داستان، "زندگی" یک خانواده چند نفری را روایت می کند.
"زامانا" دختر دانشجو یی ست که در بیمارستان بین مرگ و زندگی قرار دارد. و درگیر با "زندگی خانواده مذکور" است.
پاره ای از مسایل عموم بشری در محوریت قرارگرفته اند.
کلیت متن ترکی با متن فارسی یکی ست، اما در برخی جزئیات و چگونگی بیان موضوعات متفاوت است. عکسها برخی نقاط متن را نشان میدهند.
--
نوشته، نسخه ی جدیدی ست که ارائه می شود. امیدوارم در این نسخه اشکالات کمتری داشته باشیم.
کلمات آبی دارای فرمت pdf اند. ادامه نوشته در فرمت یادشده قرار دارد.
A. Elyar
"Mən çinaram, çinar əyilməz, əyilsə sınar".
Məhəmməd Əmin Azad Vətən
1
"Ərbablar əllərini ağdan-qaraya vurmurlar, bircə işin sonunda gəlib hasili tay-tay aparırlar. Biçarə əkinçinin ev-uşağı, ac və susuz qalır. Bu zülm dəyil bəs nədir?... Yer o adamındır ki, onu əkir-biçir; hasil becərir..."- Natiq dedi. Bazar günü.
Şəhərdə meydana, çox adam yığışmışdı; kəndli, şəhərli. Bir kişi nitq edirdi. Nitq, onlar üçün təzə bir hərəkət idi.
Bəziləri deyirdilər "indi Azərbaycanın çox yerində belə bir yığıncaq, mitinqlər olur".
“Mitinq” yeni bir söz idi, onların qulağına dəyirdi.
«Gedək, gəl gedək ayın-oyunu alıb kəndə qayıdaq, gecə qalarıq» -Əli Gülzara sarı dedi.
«Onun haqqı var, düz deyir.» -Gülzar cavab verdi.
Əli, atası deyən sözü yadına salıb dedi:
«O mənim də sözümü deyir, undakı ərbab gəldi tay-tay buğdanı apardı dedim, “dədə bəs biz, biz nə yeyəcəyik? Dedi, bala, bizə də Allah kərimdir”...
Bu kişi düz deyir, yer bizim olmasa aclıqdan qurtulacağımız yoxdur. Gedək Gülzar, gedək, mən atam inan danışmalıyam; bəlkə razı oldu xidmətə getdim. »
Yolda Gülzar dedi:
« Tutaq getdin, Allah eləməsin qayıtmadın, bilirsən mən bədbəxt olaram?»
«Biz ki, hələ evlənməmişik, qorxma, qayıdaram, əyə qayıtmasam da bir ayrı insanla evlənərsən.»
« Bilirəm, sən elə belə sən. Amma mən sənin kimin dəyiləm. Bəlkə də hamı kişilər belədir. Sənin yanında sevgimizin elə bir belə dəyəri var?»
« Gülzar tərsə anlama, mən də belə dəyiləm. Mən də istirəm sevgimiz yaşasın, ev-uşaq sahabı olaq. Amma sonrası nə olacaq? Gənə də ərbablara qulluq edəcəyik; gənə də biz əkib-biçəcəyik onlar aparacaqlar? Yox! Gedərəm ya ölərəm ya da bu pis gündən qurtularıq...»
İndi bu danışıqdan düz doqquz ay üç gün geçir. Kəndlilərin birisi kəndə xəbər gətirdi ," Əli diridir, gəlir, kənd yolundadır."
Və Gülzar xəbəri eşidən kimi hiss etdi ölmüşdü təzədən dirildi. Bilmirdi nə eləsin. Axşam çağı idi və hava ala-toran. Qaçdı çıxdı dam üstünə, evlərin bacasından bağırdı:
« Muştuluq, Əli diridir, gəlir...»
«Qız utanmırsan? Utan xəcalət çək!»- cavab verdilər.
Nədən utansın? Sevgidən? Sevirəm bağırtısından ki, doqquz ay idi onu xirtdəkləmişdi, və indi birdən-birə partlayırdı? Yox, Gülzar sevginin qovğasından heç utanmırdı və onu çoxda ucadan bağırırdı.
Bircə barıt deyil ki, partlayar, bəzən, sevgi də, barıt kimi partlayar, və bütün bənd-bərəni qırıb, yıxar.
PDF
DUVAR
آ.ائلیار
دیوار
من چنارم، چنار خم نمی شود،
خم بشود می شکند.
م.امین آزاد وطن
1
«اربابها دست به سیاه و سفید نمی زنند، فقط آخر کار میایند محصول را گونی-گونی می برند. کشاورز بیچاره ، زن و بچه اش ، گرسنه می مانند. این ظلم آشکار نیست پس چیست؟
زمین مال کسی ست که روی آن کار میکند. می کارد و درو می کند، محصول به بار میاورد...»
ناطق گفت. روز یکشنبه بازار.
در میدان شهر جمعیت زیادی، از روستایی و شهری، جمع شده بودند. مردی سخنرانی میکرد. حرکت تازه ای بود که نظیرش در گذشته دیده نشده بود. بعضی ھا میگفتند " اکنون در بیشتر شهرھای آذربایجان این متینگها برگزار میشوند".
"متینگ" کلمه ی تازه ای بود که به گوش آنها میخورد.
علی رو به گلزار گفت:
«بیا برویم خرت-پرتمان را بخریم، برگردیم به ده، دیرمان میشود».
گلزار جواب داد :« حق با اوست، راست میگوید.»
علی یاد حرفی افتاد که پدرش زده بود . گفت:
« او حرف من را میزند. وقتی ارباب آمد گونی- گونی گندمها را برد به پدرم گفتم : "پدر ، پس ما چه؟ ما چه باید بخوریم؟" جواب داد : "پسرم برای ماھم خدا کریم است"! ...
این مرد راست میگوید تا زمین مال خودمان نباشد از گرسنگی نجات پیدا نمی کنیم.برویم گلزار، برویم ، باید با پدرم حرف بزنم. شاید راضی شد، منهم رفتم برای انجام خدمت سربازی.»
در راه گلزار گفت : « اگر رفتی و خدای نکرده برنگشتی، میدانی من بدبخت میشوم؟»
«نه، نترس برمیگردم. اگر ھم برنگشتم، با کس دیگری ازدواج میکنی .ما که ھنوز ازدواج نکرده ایم.»
«میدانم تو همینی. اما من مثل تو نیستم. شاید مرد ھا ھمه یشان اینجوری اند. واقعاً عشق ما برای تو این قدر ارزش دارد؟ »
« گلزار اشتباه درک نکن. برای من ھم راحت نیست. من ھم میخواھم عشقمان زنده بماند، ازدواج کنیم ، بچه و خانواده داشته باشیم. اما بعد چه؟ باز باید مثل برده ها برای این اربایها کشت کنیم و محصول بدهیم؟ نه، میروم، یا میمیرم یا از این بدبختی رها میشویم...»
اکنون درست نه ماه و سه روز ، از این صحبت میگذرد. یکی از روستایی ھا به ده خبر آورد که، " علی زنده است. دارد میاید. او در راه روستاست".
و گلزار خبر را شنید. احساس کرد " مرده بود ، دو باره زنده شده است". نمی دانست چکار باید بکند. عصر بود و ھوا گرگ و میش. دوید روی بامها و سنگ دریچه آنھا را کنار زد و به فریاد گفت:
" مژدگانی، علی زنده است. علی آمد...مژدگانی..."
جواب دادند:«دختر خجالت نمی کشی؟ خجالت بکش!..."
از چی باید خجالت میکشید، از عشق؟ از بغض و فریاد دوستت دارم، که نه ماه در گلویش گیر کرده بود و اکنون میترکید؟ نه، گلزار از غوغای عشق خجالت نمی کشید و آنرا خیلی هم بلند فریاد میزد .
تنھا باروت نیست که منفجر میشود، گاھاً عشق ھم مثل باروت منفجر میشود. و ھمه ی قید و بندھا را ویران میکند.
pdf
دیوار
