کارگران پالایشگاه های آبادان، پارسیان، قشم و فازهای ۲۲ و ۲۴ پارس جنوبی از شنبه، ۱۱ مرداد ماه در اعتراض به پرداخت نشدن دستمزد و مزایای خود دست از کار کشیده و اعتصاب کرده اند. همزمان با اعتصاب کارگران صنایع نفت و پتروشیمی ،اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه در خوزستان نیز که از یک ماه و نیم پیش شروع شده است، ادامه دارد. کارگران هفت تپه سه ماه است که حقوقی دریافت نکرده اند و تا کنون چهار نفر از نماینده های آنان بازداشت شده اند. گفته می شود بیش از ده هزار کارگر در پالایشگاه های سراسر کشور دست از کار کشیده اند.
بنا به آمار وزارت کار و امور اجتماعی، در ایران ۱۴ میلیون نفر به شغل کارگری مشغول اند. این کارگردان با خانواده هایشان جمعیتی بیش از ۴۰ میلیون نفر را شامل می شوند که با توجه به درآمدی که در حقوق کار برای آنها تعریف شده است، زیر خط فقر بسر می برند. این شرایط کارگران را از برخورداری از معیارهای حداقل زیست محروم کرده است. اعتصابات کارگری در اعتراض به ربودن حق زندگی از این جمعیت بزرگ و ظلم عریانی است که جمهوری اسلامی بر آنان تحمیل کرده است.
بخش بسیار بزرگی از کارگران اعتصابی قرارداد پیمانی دارند. آنان فاقد امنیت شغلی هستند و دستمزدهایشان با تاخیر های چند ماهه پرداخت می شود که در عین حال فاصله زیادی با هزینه معیشت و خط فقر در ایران دارد. از این رو، اعتصابات می تواند کارگران بخش پتروشیمی را با دیگر کارگران پیمانی در شهرداری ها و یا راه آهن و دیگر مشاغل پیوند بدهد. ویژگی این دور از اعتصابات کارگری در ایران این است که توسط فعالان کارگری در زمینه صنفی سازماندهی شده است و تشکل های کارگری مورد حمایت نظام هیچ نقشی در ان ندارند. نکته دیگر حائز اهمیت، هماهنگی ده هزار نفر از کارگران صنعت نفت و پتروشیمی در چهار استان و مراکز متعدد ایران است که برای اولین بار شاهد ان هستیم.
سیاست های نظام اسلامی در برخورد با جنبش کارگری و مطالبات بحق آنان در طول چهل سال گذشته، از یک طرف سرکوب، بازداشت، شکنجه و صدور احکام شلاق و زندان و اخراج نمایندگان واقعی آنان بوده و از طرف دیگر تاسیس تشکلهای کارگری به اصطلاح اسلامی برای کنترل و منحرف کردن مطالبات کارگری و در واقع امنیتی کردن محیط کار بوده است.
برآمد اخیر اعتصابات کارگران، ناکارآمد بودن چنین سیاست هایی را اثبات می کند. جنبش کارگری در مقابل فقر گسترده و خشنی که نظام اسلامی ایجاد کرده،راهی ندارد جز آنکه استقلال خود را بازیابد و با طرح دقیق مطالبات، وحدت و تشکیلات خویش را ایجاد کند تا بتواند دیگر جنبش های زحمتکشان و تهیدستان را با خود همراه و جبهه کار در مقابل ستم را سراسری و استحکام ببخشد. ایجاد چنین جبهه ای می تواند درخواست های بنیادین کارگران مانند، تامین امنیت شغلی،افزایش دستمزدها و یا ممنوعیت اخراج و ایجاد تشکل های مستقل کارگری را سراسری و همگانی کند.
اعتصابات کارگری جنوب کشور، بارقه امیدی را در دل همه فعالین و کنشگران سیاسی و مدنی ایجاد کرده است. بخشی از اصناف حمایت خود را از آنان اعلام کرده اند. گروه های متعددی از شخصیت ها و جریانات سیاسی با جمع اوری امضاء، زنجیره حامیان جنبش کارگری را توسعه میدهند که برای پیروزی کارگران و دست یابی آنان به مطالباتشان اهمیت بسزایی دارد.
شورای مدیرت گذار، بر جایگاه وزین جنبش کارگری برای گذار از جمهوری اسلامی و استقرار دموکراسی در ایران آینده، تاکید می ورزد، جایگاهی که در تاریخ مبارزات مردم ما علیه دیکتاتوری و ظلم همواره نقش آفرین بوده و بر کسی پوشیده نیست. ما در این رزم مشترک در کنار کارگران ایران خواهیم بود و از همه مردم ایران نیز دعوت می کنیم به کارزار حمایت از این فرزندان شریف زحمت و کار کشورمان بپیوندند و سفره های نان خویش را با آنان تقسیم کنند.
پیش بسوی اعتصابات سراسری و رهایی مردم ایران
دبیرخانه مرکزی شورای مدیریت گذار
شنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۹