وقتی برای کسی منافع شخصی مهمتر از منافع ملت باشد به راحتی می تواند هویت و کیستی را بسته به نرخ خریدار پس و پیش کند. بله، هویت حتی پس و پیش می شود. می شود برای خوشایند دل مخاطب سیاسی از « تورک » بودن گذشت و « آذری » شد! مهم فهم مخاطبانی که برایشان به اصطلاح مبارزه می کنند نیست، مهم مبلغ چک هایی است که این گونه های عجیب سیاسی را پس و پیش می کند. 

وقتی برای کسی منافع شخصی مهمتر از منافع ملت باشد به راحتی می تواند در آنِ واحد مجاهد و سلطنت طلب و بسیجی و آیت الله و پاسدار و آزربایجانچی و تورکچو شود، ملی گرا و چپ و راست و هزار و یک مزخرف دیگر شود. مردم را کیلویی سنه نه؟! 

هر کسی در این حرکت پارامترهای مختص خودش را دارد و طبق تشخیص خویش هر غلطی که خواست می کند و هیچکس هم هیچ غلطی نمی تواند بکند. چون او همه ی غلط ها را به تنهایی می کند و نیازی به بقیه نیست. 

در این حرکت بدتر از ادبیات خود رژیم اشغالگر دینی به ناموس و حقوق و حریم خصوصی سیاستمداران و نویسندگان و هنرمندان فحش و ناسزا گفته می شود و  بعضی ها هم در این اندرونی این ترکیب کثیف و لجن از وجود دموکراسی و عدالت و ...غزلسرایی می کنند. 

هر کسی و هر تشکیلاتی در این حرکت قهرمان و زندانی مخصوص خود را دارد. آنکه رسانه اش قویتر باشد زندانی او بیشتر تبلیغ خواهد شد. و بعضی وقت ها همین مبارزان و به اصطلاح قهرمانان پیشرو مصالح مبارزه را با سلیقه ی صاحبان رسانه جور و هماهنگ می سازند نه با مصالح آزادی و آزربایجان جنوبی. 

و آزربایجان جنوبی پیوسته دارد تحلیل می رود. تبریز و ارومیه در اختیار تاجران کُردی و ارمنی قرار  می گیرند. شبکه های محلی ملزم می شوند که برنامه ی کودک را به زبان فارسی اجرا کنند و کسی جیکش در نمی آید. و مبارزانی که هنوز تکلیفشان با خودشان مشخص نیست سرگرم « خود لیدر انگاری» و رئیس جمهور  شدن در قاب های شیشه ای هستند. مبارزانی که هنوز نمی دانند برای ایرانیت می جنگند یا آزربایجانچیلیق و یا تورک های ایران. مبارزانی که هنوز نمی دانند فدرالیست هستند یا استقلال طلب یا ایرانگرا؟!

کار به جایی رسیده که فیلمهایی همچون « نامو » در راستای ایزوله ی بیشتر تبریز و آزربایجان ساخته می شود و ما فقط محکوم به تماشای آن می شویم. چون خودمان نمی توانیم فیلم بسازیم. چون ما عاشق ایزوله شدن هستیم. 

راست و پوست کنده بگویم؛ « بی غیرت » شده ایم. در فیسبوک و رسانه ها و فضای مجازی از خجالت زن و بچه ی یکدیگر در می آیند و با وجود این همه بددهنی دشمن نیازی به تخریب بیشتر نمی بیند. 

بزرگ‌ترین معضل حرکت ملی آزربایجان کسانی هستند که از خالیِ اندیشندگی استفاده کرده و در راستای منافع شخصی دارند برای خویش و نوچه هایشان کیسه می دوزند. آکتیوترین آنها در حال تخریب اندیشمندان هستند و خنثی ترین آنها دارند چراغ خاموش از پی همان تخریبگرها پیش می روند.

از من اگر بپرسید بزرگ‌ترین معضل حرکت ملی آزربایجان چیست می گویم سطوح بالای مبارزه . سطوح بالای مبارزه ما برای رهایی، توسط دلالان و خودبزرگ بین ها و بیزنسمن ها و بیسوادها و لمپن ها اشغال شده است. 

بعضی از این « لمپن لیدر» ها الان دارند زرت و زرت بیانیه در رد « معامله قرن » و در عزای فلسطین صادر می کنند اما غافلند از اینکه خودشان اشغال شده های بدبختی هستند که هیچکس حتی کشورهای برادرشان حاضر نیستند در رد اشغال شدگی آنها بیانیه صادر کنند و اعتراض نمایند. 

من نمی توانم سکوت کنم و با حیله و فریب بر شما امید کذایی بدهم. من اما بلدم که دلایل این بازی « تمام باخت » را لخت و عریان برایتان تشریح کنم و خواهم کرد.

به وضوح باید بگویم که عمل مبارزه در سطح بالا با محتوای حرکت ما نمی خواند. ملت من باید این نکته را درک کند که نه از پی مبارزان ، بلکه از پی مبارزه برود.