رفتن به محتوای اصلی

در باره مستند اعتماد : ورشکستی «صدا و سیما» و پر مخاطب شدن رسانه های برون مرزی
گفت و گوی کیانوش توکلی با دکتر هوشنگ امیر احمدی
26.07.2020 - 22:19
 
 
 
 

مشخصات رسانه اپوزیسیون دمکراتیک چیست؟

 

 1_ رسانه دمکراتیک، رسانه ای است که بتواند فضا را برای همه گرایشات سیاسی موجود اپوزیسیون فراهم نماید و بی طزف بماند. چنین رسانه ای  با رسانه ها حزبی متفاوت اند و «خطی» عمل نمی کنند. بعبارت دیگر بولتن حزبی و کار رسانه با هم متفاوت اند.2_روشن است که هیج خبرنگاری در دنیا رسانه و خبر پیدا نمی شود که «بی طرف» باشد چرا که خبرنگار هم یک شهروند محسوب می شود وطبیعی است که مثل سایرین دارای نظر باشند .3_زسانه ها بایستی آزاد وبه لحاظ مالی  مستقل باشند ونیازمالی خود را را از طریق  آگهی ، خوانندگان و همکاران تامین نمایند.از این رو رسانه های فارسی زبان(بی بی سی ، صدا امریکا و المان و .....)با رسانه اپوزیسیون ایران متفاوت اند.4_رسانه های بایستی فکر ساز و تا بود شکن باشند و قادر باشند ؛به مسایل برنامه ای و اینده نگری بپردازد5 _رسانه می باید بین تبلیغ و پروپانگادا حزبی فرق بگذارد5_رسانه می بایست ،ناظر مستقل قدرت باشد ؛6_رسانه ها بایستی راه کار ، نشان مردم بدهند7_ در حال حاضر جامعه ایران به رسانه های اپوزیسیون بی اعتماد است از این رو ، رسانه های مستقل و آزاد قادرند که شکاف بین مردم و اپوزیسیون را کم نمایند و بنوعی اعتماد سازی نمایند. 8_مدیران رسانه بایستی با گفتمان آینده نگری آشنایی داشته باشند ونبایستی جو گیر شده و تسلیم مباحث و حوادث زود گذر لحظه شوند . آنان  باید بدانند که به چه بحث هایی باید دامن بزنند.9_پرسشگری و نقد صاحبان قدرت و قلم چه در پوزسیون و چه در اپوزیسیون مجاز باشند .آزادی بدون  قید وشرطی و فارغ از تقدس و مقدسات باشند.  10 _ مدیران رسانه  دمکراتیک ؛ بایستی عدالت وجایگاه نظرات را حفظ نماید بعبارت دیگر هر نظری که در رسانه طرح می شود؛  بلافاصله می باید  نظرات مخالفان در همان قد و اندازه  درج گردن
 
 
 
پیرامون بی‌اعتمادی مردم نیازی به توضیح نمی‌رود. آنقدر دروغ و تحریف از مسئولین شنیده‌اند که اگر وسط روز هم دولتمردان ما بگویند الان ظهر است، بسیاری باور نمیکنند.چه رسد باینکه نظام مدعی شود که توافق با چین بنفع ایران است.
 
 در سال ۲۰۰۹ کشور ایران در ردهٔ ۱۷۲ جهان در فهرست آزادی مطبوعات سازمان گزارشگران بدون مرز قرارداشت. تنها سه کشور ترکمنستان، کره شمالی و اریتره در وضعیتی بدتر از وضعیت ایران قرار گرفته‌اند. آزادی رسانه‌ها در ایران در سال‌های اخیر به مراتب کمتر شده و از رتبه ۱۴۶ در سال ۲۰۰۵ به سطح کنونی نزول یافته‌است
 

چگونه وقتی مستند «اعتماد» را ندیده‌اید به قضاوت و تحلیل آن نشسته‌اید؟

سردبیر سایت اعتمادآنلاین نوشت: ستون‌نویس روزنامه کیهان فقط با مشاهده تیزر این مستند و با اتکا به تبحری که در علوم غریبه‌ای دارد (جام جهان‌نمایی که در گنجینه روزنامه کیهان موجود است) نتیجه می‌گیرد که: «نکته قابل تامل این است که این روزنامه، به بهانه ساخت این مستند ظاهرا قصد دارد به تطهیر پادوهای رسانه‌ای امریکا و سعودی از جمله مسعود بهنود و علی‌اصغر رمضانپور بپردازد».
 

چرا پخش اعترافات اجباری روح‌الله زم به رسوایی انجامید؟

پخش «بدون تعارف»

تاریخ تواب‌سازی و نمایش «اعترافات» اجباری در جمهوری اسلامی از همان آغاز با استفاده از شکنجه‌های بدنی و روانی در روند «اقرار» و «محاکمه» برخی مسئولان نظام گذشته آغاز شد. سپس در سطح گسترده و سیستماتیک با «میزگرد» و «اقرارهای» فردی و جمعی برخی رهبران و کادرهای گروه‌های سیاسی اپوزیسیون در دهه شصت ادامه یافت و در دهه‌های بعدی دامنه آن به اعتراف‌گیری از «خودی‌های» پیشین نظام نیز کشیده شد.

بازتاب نمایش تلویزیونی «اعترافات» روح‌الله زم در قالب مصاحبه‌ای که روشن نیست قبل یا پس از صدور حکم اعدام او صورت گرفته، بیش از هرچیز ناکارایی جدیدترین و ماهرانه‌ترین روش‌های «صنعت اعتراف‌سازی» نظام در اثرگذاری بر افکارعمومی را به نمایش گذاشت.
 

شاید هم بی‌اثر شدن نمایش‌های تکراری و کسل‌کننده اعترافاتی که در آن زندانیان یکسره نادم و پشیمان می‌شوند و حتی در مدح نظام سخن می‌گویند و انزجار عمومی از این‌گونه اعتراف‌گیری‌ها دلیل این رویکرد تازه باشد.

هرچه هست، به نظر می‌رسد دستگاه‌های امنیتی نظام بیش از پیش از روش‌های «شکنجه نرم» موسوم به «شکنجه‌های تمیز» و «سفید» در «صنعت اعتراف‌سازی» خود بهره می‌جویند.

 

اعتراف‌گیری اجباری از دیرباز همچون بخشی از مکانیسم نه‌تنها مجازات فردی بلکه «تأدیب عمومی» و به قصد ترساندن دیگران، جنگ روانی، تحکیم اقتدار و مشروعیت خود، و اعتبارزدایی و تحقیر مخالفان، توسط نظام‌های استبدادی و اقتدارهای دینی به کار گرفته شده است. این پدیده در ایران گرچه در گذشته نیز وجود داشت، اما در جمهوری اسلامی ایران به بخشی از ایدئولوژی و صعنت سخت «پررونق» آن بدل شده است

 بنابر گزارش سازمان عدالت برای ایران و فدراسیون جهانی جامعه‌های حقوق بشر، تنها طی یک دهه اخیر، دست‌کم اعترافات اجباری ۳۵۵ نفر از تلویزیون دولتی ایران پخش شده است

 

 

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

انتشار از:

کیانوش توکلی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.