و خارج بنا نهاد. حزب مشروطه ایران حاصل این زحمت بی امان آنها و یاری هموندان میهندوست حزب مشروطه ایران است.  نگاهی به حامیان جوان و بیشمار و تحصیلکرده و آگاه حزب در داخل و خارج از کشور میتواند دلیل کافی بر اثبات صحت راه این پیشگامان باشد. جوانانی که بدون کوچکترین توقعی شعارهای مشروطه خواهانه شان دیوارهای شهرهای ایران را پر کرده است. اینها که دیگر بر خلاف تصور کج اندیشان طمع ویلای شمال و رسیدن به مقام ندارند. تنها پاداش شان شکنجه و شلاق رژیم است. ایکاش اندکی چشم بینا برای دیدن وجود داشت. 

خسرو اکمل های رژیم پیشین در سنین هفتاد و هشتاد نود دیگر جایی و فرصتی برای مقام و ویلا ندارند. مخالفان نظام پادشاهی باید گفتمان سیاسی شان را بهبود بخشند.