دولت ترکیه بعنوان ستاد پان ترکیسم، در دهه گذشته گام های عملی دیگر برای تحقق آرمانهای تجاوزکارانه، اشغالگرانه و نسل کشی برداشته است. بیلان کردکشی در ترکیه، تجاوز به سوریه، حضور در عراق، لیبی، شیخ نشین های حاشیه خلیج فارس … و پشتیبانی، تغذیه و سازماندهی گروه های تروریستی اسلامی در منطقه، حکایت از پتانسیل بالای این کشور برای جنایت علیه بشریت، بویژه در جغرافیای تاریخی ارامنه و کرد دارا می باشد.
هنوز ترکیه از زیر بار ننگ نسل کشی ارامنه، دخالتگری در سوریه، عراق و کشتار کردها بیرون نیامده، که به گزارش رسانه ها، تروریست های اعزامی در قره باغ، قتل عام مردم را در دستور کار گذاشته اند.
سران ترکیه با روحیه بیابانگردانه، تجاوزکارانه و اشغالگرانه، تاب تحمل حیات مسالمت آمیز و انساندوستانه را ندارند. امروز دوران مردمان کوچنده متجاوز به سرزمین های دیگر و قتل عام های وحشیانه به پایان رسیده است. این موضوع مهمی است که اگر توسط پان ترک ها درک نشود، آذربایجان در دام پان ترکیسم افتاده و عملن نردیان عثمانیگری حاکمان ترکیه خواهد شد.
پان ترکیسم هیزم جنگ افروزی، سلطه طلبی و اشغالگری بوده که اکنون جهان شاهد اقدامات ترکیه علیه قبرس، یونان و دخالتگری های آشکار در ارمنستان است.
پرسش این است که حاکمان ترکیه می توانند دست از ماجراجوئی های سلطه طلبانه و اشغالگرنه بردارند ویا کشورهای دیگر را مجبور خواهند کرد به اقدام پیشگیرانه دست بزنند؟
آیا برای مهار پتانسیل تجاوزگرانه ترکیه (داعش شیک پوش) و ایجاد امنیت همسایگان، جهانیان مجبور خواهند شد دیوار امنیتی 100 کیکومتری در داخل مرزهای کنونی ایجاد کنند تا آرامش و امنیت همسایگان تامین گردد؟
الهام حیدر اوغلو علی‌اف با سیاست دنباله روی از اردوغان، آذربایجان را به کدام سو می برد؟ رهبری آذربایجان تا کی مردم را قربانی اهداف پان ترکیسم و عثمانیگری خواهد کرد؟
پاسخ به این مهم ارتباط تنگاتنگی با فهم هویت و جایگاه سیاسی، تاریخی و فرهنگی آذربایجان توسط آذربایجانی دارد.
شوربختی ایران و مردمان منطقه، قدرتگیری اسلام سیاسی در سال 1357 بود. رخدادی هدفمند که میهن ما را از ریل سیاسی، تاریخی و فرهنگی خارج کرد و با مبتلا ساختن کشور و جامعه به ویروس اسلام سیاسی، ایران به یکی از مخرب ترین و منفورترین کشورهای جهان تبدیل ساخت. تغییر این شرایط وظیفه جامعه شهروندی ایران و همچنین قطع پشتیبانی های جهانی از حکومت اسلامی در ایران است.
هرگاه ایران روی ریل آزادی، داد، دمکراسی، و لائیسیته قرار گیرد، آرزوی آذربایجان و آذربایجانی آنسوی مرزهای کنونی، بازگشت به آغوش مام وطن خواهد شد. ولی تا هنگام تداوم حکومت پتیاره های ایران ستیز بر میهن مان، زبان و دست های مان بسته است.
راه حل های پایان جنگ قره باغ کدام اند؟ مهار ترکیه توسط جامعه جهانی، خارج شدن آذربایجان از مدار سیاست های جنگ افروزانه ترکیه، پایان برادرکشی و برقراری صلح بدون قید و شرط، گردن نهادن به اراده مردم و دفاع از خودمدیریتی لائیک دمکراتیک شهروندان قره باغ، سیاست هائی هستند که بستر برقراری صلح پایدار را مهیا می کنند. جامعه ایرانی با چنین سیاستی خواهد توانست بستر همکاری فرهنگی، اقتصادی، سیاسی ارگانیک مردمانی را فراهم سازد که تاریخ، فرهنگ و زندگی مشترگ چند هزار ساله داشته اند.
اقبال اقبالی
15.10.2020
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید