جلسه مشترکی که به منظور ائتلاف اپوزیسیون و با حضور برخی از چهره های اپوزیسیون رژیم جمهوری اسلامی در هفته گذشته برگزار شد در نهایت پیش از آنکه اتحادی را حاصل کند به افتراق منجر گردید. بعد از این جلسه حشمت طبرزدی یکی از حاضران، در ویدویی به افشای برخی از مسائل مورد بحث در درون این جلسه پرداخت و در ادامه هم یادادشتی درباره بی مسئولیتی رضا پهلوی نسبت به این رویداد، منتشر نمود.
رضا پهلوی هم در واکنش به ویدئوی حشمت طبرزدی، در گفتگویی با شهرام همایون در تلویزیون کانال یک، توضیحاتی را درباره نتایج این جلسه گفت که بیش از پیش موضع او را مبهم کرد.
در این گفتگو رضا پهلوی این قبیل ائتلافها را صرفاً برای احزاب سیاسی دانسته و بر موضع فراجناحی خود اصرار کرده در حالیکه عنوان نمی کند چه کسی او را یک چهره ملی و فراجناحی کرده است؟ همچنین شبکه ایرانیاران بعنوان مبدع این جلسه در بیانیه خود رضا پهلوی را چهره ای “الهام بخش، نمادین و تشویق آمیز” معرفی کرده است که نقشی فراجناحی در اپوزیسیون دارد.

سوالی که مطرح میشود اینست که اگر ائتلاف سیاسی برای شخصیتهای فراجناحی همچون وی نمی باشد، آیا خودش حاضر است شخصاً یک گروه یا جریانی را برای چنین ائتلافی بوجود آورد؟ در پاسخ باید گفت که سابقه اقدامات رضا پهلوی در تشکیل شورای ملی ایرانیان نشان داده است که این اقدام از طرف او به شکست منتهی گشته است. لازم به یادآوریست که رضا پهلوی همزمان با شکل گیری این شورا در گفتگویی با تلویزیون VOA گفته بود که “این شورا آخرین تیر ترکش اوست” بنابراین اگر در این شورا وی بعنوان یک شخصیت فراجناحی ورود پیدا کرده است، چرا این شورا به شکست منتهی شد؟ پس این اولین بار نیست که رضا پهلوی به این بهانه در نیمه راه برخی افراد را قال می گذارد.
در رابطه با این تناقض باید یادآور شد که همزمان با افتتاح رسانه ای پروژه گروه ققنوس در جمعه گذشته، رضا پهلوی که خود را فراجناحی معرفی کرده بود، برای افتتاحیه این پروژه حضور پیدا کرد و سخنرانی کرد و برای 50 سال آینده هم برنامه ارائه کرد!

رضا پهلوی همچنین استفاده از نام خود را ابزاری برای گروهها و چهره های مختلف می داند که قصد دارند از بدنه اجتماعی او در داخل کشور برای اعتبار رهبری سیاسی خود استفاده کنند در حالیکه آنچه عیان است این است که با توجه به عدم سازماندهی صحیح گروههای مبارز داخل کشور، رضا پهلوی نیاز به این ابزار دارد.

موضوع مورد بحث دیگر در رابطه با این جلسه، برگزاری رفراندوم برای تعیین نوع حکومت بعد از براندازی بوده است که باید گفت که این موضوع یک بحث فرمی و فرعی است و در حال حاضر به سرانجام رساندن مبارزات برحق مردم داخل ایران اولویت دارد نه شکل حکومت آینده.
یکی از مولفه های به سرانجام رساندن مبارزات مردم هم اتحاد اپوزیسیون این رژیم است که این کار هم نیاز به هم جهت شدن مبارزات تمام گروههای اپوزیسیون دارد و باید تمامی افراد از گروههای مختلف در این اقدام مشارکت کنند. بنابراین از یکطرف الزامی در بوجود آمدن یک ائتلاف بزرگ از اضداد مختلف با هم و به رهبری یک فرد فراجناحی نیست چراکه تجربه انقلاب 57 نشان داد که تکرار این روند منجر به دیکتارتوری و تمامیت خواهی خواهد شد.
از طرف دیگر هم بدون ورود کردن در معرکه هم اتحادی حاصل نخواهد شد. لذا سخن رضا پهلوی با مضمون “اتحاد نه فرمایشی است نه زورکی” صرفاً یک شعار می باشد و بایستی این اتحاد با ورود تمامی چهره ها و گروههای اپوزیسیون بطور مساوی شکل گیرد.
از طرفی هم این موضوع دلیلی برای این نمی باشد که شخصی که برای قرار گرفتن در این مسیر قبلاً اعلام آمادگی کرده است، به عهد خود وفا نکند چراکه اگر نمیخواسته با این گروهها و چهره ها همکاری کند پس دلیل حضور وی در این جلسه چه بوده است؟
در پایان لازم است یادآور شد که مبارزات برحق مردم در داخل کشور نیاز به هدایت منسجم از طرف تمامی اپوزیسون خارج از کشور و مخالفان جمهوری اسلامی در داخل کشور دارد تا تلاشهای‌ سندیکاهای کارگری، اتحادیه معلمان، دانشجویان، فعالان حقوق بشر و حقوق خانم ها، و گروه‌های سیاسی معتقد به دموکراسی و جمهوری دموکراتیک، چپها و سوسیالیستها، همه و همه در کنار هم به نابودی رژیم جمهوری اسلامی منجر گردد.