بهاییان ایران هرگز از سیر وقایع و تحولات ایران دور نبوده اند و خود را بخش جدایی ناپذیر تحولات اجتماعی و سیاسی و اقتصادی ایران میدانسته اند اما اشتباهات بهاییان در نظام گذشته و بهایی ستیزی انقلابیون وضعیت را پیچیده تر نموده است .
جمهوری اسلامی و تشکیلات بهایی همانند دو بازوی یک قیچی عمل میکنند بدین نحو که تمامی تبلیغات تشکیلات بهایی بر ظلم هایی است که توسط جمهوری اسلامی بر بهاییان وارد میشود وپشتیبانی بسیاری را نیز جذب میکنند اما در روز های پرخروش و خطر و تقریبا در جایی که صرف نمی کند یادشان میاید که مذهبشان غیر سیاسی است و از ورود و پشتیبانی از ملت ایران رسما خود داری کرده یا بهاییان دیگر را که به دلایل سیاسی یا اجتماعی دیگر اسیر جمهوری اسلامی میشوند را رها کرده و سکوت میکنند حتی در برخی موارد تهدید به طرد روحانی (تکفیر) میکنند.
بهاییان مسوول که دیگر هم میهنان خود را تنها نمی گذارند از خطرات چند برابری در رنجند هم از سوی حاکمیت تهران که منتظر است تا یک بهایی دستگیر شود و همه گناهان عالم و آدم از زمان خلقت بشر را به گردنشان بیاندازند و از سوی دیگر تشکیلات بهایی که ایشان را تنها میگذارند.
البته وطن فروشی و تبلیغ بی وطنی مورد تایید دو مذهب هم هست و آقای عرفان ثابتی هر جا مینشیند دشمنی آشکار خود را با دفاع از وطن کتمان نمیکند و تشکیلات متمرکز بهایی هم هیچ مشکلی با سخنان ایشان ندارد اما به این روز ها که میرسند گویا در هم دردی با دیگر هم میهنان یادشان افتاده است که سیاسی نیستند .
و نکته آخر آنکه بهاییان بسیاری در قیام شیراز آسیب دیده اند اما به همان دلایلی که نوشتم هیچ سخنی در هیچ جا از آنان نیست .