در عالم سیاست که بیس و مبنای تعامل در آن بر اساس منافع افراد ، گروه ها و احزاب استوار بوده و تاکنون هم بر همین منوال است و با عنایت به اینکه در گستره ی تاریخ با توجه به نیازها و خواسته های این مجموعه ها همچنان سیر تکاملی خویش را سپری می کند و البته تاحدودی در این صف بندی ها قابل توجیه است .اما با توجه به پیدایش ادبیات جدید سیاسی و همچنین علیرغم بروز تغییرات عظیم و تحولات گسترده سیاسی در سطح جهانی و نظام بین‌المللی و بنیان ساختاری در این روابط و مؤلفه های جدید همانند حقوق بشر و احترام به انسان ها در این عرصه ورود کرد ه اند. البته حقوق بشر بارویه متعارف امروزی مفهوم نوینی است که پس از جنگ جهانی دوم به وجود آمده است ، و درخصوص پیدایش آن در پهنای تاریخ گفته شده است که اولین متن حقوقی ای که در روابط انسانی و مرتبط با حقوق بشر نوشته شده است مربوط است به قانون حمورابی که حدود 1730 قبل از میلاد در 282 ماده تدوین شده است . سازمان ملل در طول عمر تأسیس خود حدود یکصد اعلامیه، بیانیه، میثاق، کنوانسیون، پروتکل، توصیه نامه و قطعنامه در موضوعات مختلف مربوط به حقوق بشر صادر کرده است. اعلامیه جهانی حقوق بشر که برای حفظ کرامت و شرافت و حیثیت انسانی از سوی مجمع عمومی سازمان ملل مشتمل بر یک مقدمه و 30 ماده در روز دهم دسامبر سال 1948 با 56 دولت عضو سازمان و با 48 رأی مثبت و 8 رأی ممتنع به تصویب رسید. جهت لازم الاجرا شدن اعلامیه حقوق بشر و در راستای این طرز تفکر که باید اصول و مقررات مندرج در اعلامیه به صورت مواد قانونی درآمده تا مؤثر واقع شود و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به تصویب رسید. این همه توضیح و مقدمه چینی بخاطر این است که اکثر فعالین سیاسی اعم از اپوزیسیون با تمامی توجهات و امیال آن از داعیه داران تغییر و پیام آوران اصلاحات و همچنین فریاد بر آسمان داران معصومیت از یاد رفته و رهروان نظام پادشاهی و توده ای های به روز شده و بعضی ها که در درون سیستم حاکمیت هستند همه آنها در روابط و بیانیه ها و منشورها و اساسنامه هایشان خود را از پایبندترین تشکل ها به میثاق های بین اللملی حقوق بشر می دانند و تحت هر شرایطی خود را از مخالفان سرسخت اعدام می دانند و اگر چنین اتفاقی برای یک دردمند از فعالین سیاسی مرکزگرا و پایبند به نگرش حکومتی دولت – ملت بیفتد زمین را به زمان می بافند و به هر صورت ممکن صدای اعتراض خود را با صدور انواع بیانیه ها و محکومیت این عمل شنیع و تجمع و مکاتبه با ارگان های بین المللی و مجامع حقوق بشری و بسیج افکار عمومی از طریق رسانه ها و مطبوعات الکترونیکی جهت اطلاع رسانی اراده خود استفاده می کنند . بر کسی پوشیده نیست که طی چند ماه گذشته با فرافکنی و شانتاژهای رسانه ای و تحریک افکار عمومی و ایجاد ترسی لاشعوری در اذهان مردم ایران آنها را بخاطر شرکت نمودن چند فعال مدنی و سیاسی از قومیت های ساکن در ایران اعم از آذری ، عرب و کرد و دیگر اقوام در رسانه های که مخاطب دارند و بصورت حرفه ای فعالیت می کنند از یاد برد و مسئولین و گردانندگان این رسانه ها را به عدول و انحراف از میهن پرستی متهم کرده اند . متاسفانه در این چند ماه گذشته حکومت پروسه ای را برای فعالین سیاسی عرب اهواز کلید زد و شروع آن با پخش یک سری اعترافات موهوم و دروغین که رویه و روش آن برهیچ کسی پوشیده نیست آغاز شد(1) و بعداً به پرد ه برداری از یک دادگاه غیر علنی و ناعادلانه برای 13 نفر از فعالین و نیروهای نخبه شهر خلفیه(معشور) اهواز و متهم نمودن آن به اتهام محاربه و اقدام علیه امنیت ملی فقط بخاطر داشتن رابطه با نخبگان اهوازی و در معرض خطر قرار گرفتن آنها به محکومیت کذائی اعدام (2)و دست آخر در چند روز گذشته پنج زندانی سیاسی عرب محکوم به اعدام در زندان کارون اهواز به نام های عبدالرحمن حيدريان، عباس حيدريان ، طه حيدريان ، علي نعامي و امير مهاوي هیچ خبری در دست نیست و از روز شنبه نهم ژوئن که از بند عمومی خارج و به مکان نامعلومی منتقل شده اند ، مقامات قضایی اهواز و زندان کارون اهواز هیچ اظهار نظری در این رابطه نکرده اند. در همین حال در روزهای گذشته وضعیت فوق العاده در بند زندانیان سیاسی در زندان کارون اهواز حکم فرما شده است و نیروهای انتظامی در زندان مستقر شده اند ويك نفر زير باتومهاي نيروهاي امنيت زندان سپيدار به شهادت رسيد. همچنین در روزهای اخیر محدودیت های کم سابقه ای نظیر قطع تلفن ها و ملاقاتها برای بعضی از زندانیان سیاسی اعمال شده است.(3) حال متاسفانه دوگانگی در رفتار و سیاست های تبعیض آمیز و پان ایرانیسمی که پیام آور تمامیت خواهی احزاب و نیروهای اپوزیسیون خارج نشین داعیه دار حقوق بشر معلوم می شود که طبلی تو خالی بیش نیست مثلا برای خانم سکینه محمدی که ایشان یک جرم جنائی و نه سیاسی داشته اند و اثبات مجرمیت ایشان برای همه محرض شده است و فقط در مورد نحوی اجرای حکم آن زمین و زمان را به هم دوخته اند و از تمامی ابزارهای رسانه ای و سیاسی خود برای جلوگیری از اجرای این حکم استفاده کرده اند.مثلا شما اگر اسم این خانم را در موتور جستجوگر گوگل سرچ بکنید یافتهای آن معادل(242000) مطلب می باشد.ولی اگر نوبت به فعالین و نیروهای نخبه اقوام غیر فارس اعم از : آذری ، عرب ، بلوچ و کرد و ... باشد همه به لاک سکوت خود فرو می روند و بعضی ها هم در حد پخش خبر اعدام آنها اکتفا می کنند.حداقل من با این نوشته در صدد این هستم که خیلی از دوستانی که خود را فدائی راه تعالی حقوق بشر در ایران می دانند و قلمها در این وادی زده اند و صدها مقاله چاپ کرده اند و احزابی که عبور از مبانی و اصول حقوق بشر را خط قرمز خود می دانند تقاضای لغو اعدام این زندانیان سیاسی دردمند را در دستور کار خود قرار دهند و از هر تریبونی که در اختیار دارند ، این عمل شنیع و غیر اخلاقی را که فقط بخاطر ابراز عقاید و نظر شخصی خودشان این زندانیان در شرف آنند محکوم کنند و ندای آزادی آنها را سردهند تا شاید کمی به آرمان های خود جامی عینیت بپوشانند وآنها را از بالقوه بودن به مرحله بالفعل بودن در بیاورند. اما اگر چنین نکرده اند معلوم است صف بندی های در کار است و حقوق بشر از نگاه ایشان به خودی و غیر خودی تقسیم شده است و این پیامی بسیار واضح برای مردم و فعالین سیاسی دیگر اقوام می تواند باشد ، چون فردا روزی ممکن است شماها بجای این 5 نفر و امثالهم باشید. رونوشت : 1-http://presstv.com/Program/231645.html 2- http://www.alarabiya.net/articles/2012/05/22/2157… 3- http://www.radiozamaneh.com/news/iran/2012/06/12/…