خانم طالقانی از پنجشنبه دوم آبان به علت عارضه مغزی در بخش آی.سی.یو بیمارستان پارس بستری و تحت مراقبت‌های پزشکی قرار دارد.

وی پیش از انقلاب سال ۵۷ و در دهه پنجاه چندین سال زندانی سیاسی در حکومت پهلوی بود و مدتی را در زندان اوین و زندان قصر گذراند.

او فرزند محمود طالقانی نخستین امام جمعه پس از انقلاب تهران و از چهره‌های مطرح انقلاب ۵۷ ایران بود.

خانم طالقانی فعال سیاسی عضو نیروهای ملی - مذهبی و نماینده دوره اول مجلس شورای ایران و دبیرکل کنونی جامعه زنان انقلاب اسلامی بود.

وی همچنین صاحب امتیاز انتشار مجله "پیام هاجر" که با محوریت حقوق زنان در ایران منتشر می‌شد بود که در نهایت این نشریه در موج توقیف نشریات توسط قاضی مرتضوی در سال ۱۳۸۰ توقیف گردید.

اعظم طالقانی نخستین زنی است که در جمهوری اسلامی نامزد پست ریاست جمهوری شده بود و در سال‌های ۱۳۷۶ و ۱۳۸۸ و ۱۳۹۶ خود را نامزد این سمت کرد و گفته بود "برای آزمایش قانون اساسی؛ هیچ دلیلی وجود ندارد که یک زن نتواند نامزد انتخابات شود". صلاحیت خانم طالقانی هیچگاه از سوی شورای نگهبان تایید نشد.

خانم طالقانی همچنین در تابستان ۱۳۸۲ به دلیل مرگ زهرا کاظمی روزنامه‌نگار کانادایی-ایرانی در زندان اوین و در اعتراض به نبود امنیت جانی زندانیان در مقابل زندان اوین دست به تحصن زد.