چگونه عشق و عاشقی جوانان در گرداب سیاسی و شکل گیری حکومت جمهوری اسلامی در چرخ گوشت رژیم از هم متلاشی شد
بعد از انقلاب امکان ارتباط پسران و دختران در مجامع عمومی بطور کلی محدود شد، جوانانی که به سن شور و شوق عشق جوانی و عاشق شدن هورمونال رسیده بودند، همه امکانات ارتباطی را رژیم جمهوری اسلامی از دستشان گرفت، ولی در همین اثنا در اوایل انقلاب گروههای سیاسی توانستند یک جو نیم بند آزادی را در درون گروههای خود حفظ کنند، و این جو نیمه مخفی گروههای سیاسی باعث جذب طیف وسیعی از پسران و دخترانی بود که در شور جوانی و در مرحله بلوغ عشق جوانی بودند گردید، رفتن دسته جمعی دختران و پسران دانش آموز و دانشجو به کوهنوردی و حضور دسته جمعی در خانه ها برای خواندن کتاب و بحث سیاسی، و آشنائی با نهوه فعالیت بود، این تجمعات باعث آشنائی و نزدیک شدن دختران و پسران زیادی با هم می شد، البته افرادی که واقعا بدنبال مسائل سیاسی بودند، در عالم خود غوطه ور بودند و قادر به دیدن علت و انگیزه حضور این جوانان با شور و شوق عشق جوانی در این جلسات نبودند، که عملا این جلسات بهانه ائی بود برای آشنائی ، ارتباط و همسریابی، تا مسائل سیاسی و مبارزاتی و این جوانان برای اینکه از حضور در این جلسات منع نگردند، مرتبا بدون اینکه بدانند موضوع از چه قرار است و بدون درک خطر مبارزه با رژیم خونخوار و عواقبی که می تواند بهمراه داشته باشد، نبودند، آنها تمام نظریات مسئولین سیاسی را چشم گوش بسته تائید می کردند، البته خیلی از این آشنائی ها به ازدواج هم منجر شد در ضمن خانواده هائی که حواسشان جمع بود و روند رشد دیکتاتوری را می دیدند، که البته اکثرا بازاری و یا از سیاسیون قدیمی بودند توانستند فرزندان خود را تا سال ۱۳۶۰ از مهلکه نجات دهند، و حتی خیلی ها فرزندان خود را به همراه خود به نماز جمعه می بردند تا بدین طریق عدم امکان دستگیری آنها را تضمین کنند، بعد از شروع تصفیه حسابهای درون دولتی بر سر کسب قدرت و متعاقبا انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی بدست باند رفسنجانی و خامنه ائی برای حذف بهشتی و رجائی و باهنر در هفت تیر ۱۳۶۰ و با مقصر جلوه دادن گروههای سیاسی در این انفجار، عملا دست رژیم برای سرکوب گروههای سیاسی باز گردید، و دستگیری ها و اعدامهای فله ائی شروع شد، اکثر دختران و پسرانی که برای همسریابی و در عالم عشق و عاشقی هورمونال بودند ، با چشیدن طعم اولین شلاق از سیر تا پیاز همه چیز را به بازجوها بازگو کردند، یک عده آزاد شدند ولی اکثریت آنها حبس گرفتند و جو زندان عملا توسط همین جوانان بر علیه سیاسیون شکل گرفت، و سیاسیونی که بدنبال مبارزه بودند عملا در اقلیت ماندند، این جوانان با خواندن نماز و شرکت در دعای کمیل و سرگرم کردن خود با بافتنی، و دیگر سرگرمی ها زندان را سپری کرده و عفو گرفتند و آزاد شدند، همین جوانان تا به امروز بخاطر آسیبی و ضربه ائی که در شور و شوق عاشقی دوران جوانی دیده بودند از سیاست منذجر شدند، و عملا در جامعه تخم غیر سیاسی بودن و عدم دخالت در امور سیاسی را کاشتند،
البته آنهائی هم که در آن جو سیاسی ازدواج کرده بودند، بخاطر عشق و عاشقی هورمونال در جوی محدود عملا زندگی ناکامی داشتند که اکثرا چه در ایران و چه بعد از رفتن به کشورهای دیگر از هم جدا شدند.