چند صباحی است که محمود احمدی نژاد، رییس جمهور، در برابر قوه مقننه ایستاده است. بودجه های تصویب شده مجلس را، پرداخت نمی کند به نگرانی ایشان در سپردن پست ها و مسوولیت ها توجه نمی کند و در واقع به نمایندگان ملت پاسخ گو نیست. برای اصلاح این رویه رییس جمهور، چه کار می توان کرد؟ جز اینکه در خفا و آشکار به وی تذکر داده شود و از وی خواسته شود که با مجلس تعامل داشته باش؟ اما اگر یک بار و دو بار و سه بار و دفعات بیشتری این ناهماهنگی و عدم تعامل با مجلس اتفاق بیفتد، مقامات عالی نظام و در رأس ایشان رهبر انقلاب، به این فکر می افتند که این ایستادگی رییس جمهور در مقابل مجلس، ممکن است در موارد بعدی و روسای جمهور بعدی هم تکرار شود و از آن جایی که براساس قانون اساسی، تنظیم روابط بین قوا به عهده رهبر است، برای تنظیم این روابط در آینده چاره ای اساسی اندیشیده شود. یکی از راه های الزام رییس جمهور به تمکین از مجلس، تغییر اسم ریاست جمهوری و بالتبع تغییر وظایف و اختیارات آن است. البته از قبل نیز پاره ای اختیارات روسای جمهور که در دیگر کشورها به دست ایشان است، در اختیار رهبری قرار داشته است و رییس جمهور در عمل مسوولیت قوه مجریه را به عهده داشته است نه عالی ترین مقام کشور را. لذا تغییر ریاست جمهوری به نخست وزیری که باعث زیر نظر مجلس رفتن می شود، اختیارات و عنوان را به هم نزدیکتر خواهد کرد. نخست وزیر دیگر در برابر مجلس توان گردن کشی را ندارد و به مجرد در نظر نگرفتن خواست مجلس، با یک رای گیری ساده، دولتش از اکثریت می افتد و مجبور به استعفا می شود. در واقع عدم پاسخ گویی رییس دولت نهم دهم، ممکن است تومار ریاست جمهوری را در ایران به هم بپیچد همان طور که عدم پاسخ گویی نخست وزیر و درگیری وی با رییس جمهور، مجموعه تصمیم گیران در نظام جمهوری اسلامی را به حذف پست نخست وزیری مجبور ساخت. اما آیا چنین اقدامی در آینده نزدیک اتفاق می افتد؟ به نظر می رسد چنین احتمالی بعید باشد اما کسی چه می داند، اگر احمدی نژاد همین طور ادامه بدهد، شاید دولت دهم به چهار سال تمام هم نکشد و این اصلاحت زودتر اتفاق بیفتد!