جناب کاتوزیان

با سلام و احترام

گزارش عفو بین‌الملل سه استدلال ارائه میدهد و بر مبنی آنها تلویحا ادعا میکند که میر حسین موسوی از اعدام‌ها مطلع بوده. به نظر من هر سه ادعا غلط است.

یک

گزارش عفو بین‌الملل ادعا می کند که "وزارت اطلاعات به طور فعال در اعدام های غیرقانونی شرکت داشته" و بنابراین شخص نخست وزیر، به عنوان رئیس دولت، باید در جریان کار بوده باشد. همانطور که هر استاد تاریخ ایران میتواند در دادگاه شهادت دهد ، احتمال اینکه رهبر انقلاب مستقل از نخست وزیر عمل کرده و پروژه هایی را بدون اطلاع نخست وزیر انجام داده، یک امر قطعی است و نمیتوان از آن غافل شد. در واقع، حتی جانشین رهبر (یعنی آیت الله منتظری) هم در آن زمان از تصمیم رهبر مطلع نبود و در جریان کار قرار نداشت.

دو

در گزارش عفو بین‌الملل آمده است که: عفو بین الملل نگرانی های خود را در مورد گزارش های مربوط به اعدام های گسترده زندانیان با بسیاری از مقامات ارشد دولت از جمله وزیر دادگستری و وزیر امور خارجه ، از ۱۶ اوت ۱۹۸۸ مطرح کرد.

این ادعا متاسفانه بیانگر تصویر کامل و درست واقعیت نیست و بنابراین نمی‌تواند راهنمای ما برای درک شرایط و برای قضاوت در مورد آگاهی و یا عدم آگاهی میر حسین موسوی از اعدام‌ها باشد.

درست است که عفو در واقع نامه ای در ۱۶ اوت ۱۹۸۸ به مقامات ایرانی ارسال کرد. اما این نامه هیچ ارتباطی با پرونده اعدامهای دستجمعی ناشی از فتوای رهبر انقلاب نداشت.

این نامه اشاره به اعدامهای دیگری بود که در کشور در جریان داشت. لطفاً توجه داشته باشید كه جانشین رهبر (یعنی آقای منتظری) فقط یك روز قبل از ارسال نامه عفو عمومی (در ۱۵ اوت) جلسه معروف خود را با مجریان اعدام‌ها برگزار كرده بود.

طرح این نظر که سازمان عفو بین‌المللی از قتلهای ناشی از فتوای رهبر اطلاع داشته و درباره آنها به مقامات ایرانی نامه نوشته گمراه کننده و غیر شفاف است.

این را هم در نظر داشته باشید که در آن زمان ارسال نامه با پست زمینی صورت میگرفت و میتوان حدس زد که رسیدن نامه عفو بین‌اللمل به تهران حداقل یک هفته تا ده روز به طول کشیده است و تازه معلوم نیست که در آن شرایط بحرانی جنگ زده این نامه بدست اعضای کابینه و یا نخست وزیر رسیده باشد.

ارجاع به نامه ۱۶ اوت سازمان عفو بین‌الملل به عنوان مدرکی - که نشان دهد مقامات حکومت ایرانی و از جمله میرحسین موسوی باید از واقعه زندان‌ها مطلع بوده باشند - گمراه کننده است.

سه

گزارش عفو بین‌الملل ادعا می کند که مقامات ایرانی و از جمله نخست وزیر وقت "به طور فعال در حال انکار اعدام های غیرقانونی" در مصاحبه ها بوده‌اند. اطلاعات موجود نشان میدهد که این ادعای صحیحی نیست. میر حسین موسوی ظاهرا فقط یک مصاحبه داشت که طی آن اصولا به این موضوع برخورد مستقیم نمی‌کند. این مسله به حدی روشن است که حتی مقامات عفو بین‌الملل اکنون این مسله را پذیرفته‌اند. به اضافه، حتی اگر موسوی در آن مصاحبه پرونده قتل را انکار کرده بود، هیچ مدرکی دال بر آگاهی وی از قتل‌ها در زمان وقوع انها وجود ندارد.

جناب کاتوزیان

من تردید ندارم همانطور که آقای منتظری بیان کرد کاری که در زندان‌ها صورت گرفت جنایت بی‌رحمانه‌ای بود که باید در تاریخ به دقت ثبت شود و عوامل آن باید در دادگاه جوابگو باشند. اما استفاده از این موضوع برای پیشبرد اهداف جاری سیاسی توسط گروه‌های سیاسی نباید اجازه دهد که واقعیات و جزئیات امر نادیده گرفته شوند. حقیقت انگونه که بود و هست باید دانسته شود.

با تشکر

—————-

امير مصدق كاتوزيان: جناب دكتر برزين كاملا و مو به مو با همه نكات بديعى كه مطرح كرديد موافقم. در بخش موشكافى روزها و تاريخ بيانيه هاى عفو نكاتى را كشف كرديد در حد و اندازه يك استاد حاذق و دقيق تاريخ و يك كارآگاه اداره آگاهى و هيات كشف حقيقت.

مثل هميشه تيزبينى شما و راهگشايى زاويه ديد شما قابل تحسين است.