Die Morgendämmerung der Freiheit

Die ersten zehn Tage im Gefängnis

Dachte ich

Mein Bruder ist tot!

Ich schrie ... ich schrie ...

Zehn Tage

Ich konnte nichts essen

Ich wusste nicht, ob es Nacht ist 

Ich schrie ... ich schrie ...

Bis Sie,

Von meinen schweren Schreien

Und Aufständen 

Schwach wurden...

Beugsam haben Sie mich

In den "Verhörraum" gebracht...

Die Morgendämmerung brach an

Ich hörte seine verwundete Stimme ...

Mein Bruder Ismail

Er war am Leben ...

Wir bekommen dein Pulver! - Riefen Sie

Ich sagte: Ja, die herrschenden Götter,

Ich weiß, dass ich es nicht wusste 

Ich würde nicht auf diesem Stuhl sitzen ...

 

 

 

سپیده آزادی

 

 

 

 «...من ده روز نخست بازداشتم
تصور میکردم برادرم مرده است.

ده روز نه میتوانستم غذا بخورم، 

نه میدانستم شب است یا روز؟ 

فریاد می‌کشیدم، 

 

تا اینکه از بی‌قراری‌ها و

فریادهایم عاصی شدند

 

و نزدیک اتاق بازجویی‌اش بردند 

و صدای زخمی‌اش را شنیدم. 

 

برادرم اسماعیل زنده بود...

 

*

-پودرتان خواهیم کرد... 

-بله خداوندگاران قدرت

اگر من نمیدانستم که شما میتوانید ما را پودر کنید

که روی این صندلی نشسته نبودم...». سپیده قلیان.

 

از متن گزارش سپیده قلیان از شکنجه

 

 http://iranglobal.info/node/70141

 

 

 

 ------
* متن آلمانی و آذربایجانی صورتی از متن فارسی ست.