با شروع کرونا بسیاری معتقدند کە جهان وارد مرحلە جدیدی شدەاست کە مدیریت و سیاستهای جدیدی را در همە عرصەها در سطح داخلی و جهانی می طلبد. کرونا نشان داد کە بشریت علیرغم پیشرفتهای قابل ملاحظە، اما بشدت در معرض خطرات غیرقابل پیش بینی قرار دارد؛ و همین، نوع سیستم کنونی کشورها و جهان را بە چالش جدی می کشد.

کرونا چرخە اقتصادی کشورها را بشدت در معرض فشار گذاشتە است. بزرگترین اقتصاد دنیا یعنی ایالات متحدە بە شرایط قبل از دە سال قبل برگشتە است، پایین آمدن قیمت نفت از قدرت کشورهای صادرکنندە آن کاستە است و بعلت منع رفت و آمدها چرخە تجارت وارد فاز دشواری شدەاست.

یکی از کشورهائی کە ظاهرا از شرایط جدید علیرغم بیماری کرونا پیشوازی می کند، ایران است. مجید رضا حریری، رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین در مصاحبەای کە در ایلنا درج شدە می گوید: "اما شروع ویروس کرونا و جنگ نفتی عربستان و روسیه باعث شد تا شرایط تغییر کند و به نظرم تاریخ اقتصادی و سیاسی قرن را باید به دو بخش قبل از ویروس کرونا و بعد از آن تقسیم بندی کرد. قطعاً این بیماری در تاریخ اقتصادی و سیاسی بسیاری از کشورها اثرگذار خواهد بود و می‌تواند اقتصاد دنیا را دچار یک تحول اساسی کند و شاید این تغییرات ما را از این بن بست خارج کند."

سخنان حریری در مورد تقسیم کردن تاریخ اقتصادی و سیاسی قرن بە دو بخش قبل از ویروس کرونا و بعد از آن منطقی می نماید، اما آنگاە کە سخن بر سر تحول اساسی است او تنها بە بعد اقتصادی اشارە می کند و بخش سیاسی را کە در مقدمە سخنان او وجود دارد فراموش می کند.

اما چرا؟

ظاهرا بە نظر او، تضعیف توان اقتصادی کشورها منجر بە اتخاذ تصامیم نوین از جانب آنها، بویژە قدرتهای بزرگ خواهدشد، و در این تصامیم نوین ایران جایگاهی جدید خواهد یافت و این منجر بە تقویت موقعیت آن می شود، اما آقای حریری بعد سیاسی را فراموش می کند و طبق معمول بر اساس همان نگاە تاکنونی حاکمیت درصدد استفادە (سوء استفادە) اقتصادی از موقعیت جدید است، البتە بدون هیچ گونەتغییری در نگاە سیاسی حاکمیت!

اما آیا این شدنی است؟ آیا می شود دنیا وارد تغییرات اساسی در اقتصاد و سیاست شود، اما ایران بدون ایجاد تغییرات سیاسی در خود از میمنت آن برخوردار شود؟ آیا ایران نیز بە همراە جامعە جهانی بە چنین تغییراتی نیازمند نیست؟

البتە باید همە چیز را بە بعد از پیروزی احتمالی بشر بر کرونا واگذارکرد، اما تا آن زمان ایران هم مانند بسیاری کشورها با تلفات اقتصادی قابل توجە احتمالا نجات خواهد یافت، و جبران این تلفات نیاز بە برونرفت از تحریمها و اتخاذ سیاستهائی دارد کە برای همیشە کشور را از احتمال تحریمهای آیندە در امان نگەدارد و این یعنی نگاە جدید در سیاست. و آیا جمهوری اسلامی برای آن آمادگی دارد و یا کماکان در بر پاشنە اسلام سیاسی آمریکاستیز خواهد چرخید؟