خاطرات خبرنگاری
چگونگی انتخاب سفیران و کارمندان وزارت امور خارجه!
فکر می کنم قبلا هم توضیح دادم که حمید رضا آصفی سخنگوی وزارت امور خارجه پایه گذار کاری بنام «ضبط خاموش» در وزارت امور خارجه بود . بر اساس این طرح پس از جلسات علنی سخنگوی وزارت امور خارجه ، خبرنگاران داخلی با سخنگوی وزارت امور خارجه در جلسه غیر علنی شرکت میکردند و سوالات خصوصی پرسیده و تبادل نظر میکردند. خبرنگاران اجازه یادداشت کردن یا ضبط کردن مطالب را نداشتند و به همین دلیل به این جلسات «ضبط خاموش» می گفتند .
یکبار در این جلسات از سخنگوی وزارت امور خارجه پرسیدم که سفیران و کارمندان وزارت امور خارجه که باید مسلط به زبان انگلیسی یا زبان های دیگر باشند چگونه انتخاب می شوند . آن زمان که «حسینی» سخنگوی وزارت امور خارجه بود ، اینطور جواب داد : در خارج از کشور جوانان دانشجو یا کسانی که مقیم خارج هستند و به مسجد رفت و آمد دارند را شناسایی میکنیم و مدتی رفتار آنها و میزان باور و اعتقاد شان به اسلام و مقام معظم رهبری را تحت نظر داریم و بعد به آنها پیشنهاد می دهیم که به ایران برگردند و در وزارتخانه کار کنند. از همینها هم ممکن است در آینده بعنوان سفیر استفاده کنیم . معمولا این افراد زبان هم بلد هستند و برادری شان را هم ثابت کرده اند.
من برای کسانی که اعتقادات مذهبی دارند احترام قائل هستم همانطور که برای کسانی که خداپرست نیستند هم احترام قائلم ، اما این احترام تا جایی است که به حقوق انسانی لطمه نزنند . با وجود این نمی توانم نگرانی خود را از کسانی که از بیم جان و تحت تعقیب بودن به آلمان پناهنده شده و به مسجد می روند را پنهان کنم. کسانی که از خامنه ای به بهانه اینکه باید باشد تا ایران تجزیه نشود حمایت می کنند. کسانی که برای توجیه حمایت از جمهوری اسلامی نام خود را اصلاح طلب می گذارند . کسانی که در خارج کشور مرتکب ترور فعالین سیاسی می شوند و بعد از آزادی به آغوش جمهوری اسلامی بر میگردند و بر گردنشان دسته گل می اندازند . کسانی که در اینجا برای خود پرونده بیماری روانی درست کرده اند که اگر مرتکب جنایت شدند مدت زیادی در حبس نمانند و بعد از بازگشت به آغوش خامنه ای از مزایای آدمکشی و جنایت بهره ببرند . کم هم از این آدم ها نداریم که همه شما می شناسید .
این مطلب را در جواب تهدیدات یکی از همین ها نوشتم و در همینجا اعلام می کنم که اگر اتفاقی برای من افتاد مسوول آن جمهوری اسلامی است .
تا کنون نسبت به خیلی از اتفاقاتی که این چند سال برایم افتاده بود سکوت کرده بودم ولی بزودی همه این اتفاقات را با سند و مدرک برای ثبت منتشر می کنم .
پ.ن همه این اتفاقات در سال ۲۰۱۱ در اداره پلیس ثبت شده است و اقدام علیه عدم انتشار آن به دلیل دسترسی دوستان به این اطلاعات بی فایده است .
فرزانه سید سعیدی