج از کشور اعلام کند که پدرش به دلخواه اقرار کرده و ابدا شکنجه نشده است یا دیگر قدم به خاک ایران نگذارد! دختر هجده ساله ام دومی را انتخاب کرده بود! مرا بس است همین اندازه از خدابیامرزگوئی برای حضرت آیت الله محمود شاهرودی! باقی بماند برای وقتی دیگر و فرصتی بهتر، آرزو دارم بهشت و جهنم در کار باشد و همسرم که زیر شکنجه و اقاریر اجباری کرامت انسانی از دست داد و سرانجام با هدف رهائی از ظلم شاهرودی و کارمندانش به زندگی خود پایان بخشید هم اکنون در صف شاکیان او در برابر عدل الهی ایستاده باشد!

افسوس، قاضی احمدی مقدس، قاضی دست نشانده اش ترور شد و نماند تا آرزوی محاکمه او را به گور ببرم! ظفرقندی هم که حتما در مراجع قضائی کالای قاچاق به چپاول مشغول است و زیر سایه صادق آملی لاریجانی آرمیده است! این رویدادها تا نظام ولایت فقیه باقی است و قوه قضائیه اش به صورت مسخره ای غیر مستقل است همین است که هست! تکرار می شوند، راه رهائی در تحولات مثبت سیاسی است که هنوز حتی طراحی نشده اند، از این نکته نمی گذرم که در چهار دهه فعالیت قوه قضائیه پس از انقلاب ۱۳۵۷ حتی یک نمونه ریاست قوه قضائیه ای نداشته ایم تا بتوانیم کارنامه مثبت او را انتشار دهیم، اعدام های پس از انقلاب، کشتار ۱۳۶۷ و بسیاری اعدام ها و شکنجه ها و قتل های سیاسی در این کارنامه چهل ساله ثبت هستند!

بهشتی دادگستری را به صورت رقت باری اسلامی کرد، قوانین جزائی را به عصر حجر نزدیک کرد و کانون مستقل وکلای دادگستری را بر باد داد! محمد یزدی همه نظام قضائی پیش از انقلاب را از لحاظ شکلی منهدم کرد و دادسرا را از این نظام حذف کرد و بسیاری جنایات که به نام اسلام مرتکب شد، جانشین او شاهرودی در سرکوب دو جنبش مهم سیاسی، یکی اصلاحات و دیگری جنبش سبز نقش های بزرگ ایفا کرد و در حال حاضر صادق آملی لاریجانی خاک عدالت را دو سالی است به توبره می کشد و وثیقه های مردم را به حساب شخصیش می ریزد و برادران را در کار زمین دزدی و دیگر بزهکاری ها آزاد گذاشته است! تا وقتی دیگر و روزگاری دیگر، حرف بسیار است و سینه تاریخ قضاوتی در ایران انقلابی شرحه شرحه از بیداد!

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

mehrangizkar-780-1

 

mehrangizkar-780-2

 

mehrangizkar-780-3

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

تبریزی
https://www.radiozamaneh.com/426418

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.