اخیرن جمعی از زنان یک جریانی را درست کرده اند که اسم پلتفرم سیاسی اش مانیفست زنان ایران برای برابری پایدار میباشد. دو نکته انتقادی مهم بر مانیفستشان دارم

۱. در مانیفست این جمع آمده که جزو هدف راهبری این جمع گذر کامل از جمهوری اسلامی به یک نظام سکولار و دمکرات مبتنی به اعلامیه حقوق بشر است.
سئوال من این است چرا این جمع سرنگون کردن جمهوری اسلامی را به عمد حذف و جایش کلمه گذار گذاشته است؟ گذار با سرنگونی فرق دارد. سرنگونی کار مردم است، گذار میتواند از بالا صورت بگیرد. پشت بند سرنگونی دستگیری و محاکمه سران نظام است. پشت بند گذار داد نخواستن از یکسو و کار دادن به همان افراد قدیمی از سوی دیگر است. رضا پهلوی گفته همین نیروهای سپاهی و بسیجی و ارتشی بعد از گذار باید دوباره سر کار بیایند تا امنیت ایشان و حکومت او را حفظ کنند. گذار فرهنگ لغت کلیدی رضا پهلوی و کل اپوزیسیون دست راستی ایران است. رضا پهلوی دقیقن گفته که سرنگونی این حکومت را نمیخواهد. به جای آن یک گذار کنترل شده میخواهد که یک ستونش کمک دول غربی، ستون دیگرش بخشی از خود همین حکومت است. مردم هم البته تماشاچی اند! سیاست در جنبش حق زن با فمینیسم بازی باغچه وسط پا و کمپین رشد موی زیر بغل زن فرق دارد. الکی پلکی نیست که دستی دستی جای یک مفهوم مهم را عوض کنی و تصور کنی این جنبش ببوگلابی است، نمی فهمد. کلمه بی خاصیت و نه سیخ بسوزد و نه کباب گذار را جریاناتی به جای سرنگونی جمهوری اسلامی وارد ادبیات خودشان کردند که هنوز که هنوز است به قیام مردم میگویند اغتشاش. هنوز دلشان به این فرمول خوش است که به وسیله چاق سلامتی با بخشی از فرماندهان سپاه و ارتش به جای مبارزه و قیام مردم، در بالا سر و تهش را « کنترل شده» هم می آورند و به جای سرنگونی، گذار یواشکی میکنند!
مردم عادی میگویند ما خواهان سرنگونی این حکومت و استقرار یک حکومت جدید مبتنی بر رای و اراده مردم هستیم که دین را از دولت و آموزش و پرورش بیرون انداخته و مردم را از شر اسلام سیاسی خلاص کند. تازه این سکولاریسم هم باید تعریف بشود. بعده چهل سال که ما فرسنگها از این مفاهیم جلوتریم، شاخ غول شکانده نشده که یک ایما و اشاره کلی به سکولاریسم بشود.
در اطلاعیه دوستان هم سرنگونی با گذار عوض شده، هم از دستگیری و محاکمه سران نظام و هم از انتخابات بعدی خبری نیست. نکند منظورشان احیای سلطنت به جای جمهوریت میباشد؟ این روزها بدجوری در حال فروش جنبش حق زن به اپوزیسیون راست هستند. باید مواظب بود. حرف باید شفاف زده شود!

۲. دوستان به جای سختی دادن به خودشان یک راحت الحلقوم پیدا کردند که اسمش اعلامیه حقوق بشر است. به جای اینکه بگویند خودشان چه میگویند، رجوع به اعلامیه داده اند. به نظر من اعلامیه حقوق بشر پاسخگو نیست چون زمانی که اعلامیه حقوق بشر نوشته شده، جهان با پدیده تروریسم اسلامی مواجه نبوده. مثالی بزنم. نه در کنوانسیون حقوق کودک و نه در اعلامیه حقوق بشر هیچ اشاره ایی به ممنوعیت حجاب کودک نشده. در خیلی از ممالک پیشرفته جهان کلی تلاش حقوقی صورت گرفت تا توانستند حجاب کودک را ممنوع کنند. ما که نمیتوانیم مانیفستاتسیونی بنویسیم که از پیشرفتهای زمانه خودش عقب باشد. چرا؟ چون به ما گفتند سقف را بگذارید اعلامیه حقوق بشر! بشر غربی با سنگسار و حق حضانت و ازدواج کودک و حجاب کودک مواجه نشده، مشکلش نیست که بیاید در باره اش حقوق مدنی را بنویسد. ما یک اعلامیه حقوق بشر میخواهیم که پایه اش بر مبنای اخرین دستاوردهای ما علیه تروریسم اسلامی باشد. در ثانی هر جمعی به اسم حقوق زن تشکیل میشود خودش باید این حقوق را دقیق تعریف بکند. اعلامیه حقوق بشر اصلن کافی نیست. ما بطور روشن باید بگوئیم لغو حجاب اجباری، ممنوعیت برقع، ممنوعیت حجاب کودک، ممنوعیت حجاب و هر گونه سمبل مذهبی در مدارس، دانشگاهها، رسانه ها. دستگیری و محاکمه سران نظام به جرم چهل و یکسال زن ستیزی سیستماتیک و .....
این جمع باید پاسخگو باشد!