√ هدف از این نوشتار تحلیل مختصر از وضعیت فعلی یا به عبارتی گرفتن نبض لحظه است ،  رویکرد جنبش اعتراض علیه تجاوز چه دست آوردهایی داشته و یا در آینده خواهد داشت.  موافقین و مخالفین این اعتراضات چگونه صف آرایی کرده اند .

↓

در ادامه مبارزه علیه فرهنگ مردسالارانه، اینبار ما با عکس‌العمل کنش‌گران ، مدافعان حقوق زنان و برابری طلبان مواجه هستیم . اعتراض و‌افشاگری هایی که با نام و آدرس افراد شناخته شده همراه است، موجی از تعجب را بر انگیخته است . متهمان آزار و تجاوز جنسی افرادی شناخته‌شده هستند. به نظر می آید این افشاگری ها  از طرف زنان ایران عمدتا ساکن خارج کشور صورت گرفته است (حدس من ). آنچه افشا شده است مربوط به مردانی است که از موضع قدرت و نفوذ با رفتاری سادیستی، نیازهای جنسی خود را، با زیر پا گذاشتن حق انتخاب زنان، به آنها تحمیل می کرده اند .

مشابه این عکس‌العمل شجاعانه زنان ایران را ما در جنبش « من هم » در اروپا و آمریکا شاهد بوده ایم ..جنبش« من هم» موجب بازنگری روابط بین افراد فارغ از جنسیت در بسیاری از موسسات و محیط کاری ،اداری در کشورهای دموکراتیک شده بوده . به عنوان نمونه من در تلویزیون سوئد همراه با همکارانم در گروههای ده تا بیست نفری به کلاسهای آموزشی فرستاده شدیم، تا در دو جلسه با کار گروهی و دیالوگ باهم ،« نه یعنی نه » را بیشتر درک کنیم. البته هر کسی مایل بود می توانست از تجربیات خود که احتمالا مورد توقع یا تعرض جنسی فرد آزارگر  قرار گرفته بود ،برای گروه توضیح دهد . من در این جلسات شاهد بودم که مرد همکار مطرح کرده بود که چگونه از طرف مردی همجنس گرا مورد توقع و شروع تعرضی قرار گرفته بود که او بشکلی بسیار سخت خود را کنار کشید. همکاران زن من هم اشاره کرده بودند که چگونه در قطار، زمانی که انبوه جمعیت مسافران فشرده در راهروی قطار ایستاده‌اند ،چگونه آزارگران جنسی، سعی به چسبیدن به آنها  دارند. من به عنوان همکار مرد ،رنج دوستان زن همکار خود را در چشمانشان می دیدم . شرم بر مرد سادیستیک و تجاوز کار .

 

فراموش نکنیم که زنان و کودکان ، در کوچه و خیابان ، در حریم خانواده و نزدیکان ، فامیلان و در تمام سطوح جامعه ایران مورد تجاوز قرار میگیرند که ما چیزی از آن نمی دانیم ، اگر قتلی صورت گیرد و از طریق سوشیال مدیا افشاگری شود ،در جریان قرار می گیریم . با وجود جمهوری فساد و تجاوز ناممکن است ،که قربانیان خاموش ،فرصت افشا، دفاع ،خق خواهی و یا مقابله با فرد متجاوز برآیند ..

 

دوست فرهیخته ای تاکید کرده است که « بارز ترین و فراگیر ترین تعرض و آزار جنسی توسط گشت ارشاد همین نظام نکبت‌بار انجام میشود و مردان متجاوز با تأسی به همین قوانین زن ستیز نظام است که این تعرض‌های خود را موجه و مباح میدانند.»

 

من سعی کردم گشت بیشتری در فضای مجازی بزنم و بحثهایی را در رابطه با تجاوز جنسی مردان متجاوز دنبال کنم . طبیعی است شجاعت زنانی که مورد تعرض قرار گرفته اند ستودنی است . اگر چه می توان انتظار داشت متجاوزین در موضع قدرت و نفوذ، در آینده حساب دستشان بیاید و از طرفی زنان ایران هم ، شجاع‌تر از گذشته در مقابل آنها ایستادگی کنند ‌.

 

نمیدانم آیا شجاعت و برخورد افشاگرانه زنان شناخته شده علیه متجاوزین مشخص ،می تواند تاثیر خود را در خیابان بگذارد  و ما شاهد محدودیت آزارگران باشیم ؟

امیدوارم مردان متجاوز ایرانی با نیروی مقاومت زنان مواجه شوند. البته وجود جمهوری نکبت اسلامی و عدم حمایت قانون و برخورد پاسیف مردان تماشاگر در خیابان نمی شود امیدی ،چندانی داشت ، که مرد متجاوز ، از ترس مقابله زنان و احتمالا مردان مدافع حقوق زنان ،عقب نشیند .

 

سرنگونی رژیم اسلامی این امیدواری را قطعا  افزایش خواهد داد،  اما اینک کار بزرگ مسیح بهمراه دیگر مدافعین جنبش زنان ،با  رویکرد افشاگرانه، آموزشی و پیگیری ،شاید  امیدی در تاریکی شب ایجاد کند.

 

مردان برابری طلب ساکن ایران چگونه فکر میکنند ؟ چگونه میشود نیروی پشتیبانی این مردان را به سمت حمایت فعال از زنان و مقابله با تجاوزکاران کوچه ،خیابان و پارک جلب کرد ؟

 

گروه های مدنی که در ایران فعال هستند ، از محیط زیست تا حمایت حیوانات خانگی ، تمیزی فضای سبز و پارکها ....آیا میشود انتظار داشت که گروههای مدنی خودجوش برای جلوگیری از آزار زنان با کار توضیحی در بیرون منزل در سراسر ایران شکل بگیرد... ؟

 

چه ابتکاراتی لازم است ؟ به عنوان مثال بحثهای ضد متلک پرانی و آزارسانی در پارکها ، با نوشتن بنرهای تشویقی برای جلوگیری از آزار خیابانی و...ابتکارات دیگر .. نمایش تاتر در مدرسه و خیابان برای کار توضیحی ...امکانپذیر است ؟

 

حدس میزنم آن بخش از جوانان بیکار و ناامید که در خیابانهای ایران پرسه میزنند و آزار رسان نیستند، اما به انفعال در رابطه با آزار رسانی دیگر زنان عادت کرده اند، بقول دوستی از ایران، فقط به دفاع از «ناموس» خود توجه دارند. آیا داشتن پاسخ به سئوالات زیر ممکن است کمکی باشد تا اینگونه مردان فراتر از خانواده خود ،جامعه را ببینند ؟...

 

نکاتی از مخالفین جنبش زنان و فمینیست ها همراه با  برداشت من که چگونه می بینم در زیر می آید. یادآوری میکنم که قطعا نظرات بسیار زیادی وجود دارد که من فقط به سه مورد زیر بسنده میکنم. 

 

۱-نطراتی هست که می گوید : «مردان بطور  عام، در جامعه ایران خود قربانی هستند».

دارندگان این نظر نمی توانند برجسته سازی تجاوز علیه زنان را بالاتر از غرق شدن خود در این لجنزار ببینند . این نگاه می تواند از هر طیفی نمایندگی داشته باشد .

 یا

۲-« فمبنیست ها و فعالین جنبش زنان ،بجای گسترش برابری طلبی و وحدت جویی برای حل معضلات، مرد ستیزی را پیش میبرند.»

این نگاه در اروپا هم وجود داشته و دارد. دارندگان این نگاه می‌توانند از تحصیل کرده گان هم باشند. نمایندگان بیشتر این نگاه از جنس اصلاح طلبان رانده به بیرون رژیم هم می توانند باشند ، آماری ندارم . اما نگاه سنتی و مذهبی جمهوری اسلامی پسند در این رویکرد آشکار است .

 و یا

۳-«آنها (یعنی فعالین جنبش زنان) بجای انتقام سیاسی علیه رژیم ، خشم خود را متوجه مردان معمولی جامعه کرده اند»

.این نگاه بشدت مشکوک است، عملا رویکرد جدی فمینیست ستیزی دارد . این نگاه اختلاف انداز است ،  سبک اطلاعات ح.ا در صفوف اپوزیسیون. خود را مخالف ج.ا جا میزند، تا بتواند به جنبش زنان و فمینیسم دموکراتیک ،برابری طلب بتازد . نمایندگان این نگاه می توانند مایوسان از رژیم هم باشند، از جنس اصلاح طلبان افسرده ‌ .

یادآوری میکنم این یک تحقیق علمی بر اساس آمار نیست بلکه یک نگاه عبوری بر مبنای تجربه و شناخت جنبش زنان و رویکرد مردان ایرانی در رابطه با آن است .

در پایان چند کپی از نظرات گوناگون را در زیر می بینید .