چنین گوید حکیمی از حکیمان

و مکتوب است در متنِ اَطبّا

که ایران را فراگیرد زمانی

دو بیماری ویروسی، سراپا

یکی بر جان زَند چون کرم و انگل

شود مشهور مانند کرونا

بُوَد درمان آن دشوار، اما

توانی کرد دارویی مهیّا

مثال آبله مرغان و اوریون

همانند وبا  و آنفولانزا

دودیگر هست ویروس پلیدی

که اندر نسخه نامش نیست خوانا

سرش چون میم و دل چون لام لعنت

الف را مورچه خورده است گویا

ببلعد جان و مال و ملک و ملت

مثال اژدها و مار بوآ

همی جُستم ازاین ویروس درمان

ز جالینوس رومی، پور سینا

ز طب سنّتی تا طب امروز

در آثار پزشکان اروپا،

نوشتندی که دارویی نیابی

تو در انبار داروهای دنیا

دوای آن فقط در خویش می جوی

و در ایثار و همّت های والا

اگرهمّت بمرده است و حمیّت

جوانان وطن! دردا، دریغا        / بینا