مخالفت با اعدام اگر و مگر ندارد!

بهنوش بختیاری بعد از دفاعش از اعدام کنید، در یک ویدئو عذرخواهی کرده و حرف جالبی میزند که دست بر قضا حرف بی بی سی و حتی اصلاح طلبها هم هست. به خاطر اهمیت پیشروی جنبش علیه اعدام، بد نیست یک مکثی روی ان بکنیم!
بهنوش بختیاری میگوید من مثل شماها مخالف اعدامم، ولی فکر میکردم این سه جوان ساختمان آتیش زدند، تجاوز کردند. من کاری به دروغگویی بهنوش بختیاری ندارم، که تبلیغات کیهان را در باره این سه جوان قورت داد چون به نفعش بود. اما یک دست انداز فکری در مقابل جنبش ما علیه اعدام وجود دارد که میگوید جنایتکار چی؟ متجاوز چی؟ چرا باید اعدام نشوند! جواب ما این است:
۱. کسی که میگوید فلانی تجاوز کرده، ساختمان آتیش زده، اعدام را به عنوان مجازات قبول دارد در حالی که اعدام در ردیف همان تجاوز کردن است. تازه بدتر از تجاوز کردن فردی است. چون برای اعدام، یک دولتی از قبل برنامه ریزی میکند. برای همین منصور حکمت میگفت اعدام، قتل عمد دولتی است. اعدام مجازات نیست، اعدام قتل سیستماتیک و خشونت است.

۲. جواب خشونت، قتل و جنایت افراد در جامعه، انتقام و خشونت متقابل نیست. در هر جامعه ایی که اعدام وجود دارد، قتل و خشونت فردی بیشتر است. مقایسه کنید جامعه آلمان را با ایران! فلسفه قضایی یک حکومت درست، در مقابل جرایم و خشونت فردی، باید اولن زندانی کردن فرد برای حفظ جامعه، دومن کمک به فرد خشونت طلب برای بازگشت و سالم سازی خودش باشد. جامعه ایی که هر انسانی را به محض دست زدن به جرمی خط میزند، پاک میکند، انتقام میگیرد، چرخه خشونت را ادامه میدهد. فلسفه قضایی سوسیالیستی پرسپکتیو بازگشت و سالم سازی برای افراد قائل میشود. ما میگوئیم اول حفظ جامعه، دوم نجات فرد قربانی!

۳. اعدام در هر کشوری که وجود دارد، قبل از اینکه یک راه حل قضایی برای جرائم جنایی و خشونت آمیز باشد، یک راه حل سیاسی است. اعدام هیچوقت غیر سیاسی نیست. اول سیاسی است، حتی اگر کسی را که بالای دار میبرند به بچه هشت ساله تجاوز کرده باشد. شما نگاه کنید در هر کشوری حکم اعدام وجود دارد، طبقه کارگر آن کشور در وضعیت خوبی نیست. استثمار شدید است. تشکیل اتحادیه و سندیکا و مجمع عمومی برای دفاع از حق معیشت کارگر یا غیر قانونی است، یا سخت است، یا به شیوه مافیایی جلویش را میگیرند. هر جایی که استثمار شدید بود، اعدام را می آورند تا اعتراض علیه استثمار را سخت کنند. هر جا اعدام وجود دارد کار رسانه های آزاد مشکل است، کنترل روی مردم بیشتر است. اعدام را گذاشته اند تا حتی سیاسیون را به جرم شخصی خرکش کنند. اعدام وسیله ایی برای تعیین سقف خشونت حاکم علیه جامعه است. برای ایجاد رعب است. کارگری را که مرعوب کنند، ارزانتر میخرند! جنبش های اعتراضی اش را راحت تر میزنند!

۴. با اعدام مخالفم « ولی» فلانی را اعدام کنند، نداریم. زن یک کم حامله نداریم. یا مخالف اعدامی یا موافق. این کلک اخوندی است. چون اعدام یک قانون است. ما مخالف کشتنیم. مخالف گرفتن حق حیات یک انسان. ما مخالف اعدام صدام حسین بودیم. نه به این خاطر که از صدام متنفر نبودیم. به خاطر اینکه چون اگر یک بار جامعه اجازه داد اعدام کنند، کسی که این اجازه به او داده شده دیگر از این « قدرت» دست برنمیدارد. ما وقتی حکومت را سرنگون کنیم، با وجود خشم عمیق، سران این حکومت و حتی خامنه ایی را اعدام نمیکنیم. چون از الان ضد هرگونه اعدامیم. استثنا برنمیدارد. ما به جنبش علیه اعدام نمیتوانیم کلک بزنیم. به اسم خشم مردم فلانی را اعدام، ان دیگری را ببخشیم. ما حتی مخالف حبس ابدیم. به خاطر اینکه حبس ابد قوه قضائیه و دولت را معاف میکند که پلتفرم بیاورد برای بهبود مجرم. مجرمی که حبس ابد شد دیگر هیچ شانسی برای بازگشت به جامعه ندارد. این خشونت است که جامعه شانس بازگشت افراد را بگیرد، خط بزند.
خامنه ایی حسابش از قاتل و متجاوز معمولی جداست. باید دستگیر شود. محاکمه شود. محاکمه او باید علنی باشد. باید در زندان مراقب باشند توطئه نکند. ولی حق شکنجه نداریم. حق انتقام نداریم. حق کشتن نداریم. ما یک جنبش جدید، یک کانسپت مدرن و انسانگرا در خاورمیانه و جهانیم.