وقتی یک گروه و یا ملتی از نظر روانی تاریخی احساس می کنند که سرزمینی را قصب کرده اند، آنان هرگز مفهوم وطن پرستی و عشق به وطن را درک نمی کنند، و طبیعتا درکی هم از دوست داشتن هم هوطن ندارند، و در نتیجه براحتی وطن فروش می شوند و براحتی هموطن خود را شکنجه و اعدام می کنند، و فاجعه هائی مثل قتل عام ۲۱ آذر را براه می اندازند، روشنفکران را از دم تیغ می گذرانند، و فاجعه قتل عام سیاسیون در سالهای ۶۰ تا ۶۷ را تا به امروز ادامه می دهند و اقدام به دستگیری های فله ائی اخیر فعالین آزربایجانی در شهرهای مختلف دست می زنند و افراد سرشناس حرکت ملی آزربایجان را به زندانهای طولانی مدت محکوم می کنند، که حتی اپوزسیونهای مدعی سکولاریسم و دمکراسی با همین خصوصات روانی تاریخی، از هم اکنون، فعالین آزربایجانی را به گرفتن انتقام و مجازات سخت آنها در فردای سرنگونی رژیم تهدید می کنند

وقتی اقلیتی بصورت ناشروع با حمایت کشورهای استعمارگر حاکمیتی را مفت و مجانی بدست می آورد، آنها همیشه در وحشت از دست دادن حاکمیت اشغالی و نامشروع بسر می برند ( اینکه ترکها دوباره حاکمیت باد آورده را از دست آنها بقاپند ) و در سایه ایدئولوژی ساخته و پرداخته استعمارگران برای آقابالاسری جامعه فارس، برای نگهبانی چاههای نفتی تصورات خیالی در فرهنگ روانی تاریخی این ملت تزریق کرده اند و در اینها خصوصیاتی پدیدار گشته، که گویا ایرانیان ( فارسها ) ملت برتری هستند، و دیگر ملتهای ساکن ایران عقب مانده و کر و کور و لال هستند، آنها سعی کردند موقعیت کذائی بدست آمده را بکمک ایدئولوژی برتری جامعه فارسی، حاکمیت ششدانگ ایران را در اختیار بگیرند، و حاکمیت زبان و فرهنگ فارسی را بر دیگر ملل تحمیل کنند، و در جهت نابودی زبان و فرهنگ دیگر ملل گام بردارند و این موقعیت را به هیچ وجه از دست ندهند، البته چه بشکل پادشاهی و چه بشکل آخوندی. وحشت از دست دادن این موقعیت باد آورده، خواب شیرین آنها را آشفته می کند و آنان را بر آن وامی دارد تا با توسل به حربه شکنجه و اعدام موقعیت پا در هوا و متزلزل خود را تثبیت کنند، و بدین خاطر هر لحظه که احساس خطر می کنند دست به هر گونه قتل و جنایت می زنند، بقول معروف با شکنجه تراپی و اعدام درمانی مردم را وحشت زده می کنند و جامعه را به سکوت وامی دارند، بدینجهت چه در زمان شاه و چه در زمان آخوند، حاکمیت ایران جزو مستبدترین کشورهای های دنیا در سرکوب آزادی بشمار می آید، کابوس و ترس ناشی از دست دادن حاکمیت و هژمونی مطلق جامعه فارسی که بشکل علاحضرت همایونی شاهنشاه آریامهر، بزرگ ارتشداران و یا آیت الله العظمی خمینی رهبر کبیر انقلاب و ولایت مطلقه فقیه، فرمانده کل قوا تجلی می کند، و برای قوت قلب با ساختن شعارهائی مثل: خدا، شاه، میهن و ٭٭ جاوید شاه ٭٭ و یا ٭٭ خدایا، خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار ٭٭ را برای تثبیت روانی موقعیت نامشروع خود اختراع می کنند.
این است که اعدام های وحشت آفرین هیچ ربطی به اسلام عربی ندارد، در واقع اسلام عربی را هم با تقلب و امتزاج با عمامه مغ هندی و فردوسی در ایران تبدیل به شمشیری در دست تشیع آخوندی پانفارسیسم، برای قلع و قمع ملل غیر فارس و قتل عام روشنفکران و سرمایه های فکری و غارت منابع طبیعی و حفظ حاکمیت اقلیت فارس بر اکثریت جامعه ترک و دیگر ملل بکار گرفته اند،
چرا رهبران جامعه فارسی و کردی و ارمنی همیشه رل نوکری و ژاندارمی کشورهای استعماری را در ایران و خاورمیانه بازی می کنند؟ چون آنها همیشه خود را در این آب و خاک مهمان ناخوانده حساب می کنند و به هیچ وجه احساس صاحبخانه بودن و احساس مالکیت ندارند، و به همین جهت برای ساختن آن هم هیچ تلاشی نکرده اند و نمی کنند، و در نتیجه بدست آوردن حاکمیت در ایران همانند چیزی باد آورده می بینند، و برای تاراج آن براحتی در و دروازه ایران را بروی استعمارگران باز می کنند، و تمام سران حکومتهای پهلوی و اسلامی دست به سرقت های کلان از اموال مردم می زنند، و تمام سرمایه های مسروقه را به کشورهای آمریکا و اروپا منتفل می کنند، چون در آنها چیزی بنام وطن پرستی و وابستگی به وطن وجود ندارد، البته این خصوصیات را در اپوزسیون کنونی جامعه فارسی هم می شود مشاهده کرد، با اینکه می خواهند زیر پرچم کذائی وطن پرستی حکومت آینده را مفتکی تصاحب کنند، ولی در عمل به جان هم افتاده اند. حاکمان حکومتهای ۹۷ ساله جامعه فارسی همانند شغالی می مانند که برای کاشتن خربزه زحمت نکشیده اند و هیچگونه احساس وابستگی به مزرعه ندارند، و بخاطر پیدا کردن یک عدد خربزه شیرین، همه خربزه های بستان را لت و پار می کنند، روحیه بزن و در رو جامعه فارسی در هر دو رژیم، دقیقا ناشی از همین روحیات و خصوصیات است که خود را از نظر روانی تاریخی متعلق به این آب و خاک نمی دانند، و خود را مهمان و یا رهگذر می دانند، متاسفانه ترکهای بی هویت شده هم تحت تاثیر همین خصوصیات فکری پانفارسیسم واقع شده و بی وطنی را نشانگر پیشرفت و همگامی با فارس شدن تصور می کنند، کلیه افراد نخبه در ایران فرار را بر قرار ترجیح می دهند، چون عشقی به آب و خاک و وطن ندارند، سالهاست که شرکتهای کاوشگر دولتی جامعه فارسی در تمام نقاط آزربایجان مشغول مطالعه منابع معدنی فلزات و سنگهای گرانبها بودند که امروز ما شاهد آن هستیم که اکثر کوههای آزربایجان سوراخ سوراخ شده و خیلی از کوهها و تپه ها بلعیده شده، و از استحصال محصولات کانی آنها حتی یک ریال نصیب ملت ترک آزربایجان نمی شود و حتی روستائیان بخاطر تخریب مزارع کشاورزیشان مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده اند، و آزربایجان سالیان سال تاوان بی وطنی این شغالهای درنده را با تلاشی مستمر باید جبران کند، و معضل دستکاری و جابجائی ملتها ها را با تمام توان و با کمترین تلفات، بروشی انساندوسانه طبق قوانین حقوق بشر سازمان ملل متحد حل و فصل کنند
در این رابطه:
ستارخان هرگز تصور نمی کرد که جامعه فارسی به کمک انگلیس در کمین نشسته اند که در وحله اول حکومت ترک قاجار را بدست او تضعیف کنند و بعد زمینه کودتائی را فراهم کنند و نوکر دست بوس خود رضا قشوچی کبیر را سر کار بیاورند، و خود ستارخان و باقرخان را هم سر به نیست و مجلس مشروطه را به طویله رضا خانی تبدیل کنند، امروز جامعه فارسی از ستارخان نه به خاطر انقلاب مشروطیت، بلکه بخاطر تضعیف قدرت دولت ترک قاجار متشکر است، ستارخان صادقانه برای مشروطیت مبارزه کرد، اشتباه تاریخی او عدم اطلاع او از توطعه برچیدن حکومت ترکها در ایران بود و گر نه به ضرب المثل قدیمی ترکی عمل می کرد: اسب سواران در وسط گرداب رودخانه اسبهایشان را عوض نمی کنند، مطمعنا اگر از توطعه استعمارگران اطلاع داشت، هرگز شجاعت خود را صرف مشروطیت و تضعیف دولت ترک قاجار نمی کرد، تا بهانه ائی باشد برای به قدرت رسانده شدن رضا قشوچی کبیر.