5 اقدام کلان برای نجات کشور

همه شواهد نشان می دهد که حکومت دیگر توانائی اداره کشور را ندارد. تا کنون حکومت با فروش نفت و دیگر منابع طبیعی و غارت بینادهای اقتصادی و سرکوب مردم می توانست خود را بر مردم تحمیل کند، اکنون از این امکانات نیز تا حد بالائی بی بهره مانده است. برای رفع همه بحران های موجود می بایست تغییرات بزرگی در سیستم حکومتی صورت بگیرد. برای این که ملت از دور باطل بحران هائی که حکومت ایجاد کرده رهائی یابد و برای نجات کشور به 5 اقدام کلان نیاز داریم
1. نیاز به ایجاد نهادهای همیاری ملی با مردمی که از پاندمی کرونا ضربه دیده اند. مثال شهرستان آمل می تواند برای همه شهرهای ایران و همچنین در خارج از ایران آموزنده باشد. ایجاد یک نهاد ملی سراسری توسط جامعه پزشکی و نظام پزشکی ایران می تواند برای جلب حمایت های بین المللی مفبد واقع شود. حکومت توانائی جذب کمک از دیگر کشورها را ندارد. تلاش ملی برای لغو تحریم ها در شرایطی که مردم ما با فقر و بدبختی دست و پنجه نرم می کنند یک ضرورت بزرگ ملی است.
2. بنیادها و نهادهای وابسته به نهاد ولایت فقیه و سپاه پاسداران حتی در این شرایط حاضر نیستند که به دولت مالیات بپردازند. در آمدهای حاصله از این بنیادها صرف وابسته گان دستگاه اداری ولی فقیه خامنه ای و هزینه دخالت ها در عراق، لبنان، سوریه و یمن و دیگر نقاط جهان می شود. زمان آن رسیده است که خواهان این شویم که همه این نهادها زیر نظر دولت قرار بگیرند و به مانند دیگر نهادهای اقتصادی و مردم به دولت مالیات بپردازند. نهادهای موازی بخش بزرگی از بودجه دولت را می بلعند، سپاه پاسداران که بر طبق همه پژوهش ها هیچ حمایت مردمی ندارد و عامل سرکوب مردم و عامل دستگاه اداری ولی فقیه برای دخالت در دیگر کشورهاست باید تعطیل شود. کشور به یک ارتش ملی نیاز دارد که از مرزهای کشور در مقابل حمله بیگانه گان دفاع کند. ما این ارتش را داریم. همچنین کشور به پولیس برای نظم اجتماع دارد و نهادهای دیگر از جمله بسیج باید تعطیل شوند.
3. این روزها بیش از هر زمانی بر اکثریت قاطع مردم ایران روشن شده است که حکومت دستگاه دین کشور را به بدختی و فلاکت اقتصادی، اجتمائی، فرهنگی و ... کشانده است. برای برون رفت از همه بحران ها می بایست دستگاه دین از حکومت کنار گذاتشه شود و کشور توسط دولت موجود اداره گردد
4. در 40 سال اخیر حکومت با درپیش گرفتن یک ساست خارجی ایدیولوژیک کشور را به نابودی کشانده است. سیاست خارجی کشور به گونه ای بنیادی باید تغییر یابد. به مداخلات در دیگر کشورها باید پایان داده شود. مناسبات ما با همه کشورهای جهان که عضو سازمان ملل هستند باید برقرار گردد. سیاست وابستگی به این یا آن کشور باید جای خود به سیاست متوازن و متناسب با منافع ملی مردم ایران بدهد.
5. برای ثبات بخشی به کشور باید زندانیان سیاسی آزاد شوند، همه نیروهای سیاسی ملی و دمکراتیک حق ازادی فعالیت داشته باشند. انتخابات آزاد برای تشکیل مجلس موسسان برای تغییر قانون اساسی و نظام بخشی به آینده کشور باید بر گزار گردد.

همه نیروهایی که برای تغییرات مسالمت آمیز تلاش می ورزند بایستی تلاش های خود را برای اجرائی شدن این 5 اقدام دو چندان سازند.