رژیم ایران در هرحوزه ای سترون باشد، اما در حوزه تولیدامامزاده مولداست. چرا که حماسه مرگ و شهادت،‌ بخش جداناپذیری از پویش ماشین نظام و مکانیزم سوخت و سازآن محسوب می شود. ظاهرا قاسم سلیمانی وصیت کرده است که برسنگ نوشته گورش از اضافه کردن هرگونه عنوانی به نامش اجتناب شود. اما نحوه برساخته شدن امامزاده ها ضوابط و قوانین خاص خود را دارد و از قضا ابرازاین نوع داستان سرائی ها-همانطور که درموردخمینی و تبدیل شدن مدفن او به بزرگترین و پرهزینه ترین بارگاه و امامزاده هم صدق می کرد- خود بخشی از مناسک و لوازم تولد یک امامزاده بشمار می رود. خامنه ای در سخنان پس از مرگ سلیمانی گفت که اگر قبلا زبانا و قلبا به او ارادت داشته است اکنون- درشرایطی که او دیگر در قیدحیات نیست- به او تعظیم می کند! درک معنای فعل تعظیم از سوی رهبرنظام پس از مرگ او البته نباید به عنوان حرمت شکنی در کیش قدرت محسوب شود: اربابان قدرت هیچ گاه در برابربندگان خود هرچقدرهم ذوب شده و فداکارباشند تا زنده اند، خم نمی شوند. چرا که چنین کاری تخطی آشکار از آئین بندگی و یکی از قوانین مناسبات قدرت است و طبعا خامنه ای زمانی ادای تعظیم می کند که او رحل سفر به دیارعدم بسته است. مردگان بخودی خود خطری ندارند و بخشی از اموال معنوی و نامنقول مناسبات قدرت محسوب می شوند. گرچه دعوا بین رقبا حول تصاحب آن آغاز می شود اما نباید فراموش کرد جدالی که برای مصادره «برند»دسلیمانی صورت گرفته است خود بخشی از همان منازعات مناسبات قدرت است که طبعا خامنه ای در آن دست برتر را دارد.

بهرحال چنان که پیداست کم کم دارد سنگ بنای امام زاده جدیدی بنام حضرت قاسم سلیمانی نهاده می شود. مزیت این یکی بر دیگرامامزاده ها آن است که از برکت افسونی فراگیرشده و تابوت گردانی و بکارگرفتن همه امکانات کشور و جابجا و سرریزکردن جمعیتی فراتر از خیابان ها و کوچه و پس کوچه های تنگ کرمان، تعدادناقابلی آدمیزاد،۶۰ نفر اعم از کودک و نوجوان و زن و مرد، در پای دفن گاه او و زیردست و پا جان می بازند و ۶۰ نفرهم در سی سی دارند با مرگ دست پنجه نرم می کنند و دهها نفرهم دست و پایشان شکسته و لنگ و نیمه لنگ برجای مانده است تا جملگی نشانه هائی باشند از عظمت امامزاده جدیدی که قراراست عنقریب سبزشود....