طبق خبرها چندین تشکل کارگری در ایران، از جملە سندیکای کارگران نیشکر هفت تپە، اعدام نوید افکاری توسط جمهوری اسلامی را قتل عمد خواندند و آن را محکوم کردەاند. در بیانیەای کە توسط این چند نهاد کارگری امضاء شدە نوید را یک کارگر زحمتکش و بی گناە توصیف کردەاند.

آنچە ما در تمامی این سالها در اعتراضات کارگری شاهد آن هستیم عمدتا نوعی سکتاریسم است کە بر این جنبش حاکم است. بە این معنی کە کارگران عمدتا در رابطە با مسائل معیشتی، صنفی و نهادهای خود معترض می شوند و کمتر وارد موارد کلان سیاسی در رابطە با چگونگی ادارە کشور و یا سرکوب دیگر نیروهای درون جامعە می شوند. بعنوان نمونە کارگران در جنبش سبز نتوانستند از طریق تشکلهای خود وارد مبارزە شوند، و یا کمتر بە حضور پر رنگ سپاە و نیروهای امنیتی و نظامی در امور اقتصادی کشور اعتراض کردەاند. نگاە اکونومیستی در میان طبقە کارگر ایران نگاە غالب است.

ضد اعدام بودن یک موضع انسانی است و نە طبقاتی و ایدئولوژیکی. در تمامی عمر جمهوری اسلامی هنگامیکە احزاب سیاسی چپ مدافع حقوق کارگران، مورد سرکوب قرار گرفتند و صدها و هزاران تن از آنان مورد شکنجە و اعدام واقع شدند، هیچگاە شاهد برآمد جدی طبقە کارگر ایران برای توقف سرکوب و اعدام آنها نبودیم. در جریان قلع و قمع احزاب چپ ایران، از جملە در قتل عامهای گستردە سال ٦٧، مدافعان طبقە کارگر ایران تنها ماندند و طبقە کارگر بە دفاع از آنان علیە نظام سرکوبگر برنخاست.

این بار تشکلهای کارگری برای اعدام یک عضو طبقە خود بە حق بپاخواستەاند و اعتراض خود را بیان داشتەاند. اگرچە این اعتراض، واکنش بە مرگ فجیع یک انسان است اما باز متاسفانە حکایت از خصلت سکتاریستی جنبش کارگری ایران دارد.

البتە علیرغم همە کم و کاستیها امید است این بار واکنش اعتراضی آنان بە اعدام یک کارگر آغاز روندی نوین باشد در این جنبش برای اتصال گستردەتر خود بە جنبش طبقات و اقشار اجتماعی دیگر در ایران، از جملە اعتراض بە اعدام همە انسانها.

خوب است کارگران، مدافعان غیر کارگر متشکل در احزاب را هم بیاد داشتەباشند و نگذارند بیش از این مظلومانە بە زیر تیغ سرکوب و شکنجە حاکمان بروند.