"

"در بدر تر از باد زیستم
در سرزمینی که گیاهی بر آن نمی روید.
ای تیزخرمان!
لنگی پای من
از ناهمواری راه شما بود!"
احمد شاملو

خود سوزی یا بهتر است بگوئیم خود کشی سحر خدایاری یکبار دیگراین سوال رادر ابعادی وسیع ودر بین اکثریت مردم مطرح کرد. چرا این همه عصیان ؟ این همه خود کشی ؟آن هم در هول انگیز ترین و دشوار ترین نوع خود کشی در بین نسل جوان !
افکار عمومی در بهت وهمدلی با دختری که در اعتراض به حاکمیت ،در اعتراض به حقوق پایمال شده انسانی خود و در اعتراض به دستگیری وزندانی که چندین شب آن را تجربه کرده وقرار بر تداوم شش ماهه آن بود!خود را به آتش کشید تهیج شده است.
در جامعه بیحس وکرخت شده ما این آتش زدن بر خود جزمواردی نادری است که شعله بر وجدان اجتماعی انداخته واین سوال بزرگ را پیش روی همگان نهاده است . دلیل این همه خودکشی بین جوانان چیست ؟
چه اندوه عمیق، چه نیازهای بر آورده نشده ، چه فشار های سنگین اجتماعی وجود تازه بر بالیده با هزاران آرزوو تمنا ی فرزندان ما راچنین در هم می فشارد؟ که به آخرین راه حل احساسی بر آمده از دل خشم وعصیان دست می یازند و دست به خود کشی و خود سوزی می زنند ؟
سایه کدام بختک بر بالای سر جوانان ما گشوده شده که این چنین ناامید ، سر خورده و بی چشم انداز در تنهائی خود در جامعه ای که اورا نمی بیند، درکش نمی کند ، از حداقل حقوق ساده وانسانیش محروم می نماید و به انزوا یش می کشاند! دندان خشم بر جگرفسرده میفشارد و تن به مرگ می سپارد.
مرگی که اورا از این همه درد رهائی می بخشد.
تمامی این خود کشی ها اعتراض است ! درد است ! در هم شکستن غرور جوانی ، در هم شکستن دنیائی آرزوست ! توجه دادن است به من و توو طلبیدن یاریست !
جوانی سرازیر شدن دنیائی رویا،خواسته همراه با قدرت است که بر مینای رشد فیزیکی وشکفتن توانائی های معین در درون نوجوانان که پا به جوانی می گذارند شکوفه می زند و سرشارشان می سازد.
آن چنان که فکر می کنند قادر به شکافتن سقف فلک هستند. هیچ اراده نمی تواند مانع از این شکافتن ودر انداختن طرح نو وادامه راه آن ها شود و آن ها را از رفتن بازدارد.
این همه باوربه خود! این همه شور! بزرگترین و زیبا ترین هدیه زندگی است که در مقطعی ازحیات به انسان داده می شود.
جامعه انسانی ، باز و دموکراتیک، سازمان یافته بر اساس خرد و هم رائی و تعامل و پاسخ گو به نیازجوانان ، تلاش می کنداین دوره زمانی را در یابد و آن را به بهترین نحوی در راستای شادی بخشیدن به دنیای جوانی وایجاد فضائی باب طبع جوانان سازمان دهد.
جامعه ای پرشوربنا کند آمیخته با روح جوانی و شادابی . دنیائی بسازد که انرژی ، خلاقیت و سازندگی متعهدانه جوانان در آن شکوفا گردد و حیات اجتماعی سعادت مندانه تداوم وگسترش یابد. چرا که انسان به خصوص جوانان به اعتبار چشم انداز های شادی بخش و امید آفرین است که نیرو می گیرند و تلاش می نمایند .
هر اندازه که این چشم انداز ها روشن وقابل حصول باشند و تداوم یابند میل به حرک و میل به ساختن بیشتر و بیشر می گردد و بازتاب های آن شرطی شده و به کاراکتر فردی و اجتماعی بدل می گردد.
متقابلا به هر میزان که این چشم اندازها مبهم و خالی از عنصر شادی بخش باشدمیل به حرکت کمتر وکمتر شده ، بارتاب های آن منفی گردیده و روح یاس وناامیدی برانسان وجامعه حاکم می گردد.
حیات خاکستری می شود ،غنچه لبخند می میرد. میل به زندگی و حرکت کاهش می یابد و نا امیدی ، بی تفاوتی نسبت به زندگی وجامعه دامن می گسترد.
میل به ایفای نقش اجتماعی عقب می رود جای آن افسردگی، نیهلیسم ؛ اعتیاد ، جرم ، جنایت ، فساد و خودکشی پر می سازد.
فاجعه ای که امروز حکومت فاسد و عقب مانده جمهوری اسلامی برای جامعه ایران علی الخصوص جوانان رقم زده و می زند.
خود سوزی سحر خدایاری نشانه بزرگ ودرد آورعملکرد چهل ساله این حکومت و محرومیتی است که بر نسل جوان امروز در ایران تحمیل می گردد.
سالانه بالغ بر پنج هزار نفرعمدتا جوان درایران خود کشی میکنند. خود سوزی در میان زنان به عنوان شکلی از اعتراض و رساندن پیام خود نسبت به ستم واجحافی که در حقشان می شود نقش باز تری دارد.
رقم فاجعه بار پنج میلیون هشتصد هزار معتاد اکثریت جوان و متاسفانه نو جوان .
رقم بیست وپنج در صدی بیکاری بین جوانان "آنجه که بطور رسمی گفته می شود!
افزایش فحشا در بین زنان ودختران جوان تا جائی که نرخ آن به سیزده سال رسیده است
لبریز بودن زندان ها از زندانیان که عمده آن شامل جوانان می گردد .
افزایش نگران کننده میزان افسردگی که رابطه تنگاتنگ با میزان فقر ، بی کاری و بی چشم اندازی نا امید کننده دارد جامعه جوان ایران را در وضعیت خطر ناکی قرار داده است.
سرکوب، تحدید آزادی های فردی و اجتماعی، دامن زدن به جنگ طلبی در منطقه همراه باچهل سال شعارمداوم و تحریک کننده مرگ بر اسرائیل مرگ برامریکا جامعه آفت زده ایران را به پرتگاهی عمیق ترسوق میدهد.
نوشتم عمیق تر چرا که از نخستین روز این حکومت ! مردم این سرزمین از تمامی جهات سقوطی آزاد و ویران گر را تجربه می کنند. سقوطی که هر روز مارا به عمق دره وحشتناکی به نام حکومت اسلامی می کشاند.
زندگی درسایه چنین حکومتی دردی است جان گاه!سپردن اختیارخود به آن جانکاه تر!
ولی فقیه در چهار چوب خود خواهی ، تفکر ارتجاعی و ایدولوژیک خویش بخشی از جوانان هیئتی و مذهبی را به کسوت آتش به اختیاران در می آورد و به آن ها قدرت می بخشد واجازه می دهد که تحت عنوان امر به معروف ونهی از منکر زندگی اکثریت جوانان را زیزنگاه عقب مانده خود بگیرند .
نگاهی که شامل هیچ آقازاده و آخوند زاذه دزد،فاسد ،عیاش و بی هنه جیز نمی شود.
آتش آن ها گشوده بر سمت اکثریت جوانانی است که تن به حکومت و قوانین آن نمی سپارند.
جوانانی که می خواهند در سیمای جوان امروز و مدرن آگاه به حقوق خود و مشتاق درجهت یک زندگی آسوده و آزاد در صخنه زندگی ظاهر شوند.
دستگاه اطلاعاتی و قضائی حکومت در حمایت از این جانیان کوچک آتش به اختیار تمام قد به حمابت ایستاده و با دستگیری ، شکنجه ودادن حکم های سنگین خاک در چشم مردم می پاشد. کاری که با سحر خدایاری کرد.
مبارزه ای نا برابر در جریان است .کم نیستند کسانی مانند نسرین ستوده ها ،آنیتا دائمی ها ، آرش صادقی ها و ستار بهشتی ها ویاکسانی مانند بیانیه دهندگان چهار ده نفره که مقابل حاکم مستبد می ایستند و خواهان بر کناریش می شوند وهر پی آمدی را به جان می خرند.
در این میان دخترکی ریز نقش تحصیل کرده که به حقوق فردی و اجتماعی خود آگاه است تنها به خاطر دوست داشتن یک تیم فوتبالی و رفتن به استادیوم که حق ساده هر انسانی است دستگیر و زندانی می گردد.او نسرین ستوده نیست !او مریم محمدی یا آنتا دائمی نیست .جوانی است به شدت حساس با هزار زخم اجتماعی ،اقتصادی ،فرهنگی و خانوادگی برتن.
دخترکی ترس خورده که تنها به خاطر تلاش جهت رفتن به استادیوم آزادی توسط نیروهای انتظامی دستگیر وزندانی گردیده و شمشیر داموکلس زندان همچنان بر بالای سر اورا تعقیب می کند.
سرانجام در خشمی فرو خورده ازسال هاتحقیر وبی حقوقی و فشارعصبی !عصیان گرانه بدین شیوه بر نظام حاکم می تازد.تنها چیزی که برایش ممکن است . خود رابه آنش می کشد.
حال هر اسمی که بر او بنهید، بیمارو روانیش به خوانید! چیزی از اصل مسئله کم نمی کند .اودر چالش بااستبداد ،حاکمیت مستبد را رسواتر و افکار عمومی ایران وجهان را به آنچه که در ایران می گذردحساس تر و همدلانه تر نمود. موجی از تنفر و اعتراض به قوانین متحجر حکومتی را بر انگیخت .
چه کسانی ؟
چه عواملی ؟
کدام ساختاری؟
اورا دچار چنین جنونی ساختند؟ که جان بر آنش نهد تا روح خود خلاص کند.
او در مبارزه با استبداد حاکم این شیوه را انتخاب کرد.تسلیم نشدن وجان باختن ولو برای خواسته ای کوچک که حق اوو قدرت او بود.
آتش بر جان زد باشد که شر زه ای از آن بر دل های سرد گشته ما در زمستان حکومت اسلامی بیفتد و پیامی روشن به همه ما برساند.
خاموش ننشینید!
جوابم دهید! به کدامین گناه؟ تا کی ؟ باید در آنش خود بسوزم ؟
بنگرید برمن!
بنگرید برجوانان این سرزمین " با کشورم چه رفته است ؟"
ابوالفضل محققی