مصاحبه وگفتگو با چند جوان بعد فالوی چهارده میلیونی "تتلو"

رو به رویم در کنج یک کلیسای قدیمی نشسه است . مدت طولانی نیست که از ایران خارج شده است. چشمانی سیاه و بسیار با هوش که نوعی شوخی همراه با اندکی غروردرآنها دیده می شود . چهره آرامی دارد با زنحیر و صلیبی بر گردن.
اسم جدیدش "پیتر" است.حدود بیست وپنج سال دارد به قول خودش حداقل دو نسل بعد از ما.هنوز جواب اقامت خود را نگرفته است هم از اینرو به سختی تن به مصاحبه داده و با احتیاط سخن می گوید .
درست است که از طریق پدر من و نسل ما رامی شناسد واز معترضین خیابان است. معترضین سال نود و شش .
حال به هر طریقی که ممکن بود از ایران خارج شده. تنها راه قابل قبول برای گرفتن اقامت کیس تغیر دین وقبول مسحیت است که در ایران تحت تعقیب بوده .
به خنده می گویم پس مسیحی شده ائی؟جواب می دهد|" بهتر از کمونیست شدن شما و حمایتتان ازخمینی است."می گویم "مگر مارا و سیاست های ما را می دانی ؟" لختی عمیق نگاهم میکد و می گوید " ناراحت نمی شوید چیزی را بگویم ؟ " "مسلما بگو !"
می گوید شما در رابطه با نسل ما چه می دانید؟ هیچ ! به اندازه ای که در روز نامه های حکومتی می خوانید. این نسل با تمام مشکلاتش به مراتب بیشتر از نسل شما می داند در ثانیه ای تمام اطلاعات مربوط به شما و سازمان شما را می ریزد بیرون ،درچشم بهم زدنی در سرتا سر دنیا می چرخد وبرمی گردد. کاری که در زمان شما حتی یک صدم آن ممکن نبود.
این گونه راحت و ساده به ما نگاه نکنید حتی به آن جوان معتاد نشسته کنار خیابان. اوهم خوب می داند در دنیا چه می گذرد. آن هم در ایران که جوان ها از بدبختی و بیکاری کاری جز ور رفتن با انیترنت ندارند .هرجا می روی از سیاست حرف می زنند.از فساد ،دزدی و جنگ با امریکا و اسرائیل"
می گویم دلم می خواهد تا آن جا که در توان داری برایم بخشی از زندگی جوانان ایران را ترسیم کنی ." به تلخی لبخند می زند." شما که من را می شناسید و می دانید که چطور محصلی بودم و خانواده ام را نیز . اما حالا مقابل شما نشسته ام، تحقیر شده ، نگران ،غریب ، دلتنگ ! راستش نا امید ، نمی دانم این اقامت را خواهم گرفت یا نه و بعد از آن چه خواهم کرد. با این موج نژاد پرستی که اروپا را گرفته است.
وقتی فردئ راسیست جلوی پام تف می کند فحشی می دهد می خواهم داد بزنم گلویش را بگیرم .اما امکان پذیر نیست درونم می ریزم و به خاطر می آورم که با چه سختی و مشقتی از جهنم جمهوری اسلامی خود را به این جا رسانده ام وچه فشار مالی بزرگی بر گردن پدر بیچاره ام نهادم .می گم رضا دندان رو جگربگذار این نیز بگدرد ."
می گویم قرار شد از وضع جوانان ایران بگوئی " با تعجب نگاهم می کند ."مگر من جوان ایرانی نیستم ؟ نکند پیر شده ام ؟ من یکی از همان جوان ها هستم که دوست دارید بگویم چه می کنند.
هیچ چی!سر گشته وسرگردان. اکثریت قریب به اتفاق بیکار ، آس و پاس ، نامید و سرشار از کینه.
می گویند پنج میلیون معتاد داریم دروغ است. اعتیاد بیداد می کند .به خصوص بین جوانان! تنها دلخوشی جوان ها شیشه است ، قرص است ، حشیش است و هر کوفت و زهرمار دیگر . تریاک ،هروئین و کوکائین مال جوان های پولدار و کلاس بالای جامعه است از آن ها که زندگی لاکچری دارند و کمتر از بنز سوار نمی شوند و جزو ازما بهتران هستند.
بخش عمده از جوان ها که مریوط به اقشار میانی و متوسط جامعه هستند مثل من عمدتا حشیش می کشند و قلیان این سرگرمی اصلی و روزانه بخش وسیعی از جوان هاست از جمله خود من.
بخش دیگر جوانان طیقات فقیر،کم در آمد و حاشیه نشین جامعه هستند که در گیر مواداند، شیشه هروئین قاطی ، انواع اقسام قرص ها که نمی توانید تجسم کنید .جوان های از پا افتاده دختر وپسر بزرگ شده در حلبی آباد ها و حاشیه شهر ها آمده از مناطق محروم به تهران ،کرج و شهرهای بزرگ مانند مشهد.
بچه های کار ، بی سر پرست که هیچ پشتیبان و چشم اندازی ندارند . بزرگ شده زیر کتک و در گیری! مورد تجاوز قرار گرفته و پرت شده وسط جامعه خشن و بی رحم. باور نمی کنید اما چنین است.
بیشترین دزدی ،تجاوز و در گیری بین این دسته ازجوانان است. از ایدز گرفته تا سفلیس،از افسردگی تا دیوانگی و خود زنی ، چاقو کشی ونهایت خود کشی. بیشتر برهکاری ها دراین بخش محروم احتماع است.
در نظر بیاورید رقم متجاوز از بیست میلیون حاشیه نشین طبق آمار خود دولت و دو میلیون کودک خیابانی وکودکان کار.
درد آور است که بگویم وضع مالی آن ها بسیاری مواقع از ما بهتر است. دست آن ها بیشتر به جیب خودشان می رود تا ما که مادر یا پدر پولی درآن بگذارند.
آن ها با هر دوز و کلکی شده پول در می آورند از هیج کاری ابا ندارند. از کارگری، خنزر پنزر فروشی تا کیف زنی . در مواقعی به پول ویا وعدهای کوچک در خدمت حکومت .
کارهائی که برای بخش وسیعی از جوانان خانواده های متوسط فرهنگی ممکن نیست .در شان ما نیست .ما بدبخت ترین بخش جوانان هستیم اکثریت درس خوانده و دانشگاه رفته که مدرک لیسانس ، دکترا بغلمان می گردیم .و می دانیم که این زندگی حق ما نبست و حقوق خود را می دانیم و طلب می کنبم .اما جواب گوئی نبست نه بالا جائی داریم ونه امکان زندگی در پائین.نه ما حکومت را قبول داذیم نه او این بخش از جوانان راقبول دارد .او جوانانی مخصوص به خود دارد .
فاجعه است !پدر مادر شب روز کار می کنند تا ترا ساپورت کنند پولی در جیبت می گذارند که روزت بگذرد .
مرگ است، مرگ ! وقتی کار نداری و بابیست و چند سال سن ، درس و مدرک نان خور پدر مادری که جان می کنندهستی.
بیکار تا ظهر می خوابی .دور خودت می پیچی هزار یک فکراز سرت می گذرانی ازفکرکار تا فکر دختری که دوستش داری ،فکر خانه ، زندگی ، ماشین . همان موقع مادر صدایت می زند بیا نهار بخورهمان طور که در کودکی صدایت می کرد.شرمنده مانند همان کودک بر سرسفره می نشینی و میدانی که پدر دارد در بیرون جان می کند تا این سفره گشوده شود.
کاری نداری ،کمکی نمی توانی! بیرون باز همان تکرارهر روزی است .تنها مشغولیت انیترنت است با هرازان پست که هیچ دردی از تو دوا نمی کند.از خوشبختی جوانان کشور های دیگر می خوانی از جامعه بسته وبی روزن خودت عقت می گیرد . میدانی دنیا این نیست ومیدانی جوان های امریکا ئی اروپائی چگونه آزادند ،کار می کنند و آنوقت تو شب وروزت را این عقب مانده های بی همه چیز تباه می سازند.
شروع به فحاشی می کنی با رکیک کلمات .کاری از دستت نمی آید دلسردوشکسته در خودبه خانه بر می گردی. می خواهی از این سرزمین نکبتی فرار کنی .هر کجا که باشد.
"تتلو"نماد این کلمات رکیک ، نماد جوان تربیت شده در جمهوری اسلامیست. نماد یک روح سرگردان بر آمده از دل نکبت و کثافت این جامعه که قبل از هر چیز نشان فلاکت جمهوری اسلامی است .
حکومت اورا داغون کرد یک روز برد بالای ناو ارتشی برنامه اجرا کند روز دیگر رئیسی دست بر سر و گوش او کشید بعد مثل دستمال توالت پرتش کرد او واقعا نمود جامعه وناهنجاری های آن است.
نماد سرگشتگی ، اعتراض ، بی پرنسیبی و نان به نرخ روز خوری یک نسل.تائید وسیع او از طرف جوان ها جدا از نوعی هم سان پندا ری با او ! یک دهن کجی اعتراضی به حکومت است و قدرت نمائی در قامت تتلو! مهم نیست چه کسی باشد. مهم نشان دادن خود است از طریق تتلو ! نشان دادن ابعاد مخالفت با حکومتی که چهل سال است موسیقی وشادی وتحرک بر جامعه حرام کرده است . تفی سر بالا
از موضوع دور شدیم به حانه بر می گردی سکوتی معنی دار در خانه . کاری پیدا کردی ؟ گرانی بیداد می کند. پدر خسته و بی حوصله است. خودت را مقصر میدانی. مقایسه ها ! خانه تنگی می کند باز می زنی بیرون! ده ها جوان مثل توعلاف در کوچه وخیابان می چرخند. سیگاری پر می شود می چرخد هیچ کس نمی خواهد حرفی جدی بزند. شوخی ، متلک ونهایت در اوج کیفوری حشیش تن دادن به فرهنگی مبتذل بر آمده از دل جامعه ای که با ابتذال خود ترا به ابتذال می کشد.تکرار روزانه این ابتذال ونا امیدی ، بی هدفی،خستگی ! نهایت آرام آرام تن سپردن به بیخیالی وول کردن خود در پوچی .
همه چز ارزش خود را از دست می دهند و بی معنی می شوند و مرز های اخلاقیت فرو می ریزد .این مسیری است که متاسفانه بیشترجوان های ایرانی بخش متوسظ طی میکنند مسیری که روز به روز تاریک می شود وچشم انداز ها تیره ترکه نهایت با سخت شدن زندگی به قسمت پائین تر جامعه پرت می شوی معتاد بی خانمان،بزهکار.
. توان اعتراض نداری ! چرا که جواب اعتراض زندان ،شکنجه و مرگ است .چیزی که خانواه ها به شدت ا ز آن هراسانند .معتاد شدن ، بیکار ماندن و خانه نشستن بچه هایشان را برسیاسی شدن آن ها ترجیح می دهند .دار وندار خود را می فروشند ازالنگوی مادر تا خانه که فرزندشان عمدتا پسرشان ر از ایران خارج کنند.
بزرکترین مانع جوانان در آمدن به خیابان خانواده ها هستند . حق هم دارند.سرکوب و کشتاراین حکومت را دیده اند.
این حال روز بخش وسیعی از جوانان است که با حکومت نیستند و توسط صدها واحد حکومتی از هئیت ها گرفته تا بسیج مدارس و انجمن های دانشجوئی و ده ها ارگان دیگر جذب حکومت نگردیده اند.
داستان آن ها دسته از جوانان حکومتی جداست و حال و روزشان دیگر. ادامه دارد ابوالفضل محققی