استدلال هایی در هر دو سو وجود دارند که میتوانند بطور مجرد و انتزاعی، منطقی هم باشند . من موافق تحریم هستم ، صرفا به این جهت که عنصر تابو شکنی را در کل جریان میبینم . زمانی که زنان و دختران ما در بیرون استادیوم مورد تحقیر چندین ده ساله مواجه بوده اند و هستند ،صدایی از جامعه ورزشی در نیامده بود . فرهنگ زن ستیزانه رژیم و پذیزش آن در مردان ایران از جمله ورزشکاران، یا نهادینه شده است و یا بی تفاوت از کنار آن می گذرند . دور کردن زنان از حریم ورزشی و حضور تحمیلی آنها در بعضی رشته‌های ورزشی ، برای مردان ورزشکار جامعه در مجموع نه عذاب وجدانی ایجاد کرده بود و نه دلسوزی، که بتوانیم آن را به حساب همدردی و همدلی آنها بیاوریم .