پابەپای افزایش توان نظامی جمهوری اسلامی و نفوذ و قدرت گیری بیشتر آن در منطقە، اما از توان داخلی آن کم شدەاست. بە موازات افزایش توان موشکهای بالیستیکی و مدرنیزەشدن سلاحها و نیز قوی تر شدن گروههای نزدیک بە آن، اما رابطە این رژیم با مردم سیر بشدت نزولی طی کردە و نوع رابطە با ملت از خصلتهای مدرن بیشتر فاصلە گرفتەاست.

این نشانە چیست؟

کاملا مشخص است کە افزایش توان نظامی و منطقەای حاکمیت هم بە یمن کیسە ملت است و هم بە یمن زدن شخصیت حقوقی و سیاسی ملت. از زندگی مردم می گیرند تا خرج سلاح کنند و از حقوق آنان هم می گیرند برای اینکە ایجاد امپراطوری مختص بەخود بدون زدن گرایش های دیگر در کشور امکان پذیر نیست. در حقیقت جنگ علیە جهان خارج، از بیرون از مرزها شروع نمی شود، بلکە درست از پس دیوارهای منزل آقای خامنەای شروع می شود، از میان ملت می گذرد و بعد بە خارج از مرزها می رسد. در واقع جنگ علیە خارج، جنگ علیە بخش مهمی از مردم ایران هم هست و برای همین در ادبیات سران رژیم همیشە الفاظی مانند 'خس و خاشاک'، 'اشرار'، 'ستون پنجم دشمن'، 'فتنەگران' و غیرە براحتی یافت می شوند.

اما توان نظامی و منطقەای کە بە قیمت زندگی و شخصیت مردم تمام شود یک توان واقعی نیست، بلکە بمانند ساختمانی است کە بر آب بنا نهادەشدەباشد.

ظاهرا افزایش فشار ترامپ بر ایران و البتە همزمان با دشواری هائی کە رئیس جمهور آمریکا در داخل خود کشورش دارد و با امر پروسە استیضاح روبروشدەاست، سران رژیم را بە این نتیجە رسانیدە است کە هر طوری کە شدە باید تا یک سال دیگر مقاومت کرد و کوتاە نیامد و این مقاوت اساسا بر روی فشار آوردن بیشتر بر شانەهای مردم بنا نهادەشدەاست. مردمی کە حال بنابر اعتراف خود مسئولان، شصت میلیون نفر از آنان محتاج کمک های دولتی اند!

البتە معلوم نیست کە بتوان با شصت میلیون گرسنە یک سال دیگر هم دوام آورد. یک سال برای شکم های گرسنە و مردم بشدت نگران بسیار زیاد است، بنابراین باید باز بە انتظار حوادث دیگری از جنس خیزش آبان ماە نشست. حوادثی کە اگرچە هنوز از توان عقب راندن و یا تغییر نظام برخوردار نیستند، اما بشدت بر توان آن در عرصە خارجی تاثیر خواهند گذاشت. افکار عمومی آن دستە از مردم عرب کە بە جمهوری اسلامی نزدیک اند و از آن متاثر، در رابطە با توان جمهوری اسلامی بە ارزیابی دوبارە خواهند نشست. بنابراین پیش بینی می شود کە تاکید رژیم بر سلاح حتی نسبت بە تاکید بر نیروهای نزدیک بخود در منطقە افزایش بیشتری بیابد.

اعتراضات داخلی، بی گمان بازوی خارجی نظام را تضعیف خواهد کرد.