با اندوه فراوان مطلع شدیم که یکی دیگر از رفقای عزیز سازمانی خود را به علت ابتلا به ویروس کرونا از دست داده‌ایم. رفیق جهانبخش بنی‌بایرامی (رفیق جهان) از رفقای قدیمی سازمان، که توانسته بود در سال‌های سیاه دههٔ شصت از یورش گزمگان جمهوری اسلامی جان سالم به در ببرد، متاسفانه از یورش کرونا در امان نماند و سحرگاه روز سه‌شنبه، ششم آبان ماه ۱۳۹۹ (۲۷ اکتبر ۲۰۲۰ میلادی) در یکی از بیمارستان‌های شهر کرج برای همیشه چشم از جهان فرو بست. پیکر رفیق هفتم آبان ماه با رعایت پروتکل‌های بهداشتی کرونا با حضور خانواده و تعدادی از دوستان رفیق در گورستان بهشت سکینهٔ کرج به خاک سپرده شد.

رفیق جهان از  جوانی و زمانی که در سال‌های ۵۳ تا ۵۷ در دانشگاه فردوسی مشهد مشغول تحصیل در رشتهٔ شیمی بود با اندیشه‌های سیاسی آشنا و با هواداری از سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران به مبارزه سیاسی روی آورد. عشق به توده‌های زحمتکش و باور به مبارزه در راه رهایی آنان از مظالم و ستم طبقاتی نظام سرمایه‌داری، که خود رفیق و خانواده‌اش نیز نمونه بارزی از این زحمت‌کشان دربند بودند، راهنمای عمل رفیق تا آخرین روزهای زندگیش بود. او این عشق و باور را بعد از پیروزی انقلاب بهمن ۵۷ با پیوستن به تشکیلات سازمان چریک های فدایی خلق ایران و در ادامه به سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) مبنای زندگی خود قرار داد.

رفیق جهان در اردیبهشت سال 1330 در روستای «کوته کومه» از توابع بخش لوندویل شهرستان آستارا چشم به جهان گشود. خانوادهٔ رفیق در زمرهٔ خانواده‌های فقیر روستایی بود؛ پدر خانواده کارگر فصلی و مادر بانویی خانه‌دار. کودکی رفیق در چنین شرایطی سپری شد و او از سنین پایین برای کمک به معیشت خانواده مشغول به کار در شالیزارها شد. با این حال مخصوصا بنا بر توصیه و حمایت‌های معنوی مادر، به تحصیل نیز پرداخت و تحصیلات خود را تا پایان مقطع دیپلم ادامه داد و پس از آن به خدمت سربازی اعزام شد. عشق به تحصیل او را در کنار کار در نیروگاه لوشان به شرکت در کنکور سراسری دانشگاه‌ها کشاند. رفیق جهان از رشتهٔ شیمی دانشگاه فردوسی مشهد پذیرش گرفت و به دانشگاه رفت.

حضور در دانشگاه فصل نوینی را در زندگی رفیق گشود. جهان که فقر و ستم طبقاتی را با پوست و گوشت خود لمس کرده بود، رهایی زحمت‌کشان و کارگران کشور را در سیمای سیاسی و برنامه‌های سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران دید و به هواداری از سازمان پرداخت. هم زمان با گسترش حرکات انقلابی منجر به انقلاب بهمن، رفیق جهان ما نیز آرام و قرار نداشت. او در اولین فرصت پس از راه‌اندازی تشکیلات سازمان در آستارا به آن پیوست و به عنوان عضوی فعال مشتاقانه مسئولیت‌های سازمانی را بر عهده می‌گرفت و با شایستگی به سرانجام می‌رساند.

سال‌های سیاه دههٔ شصت، رفیق جهان را نیز هم‌چون هزاران عضو و هوادار سازمان تحت تعقیب گزمگان رژیم اسلامی قرار داد. رفیق مجبور به خروج از زادگاه خود شد و به مبارزهٔ مخفی روی آورد. برای سر و سامان دادن به گروه تحت مسئولیت خود، توانست با تشکیلات مخفی آذربایجان تماس بگیرد و قراری را با رفیق زنده یاد مجتبی مطلع سرابی اجرا کند. متاسفانه دستگیری رفیق مسئول تشکیلات مخفی آذربایجان ارتباط رفیق جهان را با سازمان قطع کرد و هم‌زمان سال‌های در به دری و زندگی مخفی او در شهرهای مختلف میهن نیز شروع شد. او در نقاط مختلف کشور زندگی و کار کرد و در نهایت در یکی از شهرک‌های شهرستان کرج ساکن شد.

این وضع اما نتوانست در عزم رفیق برای ادامهٔ مبارزه کوچک‌ترین خللی وارد سازد. رفیق جهان از جملهٔ رفقایی بود که تا لحظهٔ آخر زندگی انقلابی خود به برقراری سوسیالیسم و نجات زحمت‌کشان و کارگران از یوغ نظام سرمایه‌داری باورمند باقی ماند و لحظه‌ای از مبارزه برای تحقق آرمان‌های انسانی خود دست نکشید. او در کنار فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی، در ارتباط با رشتهٔ تخصصی خود نیز تحقیقات و تألیفاتی را به سرانجام رسانید. رفیق عزیز ما در موضوع «شیمی رنگ‌ها» نه کتاب آموزشی تالیف کرد و نشر نمود. تحقیق ارزشمند چند ساله‌ای را تحت عنوان «تبارشناسی مردم کوته محله» به پایان برد و لحظه‌ای از مبارزه در راه تحقق آرمان‌های خود گام پس نکشید.

روحیهٔ انقلابی رفیق تا روزهای آخر زندگی خود علیرغم شرایط سنی‌اش، هم‌چون یک جوان پرشور انقلابی بود و با این روحیه به زندگی خود معنا می‌بخشید. جهان همواره از دوران دانشجویی ‌و عرصه‌های مبارزاتی خود به عنوان بهترین دوران حیاتش یاد می‌کرد. او در زمرهٔ فداییانی بود که با آرمان انسانیش زندگی کرد و به آن نیز تا به آخر وفادار ماند.

یکی از دغدغه‌های اصلی رفیق، که مشغلهٔ ذهنی او بود و آن را همیشه بیان می‌کرد، پراکندگی نیروهای چپ میهن‌مان بود. رفیق جهان از وحدت و هم‌گرایی نیروهای چپ و بویژه خانواده فداییان استقبال می‌نمود. از همین رو تشکیل «حزب چپ ایران (فداییان خلق)» را به عنوان رویداد و تحولی مثبت در جنبش چپ ارزیابی می‌کرد و همواره آرزوی گرد آمدن نیروهای چپ در یک «حزب» یا در یک «جبههٔ چپ» را آرزو می‌نمود. تکیه کلامش، آرمان سوسیالیستی ‌و انسانیش بود و همواره به سعادت و نیک‌بختی زحمتکشان می‌اندیشید.

متاسفانه تحقق آرزوهای انسانی رفیق جهان در زمان زندگی انقلابی و پربارش میسر نشد و این فدایی خلق با آرزوهای نیک و انسانیش در جان، رفقا و سازمان خود را ترک کرد. اما نام و یاد رفیق جهان عزیز ما در دل رفقای سازمانی و زحمتکشان کشور زنده خواهد ماند.

با اندوهی سنگین در جان، یاد رفیق ارزشمندمان، رفیق جهان را گرامی می‌داریم و فقدانش را به همسر وفادار او، حبیبه خانم و فرزندانش مسرور، کاوه و نگار تسلیت‌ می‌گوییم.

نام و یاد او بلند و مانا! 

شنبه، ۱۰ آبان ۱۳۹۹ (۳۱ اکتبر ۲۰۲۰ میلادی)

دبیرخانهٔ شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)