نسرین ستوده وکیل آزادیخواهی که در چارچوب نظام بدکاره حاکم از حقوق تعریف شده در قانون اساسی ارتجاعی و پیشاقرون وسطائی، از خود و موکلین اش دفاع می کرد، به 38 سال زندان و ضربات شلاق محکوم شد. این پرسش در برابر جامعه ایرانی قرار دارد که اینهمه نفرت حکومت اسلامی از یک زن آزاده از چه روست؟
نسرین ستوده در نظام مافیائی قانون شکن، از قانونمداری دفاع کرد. در حکومت اسلامی اراده ولی فقیه و منافع و مصالح شبکه های مافیائی پیرامون آن موتور سیاست بوده و در هر دوره متناسب با منافع و مصالح هسته سفت نظام چرخش ها انجام گرفته است. کوشش برای تثبیت قانونمداری در چنین بلبشوئی، مزاحمت های تحمل ناپذیر محسوب شده و شامل مجازات اسلامی می گردد. مبارزه برای زندگی قانونمند، در تضاد آشتی ناپذیر با نظام مافیائی قرار دارد و کسانی که خواهان نظارت و کنترل مردم بر اجرای قانون و کردار حکومت هستند، از نفرت و خشم حاکمان در امان نمی مانند.
زنان ایران نخستین قربانیان حکومت اسلامی بودند که هویت آنها نفی شده، به روح و جانشان بی وقفه تجاوز شده و مقاومتی چهل ساله را در برابر اسلامیزاسیون ایران تجربه کرده اند. در دل این مبارزه طولانی سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و مقاومت جامعه ایرانی برای پیشگیری از بازگرداندن کشور و جامعه به عصر شترچرانان 1400 سال پیش درعربستان، نسرین ستوده های بیشمار پرورش یافتند.
جامعه زنان ایران با شفافیت یافتن مطالبات مبارزاتی شان، در راه ارتقاء به جنبش اجتماعی و سیاسی هستند. هراس حکومت اسلامی از گسترش نفوذ و پایگاه اجتماعی و سیاسی کسانی می باشد که نظام مافیائی قانون گریز را با تاکید بر قانونمداری به چالش می کشند. مسئله زن در جامعه اسلامی، بزرگترین چالش نظام بوده و سنگ اندازی در تکوین پیوند میان کنشگران این جنبش و بدنه آن، هدف حکومت بوده و هست.
حکومت اسلامی با صدور حکم محکومیت 38 سال زندان برای نسرین ستوده، هراس نظام از زن ایرانی و مبارزات فراگیر زنان را بنمایش نهاد. نسرین ستوده هم با افتخار دریافت 38 سال زندان، تاوان دفاع شجاعانه از “دختران خیابان انقلاب” را به حکومت پس می دهد. حکومت اسلامی آزادی پوشش “دختران خیابان انقلاب” را تاب نمی آورد، بنابراین باید پیه انقلاب را به تن خود بمالد.
خشونت سیستماتیک رژیم علیه زنان، جهانیان را با ماهیت زن ستیزانه اسلام سیاسی آشنا کرده و نمی توانند از مبارزات زنان ایران پشتیبانی نکنند. گسترش افقی مبارزات زنان در بطن جامعه و ریشه دواندن مطالبات آنها، چشم انداز امیدوارکننده و درخشانی در برابر جامعه ایرانی قرار داده است. جهانیان و بویژه غرب این مهم را دریافته و محبوبیت نسرین ستوده در سطح ایران و جهان رو به افزایش است. غرب که در گذشته کوشش کرده، “رهبری” برای ما تدارک ببیند و آنرا بر موج جنبش آزادیخواهانه ایرانیان سوار کند، باید دید آیا یک جنبش مستقل، لائیک و ملی دمکراتیک در ایران را تحمل می کند؟ آیا نسرین ستوده از آگاهی، هوشیاری و استحکام سیاسی لازم برخوردار است که از یک کنشگر مدنی و حقوق شهروندی به چهره مبارز سیاسی و ملی ارتقائ یابد؟
به پایان سخن نزدیک می شوم و تاکید دارم که خشم حکومت اسلامی از زنان آزادیخواه ایران، در انتقامجوئی از نسرین ستوده تبلور یافته و ترس نظام از بهمنی ست که با مبارزات “دختران خیابان انقلاب” گسترش چشمگیری یافته است.
چنانچه نسرین ستوده رها از توهم به جناح های حکومتی و قانون نکبت بار کنونی، به توقع جامعه زنان ایران از خاستگاه آزادیخواهانه، لائیک، دمکراتیک و نفی نظام پاسخ دهد، نه تنها قلب های زنان ایران را فتخ خواهد کرد، بلکه پشتیبانی سیاسی جامعه مردان را هم بدست می آورد. چنین باد!
اقبال اقبالی
15.03.2019
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید