اخیرا بر حسب تصادف ویدئویی دیدم از جوانان عراقی که در حال آتش زدن بنر امام راحل بودند!

آیا تماشای اینگونه تصاویر محرک، به لحاظ شرعیات روشنفکرانه جایز است؟

اگر امام راحل در قید حیات بودند با این جوانان چه برخوردی می کردند؟

اگر چنین اتفاقات ناگواری در ایران رخ دهد تکلیف چیست؟

آیا با مرتکبین اینگونه اعمال ناشایست بایستی با تساهل و مدارا برخورد شود یا رویکرد انقلاب فرهنگی در موردشان اعمال شود؟

از باب فقه انتلکتوئلی اگر اینگونه افراد توبه نکنند آیا به مانند دوران طلایی امام واجب القتل به شمار می آیند؟ اگر چنانچه توبه هم کنند محض احتیاط می توان اعدامشان کرد؟

در شرایط حساس کنونی برای بازگشت به مدینه فاضله امام چه دعایی اثرگذار است؟

در روز حساب پاداش مسلمانی که در بلاد کفر سکنی گزیده و در عین حال میراث خوار و مدافع ارتجاع بوده، چیست؟

خدا به دور! ولی اگر زبانم لال نظام رو به احتضار به لقا الله پیوست، تکلیف تازه اندیشان دینی چیست؟ آیا برای حفظ مال و موقعیت چرخش قهرمانانه جایز است؟

آیا در رویای رسولانه تغییر کاربری مرقد لاکچری امام مستضعفین به دیسکوتک پیش بینی شده است؟

یکی از مقلدین شما

آرش فضیلت