به پا خیزید مادران،

ای ستمدیگان و دادخواهان شجاع تاریخ،

شب را و تاریکی را از صفحه ی تاریخ خواهیم زدود.

در شهری که پرندگان کوچ می کنند،

باغ به سیطره ی کلاغان در می آید.

تسلیت به وطنم ایران

به کوه های سرافراز

و دشت های سبز و خرم

و دریای خروشان.

این روزها که وطنم رودخانه ی خروشان خون شد،

حتی دیگر شرم دارم از گفتن واژه ی تسلیت!

تسلیت واژه کوچکی است در مقابل دردی سترگ

که باز لاله ها را واژگون،

و شقایق ها را پرپر و گل‌های سرخ را سر بریده اند.

به پا خیزید تا دنیا بداند،

که این ستم گران، با جوان‌های دلاور ما چه می کنند!

شفق/ یکی از مادران پارک لاله

دوم آذر ۱۳۹۸

حرفی برای سران حکومت جهل و خون که چهل سال است بر اریکه قدرت جولان می دهند!

این روزها که سینه صدها جوان را آماج گلوله های سربی تان کرده و مادرانی را دوباره داغدار کردید تا در سکوت خبری گریبان چاک دهند و مادرانی را آواره این سو و آن سو در بیمارستان ها یا در پشت حصارهای زندان کرده تا به دنبال گم شدگان غیور خود باشند، شما حاکمان حقیر بر طبل پیروزی می کوبید؟! کدام پیروزی؟ آیا تصور می‌کنید که واقعاً پیروز میدان هستید؟

این پیروزی پوشالی شما تنها نمایشی از جنگی نابرابر با پیشرفته ترین ابزار جنگی و وحشی گری بی بدیل تان در برابر مردمی است که با دست های خالی ایستاده‌اید و حتی به سربازان تان گل هدیه می‌دهند تا شما را شرمنده کرده که گلوله های تان را رو به مردم نگیرید، ولی شما در پاسخ مردم گلوله های بی امان تان را شلیک می کنید، نه در هوا و زمین، بلکه مستقیم به قلب و سر مردم نشانه می‌روید که در جا آن‌ها را به قتل برسانید.

شاید امروز در مقابل دستان خالی مردم پیروز میدان باشید، ولی بدانید که در مقابل تاریخ ایران و جهان و وجدان های بیدار شکست خوردگان منفوری بیش نیستید. مردم برای نان سفره های شان دست به سوی شما خدایگان نیرنگ و فریب دراز کردند و چهل سال با شما ساختند و تحمل کردند و شما با شمشیر جهل و دروغ و قدرت پوشالی دست‌های تک تک آن ها را قطع کردید. اطمینان داشته باشید که این پیروزی دیری نمی پاید و ملت بزرگ ایران بار دیگر تمام قد و با قدرت به میدان می‌آید و بر شما پیروز خواهد شد و بدانید که آن روز دیر نیست.

شفق/ از مادران پارک لاله ایران

دوم آذر ۱۳۹۸