در گزارشی که پارسال پایگاه خبری وزارت ورزش و جوانان منتشر کرده، شهنوازی در مسابقات پرس سینه جوانان آسیا به میزبانی امارات، در ۸۳ کیلوگرم پس از قهرمان قرقیزستانی جهان، روی سکوی نایب قهرمانی ایستاد. ورزشکار ژاپنی در رده سوم قرار گرفت.

شهنوازی که اهل استان سیستان و بلوچستان است، در گفت‌وگو با رادیو فردا درباره چگونگی خروجش از ایران گفت از طریق ترکیه و «به صورت قاچاق با مشقت فراوان» طی ۲۷ روز به فرانسه آمده است.

ورزش پاورلیفتینگ (وزنه‌برداری قدرتی) زیر نظر فدراسیون پرورش اندام و بدنسازی جمهوری اسلامی ایران است اما اتحادیه‌‌ای مستقل نیز در این رشته فعالیت می‌کند.

آقای شهنوازی به رادیو فردا گفت هرگز پاداشی بابت موفقیت‌هایش دریافت نکرده و همه هزینه‌های شرکت در مسابقات از جمله ورودیه رقابت‌ها را خودش پرداخت کرده است.

او با اشاره به رویدادهایی مانند انتخابی تیم ملی و قهرمانی کشور گفت: «فقط پول برگشت به زاهدان را داشتم و شب زمستانی را در شهر برگزاری مسابقات در خیابان می‌خوابیدم. حتی برایمان یک خوابگاه تدارک نمی‌دیدند. نه فقط من، بلکه همه ورزشکاران پاورلیفتینگ».

مجید تلخابی که سابقه قهرمانی آسیا و سرمربیگری تیم ملی را دارد درباره وضعیت پاورلیفتینگ ایران به پایگاه خبری این رشته ورزشی گفته است: «مثل اقتصاد ایران است که عده‌ای بی سواد آن را به این روز انداخته‌اند».

امیرمحمد شهنوازی در سال ۱۳۹۶ طبق گزارش خبرگزاری ایرنا، در مسابقات قهرمانی کشور به میزبانی تهران به مدال طلا دست یافته و عنوان «قهرمان قهرمانان» برای اعزام به مسابقات جهانی در آلمان را به دست آورده است.

او که با وجود کسب این عنوان به مسابقات جهانی اعزام نشد، دلیلش را «تبعیض» عنوان کرده و معتقد است: «حتی پوشیدن لباس بلوچی در خاک کشورم مسئله‌ساز می‌شود. این فقط حرف من نیست. مبین کهرازه عضو تیم ملی بوکس که به تازگی به اتریش پناهنده شد نیز همین حرف را زده است».

شهنوازی درباره آینده ورزشی‌اش در ایران به رادیو فردا می‌گوید: «با وجود مسئولین دزد و بی‌کفایت، اگر در ایران می‌ماندم عاقبتم شبیه ورزشکاران دیگری بود که در فقر و اعتیاد دست و پا می‌زنند».

آیا این دلایل برای اخذ پناهندگی کافی است؟ شهنوازی می‌گوید هیچگونه فعالیت سیاسی نداشته‌. «عاشق خاک و وطنم هستم و با همین عشق در مسابقات ملی شرکت می‌کردم. اما نمی‌خواستم نابود شوم».