https://www.facebook.com/reza.farokhfal

 آقای رضا فرخفال در صفحه فیسبوک خودشان لینک مقاله مرا نهاده بودند و مطلب کوتاهی نوشته اند که ظاهرا آقای فرج سرکوهی را آزرده و "عصبی" کرده بود.

https://www.facebook.com/faraj.sarkohi.7/posts/2278088759135559

آقای فرج سرکوهی نیز به مصداق شعر مولانا که می گوید: "حرف قرآن را ضریران معدنند / خر نبینند و به پالان بر زنند" به بنده حمله کرده و نوشته اند: "آقای دو شوکی را نمی شناسم.  متن او مزخرف است چون هست. . . . . جوک نوشته است این آقا . من تا حالا متنی از او نخوانده بودم" .

 آقای رضا فرخفال در جواب آقای سرکوهی  نوشته اند:

"اما به نظر من هشدار آقای دوشوکی را هردو  (سرکوهی و ف م سخن) باید با سعه صدر گوش کنید. گاهی انتقاد تلخ است. ایشان از هم میهنان شریف و فرهیخته بلوچ ما هستند که من گاهی مقالات ایشان را خوانده ام که از رنج و محنت هم میهنان بلوچ خبری پیدا کنم . در ست نیست که تو با صرف گفتن " مزحرف می گوید" درجا و چکی صحبت ایشان را رد کنی. این روزها همه ما در فشار روحی هستیم و گاهی از کوره در می رویم بخصوص تو که لحن حرف زدنت و یا نوشتنت طوری است که اگر کسی ترا نشناسد فکر می کند تهاجمی و بی ادبانه حرف می زنی (!) . انتقاد من نه به تو یا ف م سخن ( بازهم می گویم من ایشان را نمی شناسم و نخوانده ام) بلکه به قول عبدلستار دوشوکی به این کارناوالی است که راه انداخته اند و برای آدمی زنده که تا این لحظه فرصت دفاع از خود را نداشته ( حتا اگر مقصر هم باشد) هی پرونده های تازه در قالب روزنامه نگاری تحقیقی بیرون می آورند. نه این درست نیست".

و اما انتقاد دوستانه بنده از آقای فرج سرکوهی

 اینکه می گوئید آقای دوشوکی را نمی شناسم؛ تماما تقصیر این حقیر گمنام نیست. با کسب اجازه (اگر انتقادپذیر باشید) باید بگویم کمی تقصیر خودتان هم است. اگر آخرین باری که حضوری در اتاق انتظار بی بی سی فارسی دو سه ساعت با هم گفتمان (یکطرفه) می کردیم؛ حتی یک دقیقه به من مجال صحبت کردن می دادید, شاید اسم من بیادتان می ماند. ولی دو ساعت تمام یکسره با دنده گاز حرف زدی و فرصت یک جمله صحبت هم ندادی؛ و حتی بقول خودت نمی دانستی با چه کسی داری صحبت می کنی. اما اینگونه نیست. بنده کارت خودم را به شما دادم و شما هم از بلوچها و حقوق اقوام دفاع کردید و گفتید که مقالات مرا خوانده اید و نظرات مرا در بی بی سی و صدای آمریکا شنیده اید. حال من درک می کنم که "پیری است و هزار درگیری"! اگرچه در پاره ای از مواقع "عصیان فکری" باعث "نسیان ذهنی" می شود.

 نکته دیگر اینکه هموطنان عزیز و بزرگوار محبت و لطف فراوان به بنده و بلوچها دارند و حداقل سی سایت معتبر,  شناخته شده و پر بیننده فارسی زبان (از جمله سایت های تلویزیونهایی نظیر بی بی سی فارسی, رادیو فردا, صدای آمریکا, ایران اینترنشال, دویچه وله, رادیو فرانسه, رادیو زمانه و یا تلویزیونهایی مثل میهن, اندیشه, کانال یک و پارس ومانی و جوانان و غیره) مصاحبه و یا مقالات بنده را گاه و گداری منتشر می کنند.

 اینکه نوشته ای " من تا حالا متنی از او نخوانده بودم". در جواب نمی گویم که این حرف "مزخرف" یا "جوک" است. چون نباید با خود بزرگ پنداری ادعا کنم که خوانده ای اما اعتراف نمی کنی. در نتیجه با خوشبینی  و حسن نیت  این حرف شما را قبول دارم. ولی آن حرف دیگر شما را که می گوئید " آقای دوشوکی را نمی شناسم"  قبول ندارم. چون تا به امروز هیچگونه علائم "بیماری آلزایمر" را در خود ندیده ام و آن مکالمه حضوری دو سه ساعته (با فاصله یک و نیم متری) اگرچه  یکطرفه بود ؛ ولی هنوز دقیقا یادم است.

 استادِ سخن (شیخِ اجلّ) در بوستان دُرّ سفته و سخن گفته:

تواضع کند هوشمند گزین / نهد شاخ پرُمیوه  سر بر زمین

برای آقای سرکوهی آرزوی سلامتی و بهروزی دارم

عبدالستار دوشوکی

چهارشنبه ٢٢ اسفند ٩٧