فرصت هائی که می سوزند!

سیاست انقباضی دولت ترامپ و تصمیم آمریکا برای جمع کردن دست و پای خود در خاور میانه، فرصتی تاریخی در اختیار ج.ا. گذاشت تا با حفظ ابرو وارد بازی برد-برد با آمریکائی ها بشود. دولت ترامپ از جمهوری اسلامی نه رعایت حقوق بشر را می خواهد و نه تغییر رفتار در داخل را. آنچه برای این دولت مهم است چیزی ایست که در قالب " رفتار مسولانه در منطقه" فرمولبندی می شود. آمریکائی ها مصمم هستند که به حضور نظامی در منطقه پایان بدهند و دل نگرانی اصلی آنها این است که بعد از خروج شان ، افغانستان، عراق، سوریه و یمن در کنار ایران به " عمق استراتژیک روسیه و چین" بدل بشود.
اگر ج.ا. دست از اسرائیل ستیزی و تقابل بی منطق با آمریکا بردارد و به جای نگاه به شرق، سیاست خارجی را بر دکترین " هم شرقی، هم غربی" متکی کند و به امریکائی ها اطمینان بدهد که آماده است در تمام این کشور ها منافع استراتژیک آمریکا را در نظر بگیرد، نه تنها نفوذ منطقه ای آن گسترش می یابد، بلکه درهای زیادی هم برویش باز خواهد شد.
کرونا، معادلات منطقه را به سود ج. ا. تغییر داده است. ترامپ، نگران شکست در انتخابات، روند خروج نظامیان خود را تشدید کرده است تا کرونا به سراغ سربازان آمریکائی نرود و اجساد سربازان به میخ تابوت او بدل نشود. خروج شتابناک آمریکا، شیوخ عربستان را هم نگران کرده و نشانه های نرمش در مقابل حوتی ها به روشنی دیده می شود.
شاید چرخش در سیاست خارجی جمهوری اسلامی برای اپوزیسیون برانداز آبی نداشته باشد ، اما برای ولایت مافیای حاکم به اندازه کافی نان دارد و برای مردم ایران هم اندکی هوای تازه خواهد داشت. بسیاری از " عقلای نظام" در بهره جوئی از این فرصت تاریخی و ضرورت یک چرخش اساسی، احتمالا تردیدی ندارند و شاید در صفوف سرداران هم کسانی باشند که از شم و نگاه آینده نگرانه بی بهره نباشند. اما نظام در کلیت خود لخت تر و کلنگی تر از آن است که بتواند تکانی به خود بدهد و این فرصت هم مثل برجام و برجام ها، خواهد سوخت تا برای ایران ایام پساکرونا سیاه تر از روز های پیش از کرونا بشود. متاسفانه!