متن نوشتاری  گفت و گوی فرزین بستجانی و کیانوش توکلی :

1- شما در ارتباط با اعتصاب غذای  نسرین ستوده و همینطور اخرین  نوار صحبت های محمد نوری زاده با همسرش چه فکر می کنید؟ 

11سال است که نسرین ستوده بین خانه و  زندان در رفت و امد  است و بعضا دست به اعتصاب غذات می زند محمد نوری زاد همین طور در اخرین ملاقات با همسرش گفت 

 "تا زمانی که این ترس است ما‌راه درازی در پیش داریم" او گفت قرص های قلب را نمی خورد و مدام بی هوش می شود ، اعتصاب غذا و همین طور نخوردن قرص ها یک نوع خودکشی است 

محمد نوریزاد از زندان که به زندانبانان  قول داد بیانیه ندهد ولی به همسرش گفت شما کار خودتان را بکنید  براستی چند نفر  در داخل ایران در اعتراض به زندانی شدن این عزیزان به خیابان می ایند.  اخرین بار فقط سه نفر به جلوی مجلس رفته اند که یکی اش شوهرش رضا خندان بود و دوتا دیگه اقوام شان فعال سیاسی شناخته شد  یا در زندان هستند ویا در پستوی های خانه پنهان شده اند باید فکر اساسی تر کرد

در هر جنبشی ادم های مبارزی پیدا می شوند ولی اینجا صحبت بر سر یک استراتژی است  قهرمانان  به تنهایی نمی توانند  کشور را نجات بدهند؛ بلکه نقش  مسکن را بازی می منند . خوب اپوزیسیون درگرداب تبلیغات سیاسی روزانه خودش  را سرگرم می کند ؛  دور اندیشی ؛استراتژی ، سیاست و نقشه راه روشنی ندارد. بگذار مشخص گذشته را ترسیم کنم:

  ما در چهل یکسال گذشته شاهده  5 دوره ویا مرحله هستیم  :1- دوران که بر که جنگ و مقاوت نیروهای انقلابی با  حاکمان  اسلامی که در  30 خرداد (ماجراجویی مجاهدین) منجر به پاکسازی کلیه نیروهای سکولار ، چپ و ملی از صحنه سیاسی ایران  می انجامد و اعدام های 67 نقطه پایانی براین دوران  است 2- 11 سال پس از 67  ---18 تیر 1378 داریم که  با  بسته شدن روزنامه سلام و تظاهرات دانشجویی 18 تیرو تظاهرات دانشجویی  را داریم 3- 10  سال بعد از 18 تیر ؛ اعتراضات گسترده 88 که جنبش سبز نامیده شد که گسترده ترین تظاهرات علیه حاکمیت اسلامی را داریم .

 4-8 سال بعد از 88  تظاهرات 

5- دی ماه 1396 و دوسال پس از ان  تظاهرات خونین 98 ) این نشان می دهد که در دور  اول ماجراجویی مجاهدین در 30 خرداد که جان های زیادی از دست رفت مقاومت نیروهای سکولار در هم شکسته شد 

در سه  جنبش اعتراضی  ؛  شکاف در بالا موجب تظاهرات شد و در 98 نم سه برابر شدن قیمت بنزین بهانه شد تا نیروهای سرنگون طلب  مهر خود را بر قیام بزنند، اصولا این همه جانفشانی ها  چه شد و چه دستاورد مشخصی داشته است ؟ و ایا در اینده  امکان وقوع چنین حوادثی وجود دارد؟ وایا در صورت وقوع ایا محکوم به شکست است؟   در 21 سال گذشته مردم و مخالفین از شکاف ها در بالا استفاده کردند و به خیابان ریختند در دو اعتراض بزرگ 18 تیر و جنبش سبز با رهبری اصلاح طلب ها بود و در دو اعتراض اخری رهبری با نیروهای سرنگون طلب بود ولی هیج کدام به نتیجه مرسید حتی حاکمان هم بعد از سرکوب دست به هیج اصلاحی نزدند بعبارت  دیگر اکنون انسداد سیاسی است . تمام سوال این است چه کنیم که از این وضعیت بیرون بیاییم؟

در ارتباط با اعتصاب  نسرین ستوده گروهی از کنشگران مدنی نامه نوشتند : «در این دورانی که کاربدستان نظام جمهوری اسلامی هیچ راه حل منطقی و کارشناسی  برای برون رفت از تنگناهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و بین المللی ندارند، و ایران کهنسال ما بیشتر و بیشتر به ورطه سقوط و فروپاشی نزدیک می شود، بیش از پیش به زنی با شهامت و با درایت، صلح دوست و نفرت پرهیز، چون نسرین ستوده نیاز داریم تا وکیل ملت برای دادخواهی در چهارچوب حاکمیت ملی بشود.» انگار امید ما خارج کشوری ها به چند مبارز داخل و بیرونزندان هاست بیشتر بدنبال قهرمان سازی هستیم  استراتژی فاقد تاکتیک و سیاست است مدام سعی می کنیم چرخه مبارزه  در داخل را تند تر و رادیکال تر کنیم در کار داخلی مدام مداخله می کنیم به این نمی اندیشیم که هر کدام کار خودمان را بکنیم 

2- استراتژی و نقشه راه  اپوزیسیون بر انداز مگر مشخص نیست:

 نه مشخص نیست ؛ کافی نیست فقط بگویم ما سرنگونی طلبیم و یا براندازیم  و یا شعار بدهیم اصلاح طلب طلب اصول گرا دیگر تمام شد ماجرا در حالی که ماجرا اگر حکومت اسلامی همچنان پا برجا است این ها بیشتر شعار سیاسی  است

برنامه ریزی استراتژیک، مدیریت استراتژیک، انتخاب استراتژیک، منافع استراتژیک و منابع استراتژیک تنها نمونه‌هایی از این واژه‌ها هستند. در حالی که  معنای ساده استراتژی عبارت است از یک طرح عملیاتی به منظور هماهنگی و سازماندهی اقدامات برای دستیابی به هدف است 

استراتژی همراه با سیاست گذاری معنی می یابد. ما همواره در این 41 همش  لحظه ای فکر کردیم و ننشسته ایم گذشته را واقع بینامه بررسی کنیم همیشه دشمن را ضعیف  پنداشتیم و خود را قدرت مطلق ؛ ما مثل شکارچی ها با حوصله منتظر بدام انداختن شکار نبودیم 

ما مثل ترامپ که گفت که ما می خواهیم سیاست های جمهوری اسلامی عوض بشه ویا انقدر فشار می اوریم که مردم به خیابان بیایند و رژیم را مجبورکنند. سرنگون طلبان ویا براندازان  با سیاست سکتاریستی  عملا به فرقه های جدا از هم از جذب متحدین لحظه ای بدور افتادند ، این فرقه ها سیاسی هر کدام رویای سیاسی خود را شعار می دهد  با اصلاح طلبان همچون دشمن برخورد می کند ولی وقتی از دورون خود با جریانی که رهبری خامنه ای را می ستایید و از او طلب اصلاحات رادیکال می کند ؛ توان برخورد ندارد عملا به او در همین کانال یک تریبون داده می دهد  .  بیایید مقایسه کنید در  هفته گذشته مهدی کروبی به مرخصی می اید نماینده  مجلس به دروغ از جانب او می گوید که انتخابات 1400 باید پرشور برگزار می شود و اپوزیسیون برانداز انوتع فحش ها رکیک را حواله کروبی می کند

ما متحدین موقت و دایمی خود را از دست می دهیم . در حالی باند خامنه ای پس از یکدست کردن دولت بدنبال مصاحله با قدرت های بزرگ و اصلاحانت  هستند اگر چنین شود ؛ براندازان به یک نیروی حاشیه ای مبدل خواهند شد.

3_  جنبش ها ویا قیام چگونه در جمهوری اسلامی به وقوع می پیوندد؟

هجده تیر

- وقایع هجده تیر یا حمله به کوی دانشگاه تهران به مجموعه ناآرامی‌ها و درگیری‌ها بین روزهای جمعه هجدهم تا چهارشنبه بیست و سوم تیرماه ۱۳۷۸ میان دانشجویان، نیروهای انتظامی و افراد موسوم به لباس شخصی‌ها اطلاق می‌شود. ۷ نفر در واقعه حمله به کوی دانشگاه کشته شده‌اند.

همه‌چیز از توقیف «سلام» شروع شد؛ روزنامه‌ای به مدیریت سيدمحمد موسوی‌خوئینی‌ها،  و از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام. ١٥ تیر بود که در پی شکایت وزارت اطلاعات، روزنامه سلام به‌دلیل انتشار نامه محرمانه وزارت اطلاعات که به سعید اسلامی یا امامی منتسب شده بود، با حکم تعلیقی که در سال ٧٢ داشت، توقیف شد. این آغاز ماجرای کش‌داری بود که به ١٨ تیر انجامید.

 جنبش سبز ایران