رفتن به محتوای اصلی

واپسین بیانیه حزب ملت ایران پیرامون قیام آبانماه 98
12.12.2019 - 19:38

پاینده ایران ای آفریدگار پاک

ترا پرستش می‏کنم و از تو یاری می‏جویم

«نفیر گلوله بر قلب‏ها نشست تا بانگ آزادی‏خواهی در گلو خفه شود.»

هم میهن!

سنگ فرش خیابان‏های شهرهای‏مان رنگین به خون جوانان و فرزندان پاک سرزمین‏مان شد به کدامین گناه!؟ آزادی‏خواهی،خروش بر استبداد، عامل بیکاری، فقر و بی‏فردایی و اینک غمگنانه‏هایی بر غمگنانه‏های میهنم انباشته‏ی تاریخ شد. پاییز سرد، برگ‏ریزانی دردناک و ریزش تن‏های پاک جوانان‏مان، آری رسم عاشقی چه زیبا بر تاریخ میهن نقش شد.

هم میهن! برای نجات ایران راهی جز دوست داشتنش نیست.

ملت آزاده و شریف ایران!

چهار دهه از استقرار حاکمیت اسلامی می‏گذرد. چهار دهه از خروش و خیزش ملت ستم دیده از استبداد وابسته پیشین گذشت. چهار دهه از انقلاب ملت ایران، ملتی که آزادی‏خواهی را از انقلاب مشروطه فریاد می‏زد و خون می‏داد، گذشت. عدالت اجتماعی،آزادی سیاسی و رفاه اقتصادی و رفع تبعیض‏ها وکرامت بشری که خواست ملت بود، هر روز و هر شب در رسانه‏های حاکمیتی مبدل به شعار مستمر و ابزاری شد. اختلاس و چپاول ثروت ملی، در سایه الیگارشی سامان‏یافته و حاکمیت ملوک‏الطوایفی و عدم پاسخ‏گویی کار بدستان حکومت، تمام روزنه‏ های امید به آینده‏ ا ی بهتر را در پیش روی ملت نجیب ایران بست. رانت خواران، باندهای مافیایی خود را روز به روز بر همه‏ی عرصه‏ های میهن گستراندند. صنایع کشور به ثمن بخس، به نورچشمی‏ها و آقازاده‏ها واگذار شد تا با ثروت ملت ستم دیده در کشورهای بیگانه به خوشگذرانی مشغول شوند. مدیران بی‏سواد و جناحی در راس مهم‏ترین مراکز تصمیم‏گیری فرهنگی و اقتصادی گماشته شدند تا فساد و رانت خواری و رشوه، شیرازه مملکت را از هم بگسلاند. به اعتراف زمام‏داران پول‏های کثیف وارد رقابت‏های انتخاباتی می‏شود تا حداقل‏های دموکراسی با دخالت نهادهای قدرت و نظارت استصوابی به مسلخ برده شود. نمایندگان مجلس که باید نماینده ملت باشند و مدافع حقوق مردم ایران، وارد بازی قدرت شده و عملا مبدل به سخن‏گوی جناح‏ های حاکمیتی شده و شوربختی آن که فراکسیون‏های وا‌پسگرای قومی و ضد ملی راه انداخته و در زمین دشمن بازی می‏کنند... . در عرصه خارجی نیز اوضاع تابع همین سبک و سیاق و شیوه مدیریتی است و دیپلماسی ترس خورده و دیپلمات‏های ناآشنا به دیپلماسی که فاقد حداقل‏های درک از منافع ملی هستند، ایران را دچار انزوا و پایمال کردن منافع ملی در عرصه بین‏الملل نموده است.

هم میهنان!

آن چه که بیان شد تنها گوشه‏ی کوچکی از نابسامانی و ناکارآمدی جمهوری اسلامی در عرصه داخلی و خارجی بود. افزایش یک باره قیمت بنزین و عدم صداقت کار بدستان با ملت، بهانه‏ ای شد تا خیزش آبان‏ماه روی دهد و ملت زیر ستم که سال‏هاست رنج بیکاری و فقر را برگرده‏های نحیف خود تحمل می‏کرد، این بار در یک خیزش مسالمت‏آمیز به خیابان‏ها آمد تا صدای اعتراض خود را به گوش حاکمان برساند. بیش از صد شهر کشور هم‏زمان در یک همبستگی ملی به خیابان‏ها آمدند. اعتراض مسالمت‏آمیز ملت به یک باره رنگ خون و خشونت به خود گرفت، صد ها کشته و زخمی و رادیکال‏تر شدن فضای اعتراضات، بهانه‏ ای شد تا نیروهای امنیتی با شدت هر چه تمام‏تر برای سرکوب اعتراضات وارد عمل شوند. به استناد اخبار رسمی رسانه ‏های حکومت در عرض دو روز، ده‏ها بانک به آتش کشیده و مراکز اقتصادی بسیاری ویران و غارت شد. حکومت، ملت را از سوریه ‏ا ی شدن پروا داد و عنوان داشت که آتش ‏زدن‏ها و ویرانی کار اشرار بوده است و دست‏های بیگانه دخیل در سازماندهی این اشرار!! بله ما هم باور داریم که کار اشرار و بیگانه بوده است. چو این که یک ایرانی هیچ گاه به اموال ملی آسیب نمی‏زند. اما پرسش این جاست، مگر نمی‏گفتید اگر ملت نان ندارند بخورند در عوض امنیت دارند؟ مگر نمی‏گفتید که سلاح‏داران و نیروهای امنیتی بر تمام تحرکات دشمن اشراف دارند تا آسیبی به ملت و میهن نرسد؟ پس چه شد؟ چگونه دشمن و اشرار! در عرض دو روز توانستند چنین ویرانی‏هایی را به بار بیاورند و ده‏ها معترض به وضع موجود نیز قربانی شوند؟ چگونه باید پاسخ تناقض منت امنیت بر ملت و اشرار سازمان یافته را داد؟

هم‏ میهنان!

باور داریم که اگر فضای سیاسی باز بود و این چنین محدودیت‏های گسترده و کمرشکن بر احزاب و جریان‏های سیاسی و مدنی، حاکم نبود، هیچ گاه اعتراضات مسالمت‏آمیز منتهی به خشونت و ویرانی نمی‏شد، چه این که در یک فضای دموکراتیک سیاسی احزاب می‏توانستند ضمن بیان مطالبات ملت و پیگیری خواست‏های به حق مردم، اعتراضات را نیز مدیریت نمایند.

حزب ملت ایران: ضمن محکوم نمودن هر گونه خشونت تحت هر عنوانی، هشدار می‏دهد، ایران آبستن حوادث است، دشمن در برون مرزها در کمین نشسته تا از کوچک‏ترین فرصتی برای ویرانی کشورمان بهره‏ برداری کند. جامعه‏ی ایرانی پذیرای خشونت نیست و بیش از این نیز تاب و توان ناکارآمدی سیستم مدیریتی در عرصه‏ های اقتصادی، سیاسی و ‌فرهنگی را ندارد.

حزب ملت ایران

تهران- 21 آذرماه 1398

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

مهرداد سیدعسگری

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.