اگر شرف‌داشتند برایشان وقت میگذاشتم و مطلبی مینوشتم،
اما گوش ها کر می شوند وقتی شرافتت را لقمه می گیری و در خون هم وطنانت می زنی و میل می کنی
"پس‌بی‌خیال‌تلویزیون"
من حوزه را در قرنطینه نشدن قم مقصر میدانم!
نه برای اینکه جلوی قرنطینه شدن را گرفتند، نه بعید میدانم آقایانی که برای درمانِ خود به بیمارستان های مجهز اسپانیا‌و‌انگلستان میروند با قرنطینه کردن شهر مخالفتی داشته باشند.
حوزه مقصر است !
چون کاری کرده که دیگر هیچکس به حسابش نمی‌آورد ، حتی سیاستمداران چاپلوسی‌که برای گرفتن رای به دست بوسش می‌آیند!
روحانیت سال‌هاست که جایگاه واقعی خود را در تصمیم گیری های کلان کشور ندارد.
درست از همان زمانی که ردیف بودجه‌ی دولتی پیدا کرد.
از همان وقتی که ساختمانهایش به برج های بلند شهر تنه زدند!
از زمانیکه یت و یونش کردند! راست و چپش کردند! (روحانیت، روحانیون)
انگار حوزه گوشش بدهکار توصیه های خوبان نبود که حالا کسی گوشش بدهکار حرف‌های حوزه نیست .
همانهایی که خطر مدرک گرایی را مطرح کردند ، یا تجمل پرستی حوزه‌را زیر سوال بردند.
همان دردمندانی که خواستند تا خلیفه کشی را باب نکنیم و مرگ بر این و آن نگوییم.
بد نیست که کمی به عقب برگردیم و ببینیم با امثال‌آقا سید احمد خوانساری‌ها چه کردیم!و...
در قرنطینه نشدن قم ، روحانیت مقصر است چرا که هیچ نقشی در آن ندارد! اما‌حالا دیگر قسم حضرت عباسش را کسی باور نمی کند.
این بی اعتمادی محصول رفتارهای خود حوزه‌ست .
باد کاشتیم و قرار است طوفان درو کنیم
هر چند هنوز تا نوزایی اسلامی چند قدمی فاصله داریم.
هنوز بعضی روحانیون اصیل در جان مردم خانه دارند
با آبرویی که بیهوده خرجش نکردند.
میگویند فلانی مرجع جهان تشیع است اما از دیوارهای شهر قم که فاصله می گیری دیگر نامی از او نخواهی شنید
این روزها در خود شهر هم بعضی از آقایان غیبشان زده! نمی‌دانم چند صد رساله را از روی دست بزرگان کپی کرده و در کوچه پس کوچه های قم دفتر زدند و کتاب چاپ کردند!
دفاتری که هیچ مراجعه کننده ای ندارند!
و کتابهایی که هیچ کسی نمی‌خواند!
حوزه مقصر است چون به اسم دفاع از انقلاب آزادی بیان طلبه ها را محدود کرد!
اجازه‌ی نوزایی نداد، فقط گوشهایش را نگرفت دهان دیگران را هم بست.
و هر کسی که مقابل حقیقت بایستد محکوم به شکست است.
من به آینده امیدوارم و به حوزه‌ی آینده
بیشتر، اصلا مهم نیست که حوزه برای من پدری نکرده است، اما من فرزند این قبیله‌ام و امیدوار.
آینده‌ای که زیر خاکستر بی اعتمادی‌ها پنهان شده است، شعله‌ای که روزی جهان را روشن خواهد کرد.
یاحق
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید