رفتن به محتوای اصلی

“رادیو زحمتکشان" قسمت سوم
28.06.2020 - 20:35

"رادیو زحمتکشان" قسمت سوم .

یکنواختی وکسالت بار بودن زندگی ، یک نواختی موضوعات که حتما باید طبق پرونکل اجرا می شدرادیو را از طروات و شادبی تهی می ساخت فاقد روح زندگی.
درجواب درخواستم از یکی از جوان هائ بسیار با هوش حزب که آن روزها برای بولتن مطلب تهیه می کرد برای ذکر یک حاطره: ایشان نوشتند"یک خاطره که یادم میاد راجع به پیاده کردن رادیو صدای ملی بود! چند بار با رفیق عزیز درا‌ین باره جر و بحث کردیم. میخواست رادیو صدای ملی را پیاده کنیم. من مسیول پیاده کردن آن بودم. برخلاف رادیوهای بی‌بی‌سی ‌ صدای آمریکا و صدای جمهوری ‌اسلامی که فرکانس قوی داشتند و میشد راحت ضبط کرد و پیاده کرد، کیفیت صدای رادیوی ملی خیلی خراب بود. ساعتها تلاش میکردم که نیم ساعت برنامه را پیاده کنم. واقعیت این است که رادیو صدای ملی محتوی هم نداشت. چیزی شبیه سرمقاله‌های خشک نامه مردم. کمدی کاراینجاست: اینجا نامه مردم یک مقاله مینوشت! رادیو صدای ملی آنرا میخوند. ما با زحمت اونو پیاده میکردیم! بعد بولتن میشد و میرفت تحریریه رادیو زحمتکشان". " ب " از امریکا
در مباحث چپ نقد فرمالیسم جایگاهی ویژه دارد! اما ما خودسحت گرفتار آن بودیم.
یک نوشته گفتاری توام با ظنز ودادن یک فضای راحت وخودمانی به گویندگان محال بود!یک ساعت کلاس درس جدی که باید گویندگان متن را مانند یک امریه نظامی می خواندند.خواندنی این چنین گاه باعث تکرار چندین باره آن مطلب میشد.
هنوزسیمای خانم "نفیسه: را که عرق کرده با خستگی در حالی که با برگ کاغذ منتی که خوانده بود صورتش را باد می زد و از اطاق ضبط بیرون می آمد بیاد دارم."خسته شدی؟" "نگو نگو" با سر اشاره به مسئول می کرد و می خندیدو از اطاق بیرون میرفت.
حتی یک نوار شاد در طول عمر کوتاه این رادیو نتوانست از دیواره های بلند و قطور این خانه قدیمی که درزیر دروازه ورودیش ده ها جمجمه مخالفان ودشمنان صاحب خانه قبلی چال گردیده بود بداخل نفوذ کند.دروازه ای که هربار از آن عبور میکردم یاد ده ها سر بریده زیر پایم
می افتادم که برخی مهمانان خاص صاحب خانه موقع آمدن برسم تحفه برای او می آوردند.رسمی مانده ازتفکری بدوی و قبیله ای که هنوز ادامه داشت.چه سرها که در این چرخه خشونت،جنگ بین قبایل بریده نشده ودر زیر دروازه ها دفن نگردیدبود.
افغانستان ازاین جنگ های بسیار بیاد داشت.جنگ بین دو قبیله که می توانست دهه ها دوام داشته باشد. رازی که موقع کندن زمین برای کار گذاری یک ژنراتوربرقی بزرگ روسی برای رادیو برملا گردید.جمجمه هائی که هنوز زمانی طولانی بر آن ها نگذاشته بود.
یاد کتاب ارمینوس وامیری " سیاحت درویش دروغین در خانات آسیای میانه " وصحنه ای می افتادم که مهمانان خان بخارا هرکدام باتعدادی از سرهای بریده دشمنان خان که بر خورجین اسبها نهاده شده بودند حضورخان می رسیدند و برحسب تعداد سر ومهم بودن آن ها سکه ای ازطلا یا نقره و یا مس می گرفتند.
یاد آقا محمد خان قاجار که میل داغ بر مردمک چشم مخالفانش می کشید! دستور دادجمجمه واستخوان های کریم خان زند را از شیراز به تهران منتقل کنند وزیر یکی از پله های کاخ گلستان که او هر روزبر روی آن پای می نهاد دفن کنند تا روزانه بر روی آن پای بگذارد.
مانند داستان های"گارسیا مارگز" یک ریالیسم جادوئی! ما نیزداخل این جادو هر روز از روی جمجمه هائی می گذشتیم که ممکن بود بسیاری از آنان درمخالفت با استبداد شاهی وشهامت اعتراض به صاحب همین خانه ای که ما در آن از آزادی سخن می گفتیم گشته شده باشند.بازی غریب روزگار بود.
اما چه باک با چنین عقبه وتفکر ارتجاعی خوابیده در بطن جامعه . حال درتمامی خانات آسیای مرکزی حکومت سوسیالستی اتحاد جماهیر شوروی حاکم بود!در افغانستان انقلاب دمکراتیک هفت ثور شده و حزب دمکراتیک خلق بر سر کاربود و در ایران انقلاب به اصطلاح ضد استبدادی بوقوع پیوسته بود وما برای یک حکومت دمکراتیک سوسیالیستی مبارزه می کردیم !!
کشورهائی که هنوز خشونت تنیده شده با بدویت مذهبی با تمام نیرو در زیر دروازه های ورودی خانه هایشان صیقل می یافت وشمشیرهای پنهان شده در صندوقهای تاریخی که غلاف هایشان هنوز بوی خون می داد! منتظر! که باز از نیام خود بیرون کشیده شوند وچهره آشکار نمایند. ما افراد تحصیل کرده و روشنفکر جذب شده در احزاب وسازمان ها که خود را انسان طراز نوین می دانستم! نیز بری از این خشونت نبودیم .خشونت فکری وعملی که متاسفانه حتی در کار گروهی کوچک مشترک نیز نمود می یافت. فرهنگی بغایت تمامیت خواه ومستبدی که نه تنها درلحظات حساس تاریخی! بلکه در زندگی روزمره ما ،حتی درکار رادیووروابط ما در آن محیط کوچک حزبی و سازمانی نیزخود را بر ما تحمیل می کرد.
تمام بضاعت نوارهای موسیقی اطاق فنی برای مونتاژ میان پرده ها فرا تراز نوار های دهه سی و چهل نبود. بنان ، مرضیه، پروین ،شجریان و مرا ببوس سرقفلی این مغازه آنتیک فروشی کلاسیک بودند.وقتی که در مسکو در مدرسه حزبی بودم روزی مترجم فارسی مان که خانم بسیار زیبا وشیک پوشی به نام "سویتلانا" که کاراصلیش در رادیو مسکو به زبان فارسی بود.بعد از ختم کلاس گفت" شما رفقای ایرانی آیا هیچ کدامتان نواری از خانم گوگوش یا خواننده های جدید ایرانی ندارید که بمن بدهید؟ تا از رادیو پخش کنم! چون فضا عوض شده! اما ما بیشتر از ده پانزده صفحه قدیمی از خانم مرضیه و آقای بنان نداریم"! تعحب آور بود در عین حال دردناک. نوار های ما هم با وجود یک نسل فاصله همان ها بودما قرابتی با نسل جدید ومدرن خواننده های ایران نداشتیم!چه همخوانی عجیبی بین شیوه نگرش وکارما با نگرش حاکم بر رادیومسکو بود. ادامه دارد ابوالفضل محققی

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کیانوش توکلی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.