با رژیم در دفاع از یکپارگی کشور، یا حنثی بودن و یا همراه با نقشه تغییر حکومتهای منطقه توسط آمریکا و سلطه بلامنازع؟

واقعیت جهان امروز بر موازنه قواست. مخالفین رژیم، تا بین سوء مدیریت و ناتوانی رژیم در کنترل دزدی و اختلاسها را با دفاع از کشور وایستادگی در مقابل تجاوزات آمریکا در منطقه از هم تفکیک، اولی را محکوم و دومی را حق مسلم هر حکومتی ندانند، کاری از پیش نخواهند برد!

 اگر تجربه دخالت و حمله و نابودی و کشتار و آوارگی کشورهای همسایه نبود، مردم باور می کردند. اما مردم چگونه می توانند منطق مخالفین رژیم را باور کنند!؟ به همین خاطر است این افراد و گروهها را در ردیف گروهای قرار می‌دهند که همراه نقشه شیطانی صهیونیست‌ها هستند و به عنوان وطن فروش و خائن همچون کرزای، و چلبی های... وطنی برای پیشبرد نقشه حمله آمریکا به ایران خواهند دید. چنین ذهنیتی، با عملکرد آمریکا در منطقه مطابقت دارد. مردم ایران هم از هرچه ایرانی که با بیگانگان همراه شوند، به عنوان خائن مینگرد؛ حتی از طرفدارن رژیم گذشته که تحقیر خود در زمان شاه را تجربه کرده بودند، دفاع از کشور  و پشتیبانی از عملکرد ارتش و سپاه را وظیفه خود می دانند.

 تجربه گروه رجوی با رفتن به پیش صدام و جنگیدن علیه ارتش و سپاه، با وجودی  که مردم از نظام حاکم متنفرند، اما این تنفر در باره گروه رجوی را دوچندان کرده است .

 به عبارت دیگر، تنفر از عملکرد رژیم در به فقر کشیدن جامعه، آنقدر شدید است که دشمن خارجی که تصمیم گرفته بود برای منافع خود،حکومت ۷ کشور را ظرف ۵ سال اشغال و زیر سلطه خود درآورد، یادمان می‌رود و فقط حضور و کمک ایران در فرامرزی با هم پیمانانش برای خنثی کردن این نقشه را در نظر می‌گیریم و آنرا محکوم می‌کنیم!

 این نوع نگاه فقط تمرکز در کمک حکومت به هم پیمانانش, بدون در نظر گرفتن خطر تجاوز خارجی، به بن بست خواهد رسید. مردم چنین تحلیل ها را همسو و همکار و ابزار بیگانگان قلمداد کرده و آن را برای برآورده کردن، نقشه تجاوز بیگانگان به حساب خواهد آورد. تا این تناقص حل نشود، اوضاع اپوزیسیون به همین منوال خواهد بود و کاری از پیش نخواهند برد !

آیا اگر حکومت در دست ما بود، در مقابله با تجاوز خارجی، با هم پیمانان خود کمک و همکاری نمی‌کردیم؟ راه سوم بی تفاوتی. حسن کلسفیدی