علل بروز خصوصیات نارسیستی و خود شیفتگی (مختص ایران)

هر انسان به اندازه معینی از خلاقیت ها و توانائی های ذهنی بر خوردار است و اگر انسانها به هر دلیلی پائینتر و یا بالاتر از این ظرفیت مورد ارزیابی خانوادگی و یا اجتماعی واقع شوند، دچار مشکل، سردرگمی و اختلال روانی می شوند افراد مستعدی که استعداد آنها به خاطر فقر و یا دیگر مسائل سرکوب می شود، بیشتر بدنبال مطرح شدن و مورد توجه واقع شدن در جامعه هستند، ولی افرادی با استعدادی کمتر، که برحسب اتفاق در یک موقعیت برتر اجتماعی واقع می گردند، شدیدا مورد توجه اطرافیان خود و متملقین جامعه واقع می شوند، ( علی الخصوص که در ایران با فرهنگ غنی: چاکرتم، نوکرتم، خاک زیر پاتم و نمک پرورده اتم و مخلصتم ) اینگونه افراد معمولا در معرض خطر ابتلا به نارسیسیم و یا خودشیفتگی واقع می شوند،
اشکال مختلف زایش نارسیسم،
١- در خانواده
خانواده هائی که بعد از سالها حسرت، صاحب کودکی می شوند، این کودک شدیدا مورد توجه همه اعضا خانواده واقع می گردد، این کودک در بغل همه اعضاء خانواده و فامیل همانند یک نور چشم می چرخد و در این کودکان این تصور و توهم بوجود می آید و این امر بر او مشتبه می شود که گویا موجود خارق العاده ائی هست، و بعد از اینکه بزرگ می شوند، بدنبال همان توجه خاص می گردند ولی دیگر همه بدنبال زندگی خود می روند و این فرد از همه اشان متنفر و سرخورده می شود، و خودشیفتگی دوران کودکی تا آخر عمر آنها را عذاب می دهد.
٢- وابستگی عشیرتی
کودکان متولد شده در خانواده های سادات( سیدها )، خانزاده ها، روحانیون، آقازاده ها، شاهزاده ها، درباریان و دولتمردان، شهدا، که بخاطر ترس از اعتقادات مذهبی و قدرت سیاسی و اقتصادی که مردم به طور اغراق آمیز به کودکان این گروه اهمیت ویژه ائی قائل می شوند، و به این کودکان هم  این امر مشتبه می شود که نکند من اشرف مخلوقات هستم؟!
۳ - روشنفکران دوران قحط الرجال سیاسی
مردم در گذشته بخاطر کنجاوی برای پیدا کردن دریچه ائی بسوی دنیای مدرن به طور غیر طبیعی به این گروه اهمیت قائل می شدند، و این روشنفکران هم به شک می افتادند که نکند ما ها آدمهای خارق العاده ائی هستیم؟! مضافا افرادی که به هر دلیلی در جامعه معروف و مشهور و انگشت نما می شوند مثل: دانشمندان، هنرمندان، نویسندگان، شعرا و غیره در معرض خطر ابتلا به خودشیفگی قرار می گیرند.

۴ - وابستگی به ملیت خاص
بعلت دخالت سیاست ژئوپولوتیک جهانی در ایران بعد از برچیده شدن قاجار، اقلیتی فارس زبان مورد توجه قدرتهای جهانی وافع گردید و متعاقب آن یاد گیری اجباری زبان رسمی فارسی، یگانه راه منبع درآمد همه ملتها در ایران واقع گردید و خود بخود دیگر زبانها به هیچ انگاشته شدند، و بخاطر حاکمیت بی دلیل زبان فارسی و ارجحیت جامعه فارسی، این امر در سطح خیلی وسیعی بر جامعه فارسی این توهم بوجود آمد، که نکند فارس زبانان موجودات مافوق بشری هستند و زبان فارسی هم شیرینترین و شیرینتر از عسل دنیاست و زایش نارسیسم هویتی به خود بزرگ بینی و شونیزم و راسیسم منتهی شد، و چپاندن زبان فارسی را در مغز و مخ کودکان غیر فارس را حق مسلم خود تصور کردند،
با افراد خود شیفته، که فکر می کنند، همه چیز را می دانند، چگونه باید برخورد کنیم؟ یا در واقع با افرادی که از بیماری نارسیسیم (خود شیفتگی) و تا حدی هم سادیسم (دیگر آزاری ) رنج می برند، چگونه برخورد نماییم؟ آیا آنها به دنبال کشف واقعیت ها هستند یا اثبات خود؟ آیا گذاشتن ساعتها وقت برای این افراد، چیزی جز تلف کردن وقت و هدر دادن انرژی نیست؟ اینگونه افراد فکر می کنند که همه چیز را می دانند، احتمالاً سعی می کنند آنرا با برخی واقعیات یا اطلاعاتی که به صورت مجزا و گاها متناقض از هم جمع کرده اند، ثابت کنند، مثلا ادعا می کنند که جایی که بر آن ایستاده اند مرکز زمین است، حال این شما هستید که اگر نظر فرد خود شیفته را قبول نکنید، بایستی زمین را متر کنید، فرد خود شیفته همواره سعی در نشان دادن برتری خود بر دیگران را دارد، از تحقیر دیگران لذت می برد، خود شیفته همواره به دنبال گوش شنوائی می گردد، تا بطریقی و در لابلای داستانهای رویائی خود ساخته اش، از خود و یا ملیتش یک قهرمان اسطوره ائی بسازد و از کسانی که فکر می کند ([ برتر از او هستند]) یک عجوزه می سازد، نارسیستها سعی می کنند همیشه حالت پرسش به خود بگیرند تا طرف مقابل را در موضع دفاع از خود قرار دهند و بدین خاطر دنبال نقطه ضعفی می گردند و اگر هم نتوانند چیزی پیدا کنند بهانه ائی بنی اسرائیلی می تراشند و چیزی از خود می بافند تا تو را در موضع جوابگویی و التماس قرار دهند  مثلا سر شام تو را از خوردن یک گیلاس شراب منع می کنند، البته با دهها دلیل بهداشتی من درآوردی و چند روز بعدش اول صبح و ناشتا نیم لیوان کنیاک درجه بالا و یدون مزه برایت می ریزند و اگر نخوری به امل بودن و عقب مانده بودن محکوم می شوی، خلاصه به هر بهانه ممکن و ناممکن تو محاکمه می شوی و همانند یک مجرم باید مرتبا از خودت دفاع کنی، هر آن به گناهی نا کرده در معرض محاکمه واقع می شوی و اگر هم روزی از دستت بگیرند و کمکت کنند برای اثبات برتری خود و برای اثبات ناتوانایی تو صورت می گیرد، هر چه عجیب و غریبتر برای انها بهتر است، چرا که بیشتر بر سر زبانها می افتند، و این کار، آنها را به نوعی ارضا می کند، معمولا خود شیفته ها افرادی بسیار خودخواه هستند، این را باید دانست که با آنها وارد بحث و جار و جنجال شدن فقط باعث خوشحالی آنها می شود، نه شما، بالعکس اگر از آنها دوری کنید، یعنی از گفتگو با آنها اجتناب و امتناع کنید و به آنها اهمیت ندهید ، برای آنها بالاترین مجازات است و آنها را به شدت عصبانی می کند، زیرا این افراد تنها به دنبال اثبات برتری خود بر دیگران و تحقیر اطرافیان، یعنی دقیقا افرادی که با نشستن در پای تریبونشان، به او اهمیت قایل شده اند، انها را در مسیر اشتباهش یاری می رسانند،. این افراد معمولاً فاقد اعتماد به نفس هستند به همین خاطر سعی می کنند آنچه را که می دانند را نشان بقیه دهند و کاری کنند که بقیه احساس کنند زیردست آنها هستند، بعضی ها وقت بسیار زیادی را صرف بحث با اینگونه افراد می کنند، گفتگو با افراد مشکل داری که تنها به دنبال اثبات برتری خود و تحقیر دیگران هستند، و این یعنی تلف کردن زمان و انرژی زیاد، سعی کنید به ارزش خود پی ببرید و مرتبا ارزش خودتان را به خودتان گوشزد کنید، اصلاً اینطور نیست که شما پایین تر از این افراد باشید یا کمتر از او بدانید، این آنها هستند که می خواهند چنین حسی را به شما القاء و منتقل کنند، بخاطر غرور کاذب نارسیستها، معمولا  امکان کمک و درمان آنها تا حدودی غیر ممکن است، وقتتان را بیهوده تلف قانع کردن افراد خودشیفته نکنید، آنها کسانی هستند که بجای تلاش برای قبول حقوق دیگر انسانها، همیشه تلاش می کنند حق را بخود بدهند، چون خود را محور حق و حقیقت می دانند، آیا صحیح است، زمان و انرژی محدودمان را به جای حل مشکلات خودمان، و طرح ایده های نو برای آینده جامعه مان، عمرمان را در کنار منبر اینگونه افراد به هیچ و پوچ تلف کنیم؟