وزیر خارجه ایران در گفت‌وگویی مفصل با روزنامه "ایران" به موضوعاتی چون استعفایش، تحریمش، مخالفان داخلی برجام، منتقدان دیپلماسی و رویکردهای مخرب صدا و سیما پرداخته است.

محمد جواد ظریف، اقدام آمریکا مبنی بر قرار دادن نامش در فهرست تحریم‌ها را نشانه "نفرت عمیق" نسبت به دیپلماسی می‌داند و می‌گوید: «می‌توان دیدگاه‌های رسمی کشور را به روش‌های مختلفی ارائه کرد. این روش می‌تواند به گونه‌ای باشد که در داخل کشور مورد استقبال زیادی قرار گیرد؛ ولی در خارج از کشور بیش از اینکه به نفع مردم ایران باشد، توسط بدخواهان مورد سوءاستفاده قرار گیرد. چون این روش مقبولیت داخلی دارد بسیاری از دوستان ما از این روش استفاده می‌کنند. روش دیگری هم وجود دارد که ممکن است خیلی در داخل کشور با استقبال مواجه نشود اما باعث شود شما بتوانید بر افکارعمومی طرف مقابل تأثیر بگذارید.»

ظریف می‌گوید آمریکا او را به خاطر موفقیت‌هایش و حرف‌هایی که می‌زند تحریم کرده است: «اما تحریم نشدن کسانی که فریادهای ضد امریکایی‌شان گوش فلک را کر کرده است، نشان می‌دهد که امریکا هیچ مشکلی با آنها ندارد.» 

ظریف از مناسبات حسنه و دیرپای خودش با قاسم سلیمانی نیز حرف می‌زند: «تصمیم گرفتیم که هرزمان که هردوی‌مان در تهران حضور داشتیم حتماً حداقل هفته‌ای یک بار یکدیگر را ملاقات کنیم و آخرین تحولات را مرور کرده و هماهنگی‌های ضروری را انجام دهیم... انشالله آن کسانی که میخواهند اقداماتی انجام دهند که با رابطه نزدیک ما مغایرت دارد، متوجه نباشند که دارند در جهت منافع دیگران کار می‌کنند؛ ولی بعضی وقت‌ها برای من این سؤال مطرح می‌شود چقدر منافع گروهی در داخل کشور می‌تواند به طور اتفاقی با منافع تندروهای اسرائیل و تندروهای امریکا در همه موارد یکی باشد.»

"روز استعفا عصبانی نبودم"

او در توضیح استعفایش، به عکس‌های دیدار بشار اسد در تهران اشاره می‌کند که دوگانگی در سیاست خارجی را نمایان می‌ساخت: «من به عنوان یک معلم روابط بین‌الملل هم از لحاظ قلبی و هم تئوریک معتقد نیستم که کشور باید دو جلوه سیاست خارجی داشته باشد... این دوگانگی به من اجازه نمی‌داد مسئولیتم را انجام دهم. همین الان می‌بینید که با وجود همه تلاش‌هایی که انجام می‌شود، امریکایی‌ها از روزی که من را تحریم کردند تلاش می‌کنند بگویند افراد دیگری در ایران هستند که برای مذاکره کردن خیلی شایسته‌تر از ظریف هستند... من نمی‌خواهم این دوگانگی جا بیفتد.»

ظریف اضافه می‌کند که توقع ندارد در هر اقدام نظامی از او اجازه گرفته شود اما لازم است به محض وقوع هر رویدادی وزارت خارجه در جریان قرار بگیرد: «این هماهنگی در ماجرای سرنگونی پهپاد آمریکایی صورت گرفت. ما گاهی اوقات به دلیل برخی ناهماهنگی ها دیر از برخی امور خبردار می‌شویم که متأسفانه دود آن به چشم کل کشورمی رود..»

او به خبرنگار ایران می‌گوید تصمیم‌اش برای استعفا آنی و از روی عصبانیت نبود: «اتفاقاً در آن موقع دو نوه ام در منزل‌مان بودند و من داشتم با آنها بازی می‌کردم و خیلی هم لحظات خوبی بود.»

"صداوسیما و شکار ببر کاغذی"

ظریف به صراحت رویکرد صدا و سیما نسبت به سیاست خارجی و شخص خودش را "مخرب" می‌نامد: «متأسفانه مجموعه برنامه‌هایی که در صداوسیما ساخته میشود، برای نقد سیاست خارجی نیست، بلکه برای تخریب آن است. حتماً صلاح خودشان را این طور دیدند که اگر توفیقاتی از سیاست خارجی ایران در دنیا مشاهده می‌شود و رژیم صهیونیستی بنده را خاری در چشم خود می‌بیند، آن را به عنوان یک نقطه ضعف نظام به مردم خودمان نشان دهند. این یک کم لطفی به غرور و حمیت ملی است. من اگر جای آنان بودم، تلاش می‌کردم خطاهای وزیر خارجه را بپوشانم، نه اینکه موفقیت‌های وزیر خارجه را تبدیل به خطا بکنم و ببر کاغذی را هر روز شکار کنم و به مردم بگویم که شما مردم بدانید که وزیر خارجه‌تان یا دستگاه دیپلماسی شما در دنیا واداده وعقب افتاده است، در دنیا خوب کار نمی‌کند و دیگران هستند که سر وزارت خارجه شما کلاه می‌گذارند.»

ظریف در پاسخ به کسانی که تلاش‌های وزارت خارجه را تخطئه می‌کنند، یادآور می‌شود که اگر دیپلماسی نبود، کشتی ایران آزاد نمی‌شد: »من نمی‌دانم این دوستان تا چه زمانی می‌خواهند دستاوردهای کشور را به این شکل زیر سؤال ببرند و تخطئه کنند وغرور مردم را به بازی بگیرند. اگرقرار بود من خط امریکایی‌ها را پیاده کنم، چرا امریکا من را تحریم کرده است؟ اگر قرار بود من به‌دنبال سیاست‌های امریکا باشم، چرا امروزهمه آقایان و همه کسانی که قبل از من مذاکره کردند، هیچ کدام تحریم نشدند و فقط من تحریم شدم؟ اگر منویات آمریکا را اجرا کردم، چرا آقایان تحریم نشدند و من تحریم شدم؟ یکی می‌گفت ما انقلاب کردیم، مردم شهید شدند. حالا ظاهراً این طور است که آقایان انقلاب می‌کنند، ما تحریم می‌شویم.»