در رقابتهای درون حزبی حزب دمکرات آمریکا، این دورە هم مانند دورە ریاست جمهوری پیشین آمریکا، برنی سندرز از نامزدهای نزدیک بە این حزب، مسئلەساز شد و بە یکی از نامزدهای پیشتاز در تسخیر احتمالی کرسی ریاست جمهوری این کشور تبدیل شدەاست.

اما بەنظر می رسد نخبە دارای قدرت و نفوذ در حزب دمکرات از صعود بابی سندرز راضی نیستتند و تلاش دارند تا با تقویت جو بایدن، دمکرات میانەرو، او را بە کاندید اصلی حزب دمکرات تبدیل کنند و بدین ترتیب از صعود فردی با گرایشات چپ و سوسیال دمکرات، کە حتی گاها رقبایش او را کمونیست هم می خوانند، جلوگیری کردەباشند.

حتی اگر برنی سندرز این بار هم قربانی تبانی میان نخبە دمکرات آمریکائی بشود، اما صعود دوبارە او، بە افسانە چپ ستیزی در میان افکار عمومی آمریکا پایان می دهد و نشان می دهد کە بر خلاف تبلیغات سنگین بەجا ماندە از دوران جنگ سرد، جامعە آمریکا مانند تمام جوامع مدرن و دمکراتیک احتیاج بە یک جناح قدرتمند چپ در درون خود دارد تا بهتر بتواند جوابگوی مشکلات خود از جملە مشکل فقر، بیکاری و معضلات طبیعی و محیط زیستی بشود. آمریکا احتیاج دارد کە از این لحاظ بە سنت اروپا نزدیک شود کە در آن پلورالیسم حزبی بیشتری حاکم است، و چپ بطورکلی جناحی تعیین کنندە در سیاست در این کشورهاست.

برنی سندرز حتی این بار هم اگر از هم حزبی های خودش شکست بخورد، اما سخنان او در مورد مهار سرمایەداری و مهار سیاسیهای دارای نفوذ در آمریکا و نیز گرایش او در برجستەکردن ضرورت تغییرات اجتماعی مهر خود را بر سیاست آمریکا خواهدکوبید و بی گمان کسان دیگری این راە را ادامە خواهند داد تا تعادل را بە سیاست در آمریکا برگردانند.

بدون حضور یک چپ قدرتمند در آمریکا، امکان صعود پوپولیستها و شبەفاشیستهائی مانند ترامپ همیشە وجود دارد. برنی سندرز جواب جناح چپ آمریکا بە جناح راست افراطیست و زمامداری سە سالە ترامپ ضرورت وجود او را بیشتر برجستە کردەاست. بە نظر می رسد او در مقایسە با میانەروهائی از قبیل جوبایدن از اقبال بیشتری در میان رای دهندگان، از جملە اقشار خاکستری، برخوردار باشد. اما آیا حزب دمکرات در نهایت بە این امر تن درخواهد داد؟