،

 

 

 

قرارداد بیست و پنج سالە ایران و چین حساسیتهای سطحی و احساسی ایرانیان را برانگیختە است. بنظر میرسد کە قرارداد اخیر پوششی برای دور زدن تحریمهای اعمال شدە از کانال چینی ها باشد، خصوصا اینکە ارجاع پروندە ایران بە شواری امنیت سازمان ملل قوت گرفتەاست گرنە سالهاست صید ماهی و منابع زیرزمینی حوزە خلیج بە چینیها سپردە شدەاست.

 

همگان بیاد دارند دو سال قبل نیز مقامات ایران موضوع تشکیل کشور قم و جدایی از ایران را مطرح کردند تا واتیکان شیعی بسازند. بدیهی است حاکمان ایران پروژەهای دوراندیشانەای دارند کە میتوان طرح جدایی قم از ایران را بمنظور داشتن پناهگاهی برای ملاها در صورت فروپاشی و سقوط نظامشان پنداشت.

 

حراج ایران سالهاست توسط عوامل ریزو درشت رژیم رقم خوردە و دیگر نە اینکە جنگلهاو مراتع بلکە کوهها و سنگلاخها نیز غارت و تصاحب گردیدەاست، در گذشتە نیز موضوع تقسیم دریای خزر و سهم ناچیز ایران از ان حساسیتهایی میان ایرانیان بوجود اورد اما انچە در ذات ایرانیان مشهود هست حراج ایران توسط خودیها مشکل نیست و بخشودنی است اما اگر ملتهای غیرفارس خواهان کسبی حقوق ملی خود باشند برای حفظ مملکتشان کنار خامنەای اسلحە بدست میگیرند.

 

بیگانە ستیزی و غریب ستیزی ایرانیان در ادبیات سیاسی ایرانیان قدمت دیرینە دارد و اما در سالهای اخیر تنها ملتهای غیرفارس را نشانە گرفتەاست، بە عبارتی دیگر غیرت ملی ایرانیان بە امری برای سرکوب ملتهای غیرفارس درامدە است. امریکا ستیز هستند اما ارزوی زندگی در امریکا را دارند. عرب ستیز هستند اما ارزوی سفر بە دبی و کویت را دارند.